Βήματα για μια επιτυχημένη σταδιοδρομία

Γράφει η Σοφία Η. Προβοπούλου, Φοιτήτρια Νομικής ΕΚΠΑ

Σε λίγο καιρό, χιλιάδες μαθητές, θα κληθούν, μετά τις Πανελλήνιες, να επιλέξουν, όπως γίνεται κάθε χρόνο, το αντικείμενο σπουδών τους και κατ’ επέκταση το επάγγελμα που πιθανώς θα  ασκήσουν. Και τονίζω το «πιθανώς», αφού πολλοί άνθρωποι, σύμφωνα με έρευνες, αλλάζουν περισσότερα από ένα επαγγέλματα στη ζωή τους. Καθώς και εγώ πρόσφατα κλήθηκα να επιλέξω, αισθάνθηκα την ανάγκη να αναφερθώ σε αυτήν τη σημαντική επιλογή. Αξίζει, όμως, αρχικά, να κάνω μία σύντομη αναφορά στη σημασία του επαγγέλματος στη ζωή του ανθρώπου.

Το επάγγελμα είναι κοινός τόπος πως είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο.

Καταρχάς, είναι το κυριότερο μέσο βιοπορισμού για την εξασφάλιση μίας αξιοπρεπούς προσωπικής ζωής και αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα που (πρέπει να) προστατεύεται, όπως του αρμόζει. Δεν είναι τυχαίο που έγιναν και γίνονται τόσοι αγώνες για την εργασία.

Όμως, για να είμαστε ικανοποιημένοι, το επάγγελμα πρέπει να μας εξυπηρετεί κι άλλες ανάγκες. Μέσω της εργασίας μπορεί κανείς να ξεδιπλώσει την προσωπικότητά του, να είναι δημιουργικός και να γίνεται συνεχώς καλύτερος άνθρωπος, καθώς οι γνώσεις και η εμπειρία που αποκτώνται μέσω της δουλειάς, η διαρκής επαφή με ανθρώπους, βοηθούν στην αδιάκοπη εξέλιξη.

Το επάγγελμα δεν θα πρέπει να το βλέπει κανείς ως αγγαρεία, αλλά ως ευκαιρία να προσφέρει στους συνανθρώπους του και στην κοινωνία. Το συναίσθημα της συμβολής για μία καλύτερη  κοινωνία καθιστά τον άνθρωπο ολοκληρωμένο. Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από του γιατρού που σώζει ζωές, του δικαστή που απονέμει δικαιοσύνη, του εκπαιδευτικού που διαπλάθει μελλοντικούς πολίτες...

Το συναίσθημα της αυτοβελτίωσης και της προσφοράς μας οδηγεί στην διαπίστωση ότι το επάγγελμά μας πρέπει να μας καθιστά πλήρεις και ψυχικά υγιείς. Να αισθάνεται ο εργαζόμενος πως η εργασία του τον εξυψώνει πνευματικά και ψυχικά, πως κατακτά την πνευματική και ψυχική ελευθερία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπακούμε σε κανόνες, αφού όλες οι δουλειές έχουν κανόνες, αλλά εντός των νόμιμων και ηθικά αποδεκτών ορίων, να κάνουμε με εντιμότητα το χρέος μας! Τοιουτοτρόπως, θα έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή και θα αισθανόμαστε ελεύθεροι!

Για να μας εξυπηρετεί όλες αυτές τις ανάγκες το επάγγελμά μας, θα πρέπει να το αγαπάμε. Αγάπη γι αυτό που κάνουμε! Να πηγαίνουμε στην εργασία μας κάθε πρωί, όχι βαριαναστενάζοντας, κάτι το οποίο απεχθάνομαι, όταν το βλέπω, αλλά με όρεξη για προσφορά!

Πώς μπορούμε, λοιπόν, να επιλέξουμε το κατάλληλο επάγγελμα;

Για την ορθή επιλογή επαγγέλματος, θα πρέπει να θέσει κανείς στον εαυτό του τα εξής ερωτήματα: Ποιο επάγγελμα θα εξυπηρετεί περισσότερο τις προαναφερθείσες ανάγκες, της ψυχικής πληρότητας, της προσφοράς και της αξιοπρεπούς διαβίωσης; Ποιο θα με κάνει ευτυχισμένο; Πώς μου αρέσει να φαντάζομαι τον εαυτό μου σε λίγα χρόνια; Ποιο επάγγελμα μου αρέσει και με παθιάζει; 

Είναι πολύ δύσκολο για έναν έφηβο με όλη αυτήν την ορμή που τον διακατέχει να πάρει τόσο σημαντικές αποφάσεις, αν και η ορμή ίσως είναι καθοριστική για να βρει αυτό που τον παθιάζει…

Αρχικά, χρειάζεται αυτοστοχασμός! Όλοι οι έφηβοι που προβληματίζονται σχετικά με το επάγγελμα που θα επιλέξουν, θα πρέπει να συζητήσουν με τον εαυτό τους. Βέβαια, αυτό δεν γίνεται τελευταία στιγμή αλλά είναι αποτέλεσμα πολύχρονων προβληματισμών.

Θα πρέπει το παιδί να έχει κριτική σκέψη, που αποκτιέται, κυρίως, μέσω του διαβάσματος, για να μπορέσει να κατακτήσει ένα πολύτιμο στοιχείο στη φαρέτρα της προσωπικότητάς του, την αυτογνωσία! Με το «γνῶθι σαὐτόν», λοιπόν, δύναται το άτομο να έχει πλήρη γνώση των ταλέντων και των δυνατοτήτων του, να γνωρίζει τα όριά του, να ξέρει τι του αρέσει να κάνει και τι όχι. Με τη μέθοδο, λοιπόν, του αποκλεισμού θα καταλήξει στο επάγγελμα στο οποίο θα αφιερώσει σχεδόν τη μισή ζωή του.

Σε αυτήν την προσπάθεια το περιβάλλον του ατόμου δεν πρέπει να μένει αδρανές. Οικογένεια και εκπαιδευτικοί καλό είναι να λειτουργήσουν ως αρωγοί!

Το σχολείο οφείλει να δώσει στο παιδί από μικρή ηλικία ερεθίσματα μέσω δραστηριοτήτων, για να το βοηθήσουν να ανακαλύψει τις κλίσεις του και να το ωθήσουν κατάλληλα να καλλιεργήσει τις δυνατότητές του, να αναπτύξει δεξιότητες και (γιατί όχι;) να χτίσει το επαγγελματικό του μέλλον. Το σχολείο πρέπει να προσφέρει πολύπλευρη  και σωστή ενημέρωση! Μέσα από δράσεις, κατάλληλα επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι να ενημερώνουν τα παιδιά για το περιεχόμενο των επαγγελμάτων, τις διεξόδους και τις επιλογές. Η συμβολή του εκπαιδευτικού συστήματος πρέπει να είναι σημαντική, ώστε τα παιδιά να επιλέξουν το σωστό επάγγελμα.