Συγκλίσεις και διαφωνίες στην Κεντροαριστερά

Κινητικότητα με δειλά μεν και αργά βήματα καταγράφεται στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Στο εσωτερικό της Δημοκρατική Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ -ΔΗΜΑΡ, στο Ποτάμι και στον χώρο των ανένταχτων, ο διάλογος είναι ζωηρός για την αναζήτηση κοινού τόπου σύγκλισης όλων των πλευρών. 'Οπως φάνηκε και στη πρόσφατη εκδήλωση, που διοργάνωσε η ΔΗΜΑΡ, με θέμα «Σοσιαλδημοκρατία και Ανανεωτική Αριστερά» οι ομιλητές απ όλα τα κόμματα και τις κινήσεις που συμμετέχουν συμφώνησαν ότι κανένας δεν μπορεί μόνος του και πώς θα πρέπει να συμπορετούν ενωμένοι. Το πώς όμως θα γίνει αυτό παραμένει ζητούμενο και διατυπώνονται διαφορετικές προσεγγίσεις. 

Το κυριώτερο είναι η μορφή, που θα πάρει. Το άν δηλαδή θα είναι συμπαράταξη κομμάτων, δηλαδή ενα είδος Συνασπισμού της Κεντροαριστεράς,ή θα ξεκινήσουν ευρύτερες διαδικασίες για την ίδρυση νέου κόμματος στο οποίο θα ενταχθούν,το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι , οι ανένταχτες προσωπικότητες κ.α. όπως έχει προτείνει εδώ και μήνες, για παράδειγμα, η ΄Αννα Διαμαντοπούλου.

Αυτή η προοπτική συναντά αντιδράσεις κυρίως στο ΠΑΣΟΚ στο οποίο η κυριαρχούσα άποψη στα ηγετικά του κλιμάκια είναι ότι δεν αναστέλει την λειτουργία του και μόνο σε συμμαχικό σχήμα συμμετέχει. Καταγράφονται όμως και απόψεις ότι ο ορίζοντας της εκλογικής απήχησης του είναι περιοριορισμένος και θα πρέπει να αναζητήσει την υπέρβαση του σ΄άλλο κομματικό φορέα.

Πιό ανοικτή η ΔΗΜΑΡ η οποία προτείνει επιτάχυνση των διαδικασιών όπως είπε στην ίδια εκδήλωση το ηγετικό της στέλεχος Θόδωρος Μαργαρίτης, ώστε σε πρώτη φάση να συγκροτηθεί ομοσπονδιακού τύπου κόμμα με τη προοπτική όμως να μετεξελιχθεί σε ενιαίο φορέα.
 
Αντιθέτως οι ανένταχτες προσωπικότητες και στελέχη του ΚΙΔΗΣΟ κινούνται για λόγους πολιτικής δυναμικής πρωτίστως στην άποψη να ξεκινήσει από την αρχή η ίδρυση νέου κομματικού φορέα και στη περίπτωση αυτή θα εκλεγεί νέα ηγεσία και θα διατυπωθεί κοινή προγραμματική πρόταση. «Θα πρόκειται» υποστηρίζει, ο Φίλιππος Σαχινίδης, «για μια διαδικασία,όπως στο Επινέ της Γαλλίας, το 1971, όπου οι διάσπαρτες σοσιαλιστικές κινήσεις συνενώθηκαν, υπό τον Μιτεράν, και αναδείχθηκαν σε κυβερνητική παράταξη τις επόμενες δεκαετίες».

Σημαντικό σημείο προβληματισμού, αποτελεί το ενδεχόμενο από τίς πολιτικές εξελίξεις να τεθεί το θέμα κυβερνητικής σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ.Ως κοινή συνισταμένη όλων των πλευρών, διαμορφώνεται η άποψη ότι θα τεθούν αυστηροί πολιτικοί και προγραμματικοί όροι για εθνική πολιτική συμφωνία με κοινωνική αποδοχή και η οποία θα αφορά και σε πρόσωπα.

Παράλληλα εκφράζονται επιφυλάξεις και αντιρρήσεις στο ενδεχόμενο να κατηγορηθεί, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, για κυβερνητισμό αλλά και για το κόστος που θα κληθεί εκ νέου να καταβάλλει η Κεντροαριστερά, στηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν έχει δει να συρρικνώνεται ραγδαία η δύναμή της τη τελευταία πενταετία.

 

(ΑΠΕ)