Η οικονομική κρίση στην Βενεζουέλα και ο αντίκτυπος στον αθλητισμό
Ο Ρικάρντο Μόντες ντε Οκα, είναι ένας 15χρονος επικοντιστής από την Βενεζουέλα και μάλιστα, έχει σημειώσει την έκτη καλύτερη επίδοση στον κόσμο, για αθλητές ηλικίας κάτω των 18 ετών. Το όνειρο του, είναι να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και του 2028, όμως για να τα καταφέρει, θα πρέπει να ξεπεράσει τα προβλήματα που υπάρχουν στην πατρίδα του, από την σοβαρή οικονομική κρίση.
Παράλληλα με την πολιτική κρίση, η Βενεζουέλα βιώνει οκτώ συνεχόμενα χρόνια ύφεσης, που οδήγησε στην μετανάστευση περισσότερων από πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων και βύθισε την χώρα σε μια οικονομική άβυσσο, καθώς σύμφωνα με σχετικές έρευνες, τέσσερις στις πέντε οικογένειες ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως είναι φυσικό, η οικονομική ενίσχυση για τους αθλητές, αλλά και γενικότερα οι επενδύσεις στον αθλητισμό είναι από μηδαμινές έως ανύπαρκτες.
Ακόμη και ο Ολυμπιονίκης της ξιφασκίας στο Λονδίνο, το 2012, Ρούμπεν Λιμάρδο, αναγκάσθηκε να συνδυάσει την προπόνησή του για μερικούς μήνες στην Πολωνία, όπου ζει, εργαζόμενος ως διανομέας με ποδήλατο!
Οι νεαροί Βενεζουελάνοι εκκολαπτόμενοι αστέρες του αθλητισμού, όπως ο Μόντες ντε Οκα, η κολυμβήτρια, Μαρία Γιέγκρες και η αρσιβαρίστρια, Κέρλις Μοντίγια, πρέπει να παλέψουν σκληρά για να ελπίζουν να ακολουθήσουν τα βήματα της κορυφαίας άλτριας του τριπλούν, Γιουλιμάρ Ρόχας, Ολυμπιονίκου στο Τόκιο και κατόχου του παγκόσμιου ρεκόρ.
Τον περασμένο Απρίλιο, ο Μόντες ντε Οκα, υπερέβη τα πέντε μέτρα στην προπόνηση σε μια στρατιωτική εγκατάσταση στο Καράκας, με τον πατέρα του να τού λέει, συγκινημένος: «Βλέπεις ότι τα καταφέρνεις! Έλα»!
Λίγες εβδομάδες αργότερα, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες Νέων της Νότιας Αμερικής, στο Ροζάριο της Αργεντινής με άλμα στα 5,06 μέτρα, ενώ στις 17 Ιουνίου, υπερέβη τα πέντε μέτρα και 11 εκατοστά, στο εθνικό πρωτάθλημα κάτω των 20 ετών. Μόνο ο Πολωνός, Μίχαλ Γκάβεντα (5,40μ.), ο Ελβετός, Βαλεντίν Ιμσάντ (5,30μ.), ο Γάλλος, Ζιστίν Φουρνιέ (5,15μ.), ο Γερμανός, Χέντρικ Μίλερ (5,20μ.) και ο Τσέχος, Λάντισλαβ Σέντλατσεκ (5,20μ.), έχουν καλύτερες επιδόσεις από τον νεαρό Βενεζουελάνο στον κόσμο, σε αυτήν την ηλιακή κατηγορία.
Ο Μόντες ντε Οκα, άρχισε τον αθλητισμό στα 13 του χρόνια και ελπίζει να ακολουθήσει το παράδειγμα του ινδάλματος του, του Σουηδού, Αρμάντ Ντουπλάντις, Ολυμπιονίκη στο Τόκιο και κατόχου του παγκόσμιου ρεκόρ (6.20μ.), ο οποίος σε ηλικία 15 ετών, είχε υπερβεί τα πέντε μέτρα και 30 εκατοστά.
«Ψάχνω πάντα έναν τρόπο να εξελιχθώ και να βελτιωθώ. Ελπίζω αυτό να συμβεί, με τον κατάλληλο εξοπλισμό», είπε στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων (AFP), ο 15χρονος επικοντιστής, ο οποίος προπονείται με μερικά παλιά κοντάρια στην γενέτειρά του, την πόλη Μπαρκισιμέντο, περίπου 360 χιλιόμετρα δυτικά του Καράκας.
Μέσα σε ένδεκα μήνες, ο Μόντες ντε Οκα, έχει βελτιώσει την ατομική του επίδοση κατά 21 εκατοστά και οι ειδικοί, εκτιμούν ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028, θα είναι ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση μεταλλίου.
Παράλληλα, η 16χρονη κολυμβήτρια, Μαρία Γιέγκρες, η οποία συνέτριψε κάθε ρεκόρ στο εθνικό πρωτάθλημα, κατακτώντας 10 χρυσά μετάλλια, θα μπορούσε κάλλιστα να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων, το 2024. Η νεαρή πρωταθλήτρια, κατέκτησε τέσσερα μετάλλια, συμπεριλαμβανομένου ενός χρυσού (σ.σ. στα 800 μέτρα ελεύθερο) στους Παναμερικανικούς Αγώνες Εφήβων του 2021, στην πόλη Κάλι Βάλε ντελ Κάουκα της Κολομβίας, αλλά, λόγω κρίσης, αυτή και η οικογένειά της, μετανάστευσαν στην Ισπανία το 2014.
«Εχω σημειώσει επιδόσεις, που ούτε καν φανταζόμουν», σχολίασε, δηλώνοντας έκπληκτη με τον... εαυτό της.
Οσον αφορά στην 17χρονη αρσιβαρίστρια, Κέρλις Μοντίγια, διακρίθηκε στα 45 κιλά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 17 ετών, στην πόλη Λεόν του Μεξικού, με χρυσό στο αρασέ (71 κιλά), χάλκινο στο ζετέ (82 κιλά) και αργυρό στο σύνολο (153 κιλά).
Η άρση βαρών, που απαιτεί... λιγότερες παροχές, είχε δώσει καλά αποτελέσματα στην Βενεζουέλα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, με τα δύο αργυρά μετάλλια των Κεϊντομάρ Βαλενίγια και Χούλιο Μαγιόρα.
Και παρά το γεγονός, ότι οι νεαροί πρωταθλητές, δεν διαθέτουν την φήμη της Ρόχας ή του Λιμάρντο, «Είναι η βιτρίνα και λένε σε όλους: «Εδώ είμαστε», εκτιμά η Μαρία Σότο, πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Βενεζουέλας (COV) και προσθέτει: «Εχουμε πολλές ελπίδες. Τα οικονομικά προβλήματα είναι πάντα δύσκολα. Είναι πραγματικότητα. Ωστόσο, κατευθύνουμε τους πόρους που έχουμε στους αθλητές μας».
ΠΗΓΗ ΑΠΕ
