Αντιμέτωποι με την μεγαλύτερη απειλή! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Άνθρωποι κινδύνεψαν, σπίτια και εργοστάσια κάηκαν, χιλιάδες στρέμματα δάσους σημαντικοί πνεύμονες πρασίνου για εκατομμύρια κατοίκους στο λεκανοπέδιο της Αττικής αφανίστηκαν. Έγιναν στάχτη και αποκαΐδια μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα.

Το ίδιο απαράλλακτο σκηνικό ζούμε κάθε καλοκαίρι. Τη μία χρονιά η Εύβοια, την επόμενη η Ρόδος και ο Έβρος, φέτος και πάλι η Αττική.

Η Ελλάδα καίγεται κάθε καλοκαίρι και όλοι εμείς οι Έλληνες κλαίμε πάνω από τα καμένα, άλλοι προσπαθώντας να δικαιολογηθούν για την έκταση της καταστροφής και στην αντίπερα όχθη αυτοί που αναζητούν τις ευθύνες και ζητούν να πέσουν κεφάλια. Αλλά ακούμε και τις ίδιες υποσχέσεις για αναδάσωση των καμένων και για ένα καλύτερο σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση της υπεραπειλης.

Διότι, ναι, η κλιματική αλλαγή είναι η μεγαλύτερη υπεραπειλή. Δεν αστειεύεται. Είμαστε πάνω στο ρινγκ και μας βγάζει νοκ άουτ από τα πρώτα πέντε λεπτά. Πάντα σε προλαβαίνει, με την ταχύτητα που κινείται είναι πάντα ένα και δύο βήματα μπροστά και σε αιφνιδιάζει. Τα προειδοποιητικά μηνύματα πολλά. Είχαμε τον θερμότερο Ιούνιο όλων των εποχών. Ανησυχητικές οι προβλέψεις των μετεωρολόγων ότι έρχεται το θερμότερο καλοκαίρι των τελευταίων χρόνων.

Συνεχείς και οι εκκλήσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης. Προετοιμαστήκανε για να αντιμετωπίσουμε το θερμότερο καλοκαίρι αλλά, όπως έλεγε και ο κορυφαίος πυγμάχος όλων των εποχών Μάικ Τάισον, όλοι έχουν ένα σχέδιο μέχρι να φάνε την μπουνιά στο πρόσωπο.

Οι ασκήσεις επί χάρτου πήγαν περίπατο από την ώρα που ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί. Διότι περί αυτού πρόκειται. Πόλεμο έχουμε. Η κλιματική αλλαγή είναι αυτή που μας απειλεί και σε αυτόν τον πόλεμο δεν περισσεύει κανείς.

Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα για να φορτώσουμε ακόμη και τις δικές μας ευθύνες και παραλείψεις και ολιγωρίες.

Δεν είναι δυνατόν η απειλή της κλιματικής κρίσης αντί να φέρνει τις πολιτικές δυνάμεις πιο κοντά για συνεργασία, να χρησιμποιούνται από αυτές ως όπλα για μικροκομματική αντπαράθεση και ανούσιες φιλονικίες.

Φέτος, σύμφωνα με την κυβέρνηση, η προετοιμασία της αντιπυρικής περιόδου ήταν καλύτερη από κάθε άλλη χρονιά. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία έχουμε 17.500 πυροσβέστες, τους περισσότερους από ποτέ, ενώ, έχουν γίνει προσλήψεις άλλων 700 δασοπυροσβεστών και αυξήθηκαν οι μονάδες των «δασοκομάντος» από 6 σε 16. Με βάση τα τελευταία στοιχεία της Eurostat η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς τον αριθμό πυροσβεστών αναλογικά με τον πληθυσμό της και στη δεύτερη θέση ως προς τις δαπάνες για πυροπροστασία ως ποσοστό επί του τακτικού προϋπολογισμού.

Επιπλέον, για πρώτη φορά επιχειρούν τόσα πολλά εναέρια μέσα καθώς φέτος έχουμε στην διάθεσή μας 89 εναέρια μέσα σε σχέση με το 2019 που είχαμε 61.

Όταν όμως εχεις μια τόσο μεγάλη καταστροφή δασικού πλούτου με πάνω από 100.000 στρέμματα καμένα πως να πείσεις ότι έκανες το καλύτερο που θα μπορούσες ; Αυτό το πολιτικό παράδοξο ζούμε σήμερα. Καταφέραμε να συνδυάσουμε την καλύτερη προετοιμασία και την μεγαλύτερη κινητοποίηση δυνάμεων με το χειρότερο αποτέλεσμα.

Και μέσα σε αυτή την πύρινη κόλαση, μάλλον θα πρέπει να ευχαριστούμε το θεό που δεν θρηνήσαμε και άλλα ανθρώπινα θύματα εκτός από την άτυχη καθαρίστρια του εργοστασίου που τυλίχθηκε στις φλόγες την ώρα που η ίδια προσπαθούσε να σωθεί. Τι πήγε στραβά, τι δεν κάναμε σωστά, που παρασυρθήκαμε σε λάθη ; Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα τις καλύτερες λύσεις και για την αντιπυρική προστασία, τις έχει πάντα η αντιπολίτευση. Το γνωρίζουμε αυτό εδώ και δεκαετίες από την εποχή που αρχισαν να καίγονται τα δαση μας στην πρωτεύουσα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Το μήνυμα όμως από ένα ακόμη καλοκαίρι με υψηλές θερμοκρασίες, ασυνήθιστους καύσωνες και παρατεταμένη ανομβρία και ξηρασία είναι ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια υπεραπειλή που απαιτεί συστρατευση και συνεργασία ολων των δυνάμεων. Διαρκώς πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων που συνδέουν την κλιματική αλλαγή “με μια αύξηση της συχνότητας και της σφοδρότητας ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως οι ξηρασίες, οι μεγα-πυρκαγιές και οι μεγα-πλημμύρες με καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρες οικονομίες και κοινωνίες’’ . Κάτω από αυτές τις συνθήκες καμία προετοιμασία καμιάς κυβέρνησης και κανενός μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας δεν μπορεί να είναι αρκετή και ανθεκτική.

“Τα προσεχή χρόνια η κατάσταση, από πλευράς κλιματικής κρίσης, αναμένεται να επιδεινωθεί και θα απαιτηθεί συνδυασμός δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, από Πολιτεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση και πολίτες.

Πρέπει να καλύψουμε αδυναμίες πολλών δεκαετιών και η προσπάθεια οφείλει να είναι διαχρονική, αφού ξεπερνά τη μία ή τις δύο ή τις τρεις κυβερνήσεις.

Παράλληλα, πρέπει να έχει μακροχρόνιο ορίζοντα για να οδηγήσει σε θετικό αποτέλεσμα» επισήμανε χαρακτηριστικά ο υπουργός Περιβάλλοντος Θεόδωρος Σκυλακάκης και έχει δίκιο.

Σε αυτή τη μάχη δεν υπάρχουν χώροι για μεγάλες κουβέντες και αντιπολιτευτικές κορώνες. Δεν περισσεύει καμία πολιτική δύναμη και κανένας συμπολίτης μας για να τον θυσιάσουμε απερίσκεπτα στο βωμό της κομματικής μικροπολιτικής και της στείρας και ανούσιας αντιπαράθεσης.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος