Το ντιμπέιτ του ΣΥΡΙΖΑ! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Tην άποψή μου για τον ΣΥΡΙΖΑ, την έχω εκφράσει πολύ νωρίτερα, δεν περίμενα το ντιμπέιτ των υποψηφίων προέδρων για να την καταθέσω. 

Από την ημέρα εκλογής του νέου προέδρου Στέφανου Κασσελάκη, έχουμε πει, από αυτή εδώ τη στήλη, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια μεγάλη πολιτική έρημο να διανύσει για να ξαναγίνει ένα κανονικό κόμμα, πόσο μάλλον να επανέλθει στο προσκήνιο ως εναλλακτικός πόλος εξουσίας.

Όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε τις εξελίξεις στην πολιτική κονίστρα, η μεγάλη ευκαιρία ανασυγκρότησης του κόμματος της Αριστεράς χάθηκε, πολύ καιρό πριν εκλεγεί πρόεδρος ο Στέφανος Κασσελάκης.

Το 2019, με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα, όταν έχασε τις εκλογές τις οποίες κέρδισε η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά έμεινε ως κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης με ένα ποσοστό 31%. Τότε είχε τη μεγάλη ευκαιρία να προχωρήσει στην ανανέωσή του και στην οργανωτική του ανασυγκρότηση.

Για ένα κόμμα της Αριστεράς, με τις ιδεοληψίες και τις αυταπάτες που το καταδίωκαν, η μετεξέλιξή του σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα εξουσίας δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση.

Σε αυτές τις ιδεοληψίες και τις εμμονές σκόνταψε για τα καλά και η πολυπόθετη διεύρυνση. Μετά τα όσα τραυματικά συνέβησαν στο εσωτερικό του κόμματος τους τελευταίους μήνες με το εμφυλιοπολεμικό σπαραγμό και τις αλλεπάλληλες διασπάσεις, πολλοί αμφιβάλλουν αν θα καταφέρει το κόμμα της Αριστεράς να αναγεννηθεί από τις στάχτες του.

Στην πολιτική δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες. Και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χάνοντας τις εκλογές το 2019 έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να απογοητεύσουν έναν κόσμο που τους πίστεψε και στήριξε όλες του τις ελπίδες ότι κάτι θα άλλαζε προς το καλύτερο.

Δυστυχώς οι ελπίδες του διαψεύστηκαν με πάταγο και από το 2019 παρακολουθούμε σε ζωντανή μετάδοση τη διάλυση του κόμματος της Αριστεράς σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια.

Για πρώτη φορά κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης έχασε από τη μια εκλογή στην άλλη 15 μονάδες !

Για πρώτη φορά κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης ετοιμάζεται να χάσει σε λίγες ημέρες την κοινοβουλευτική του δύναμη και το θεσμικό του ρόλο με την αποχώρηση βουλευτών.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η πλειοψηφία των πολιτών, όπως φάνηκε σε μια τελευταία δημοσκόπηση, πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει πλέον τον ιστορικό του κύκλο.

Για να θυμηθούμε όμως τα λόγια του Όσκαρ Ουάιλντ “ακόμη και στις μεγάλες συμφορές μπορεί κανείς να διακρίνει μια νότα αισιοδοξίας”.

Και το ντιμπέιτ των υποψηφίων προέδρων του κόμματος ήταν κάτι το θετικό. Με την εσωκομματική κρίση να μην έχει ξεπεραστεί στο ΣΥΡΙΖΑ, το γεγονός ότι τέσσερις υποψήφιοι πρόεδροι βρήκαν το κουράγιο να κάνουν έναν πολιτισμένο διάλογο μεταξύ τους χωρίς να εκτοξεύουν ύβρεις ο ένας για τον άλλον, αναμφίβολα είναι κάτι θετικό. Και είναι το μοναδικό που κρατάμε από την τηλεμαχία.

Κατά τα λοιπά χορτάσαμε γενικολογία και υπεραπλουστεύσεις για τα ζητήματα πολιτικής. Όμως από το ντιμπέιτ των υποψηφίων προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ, απουσίαζε η αυτοκριτική για τα εκφυλιστικά φαινόμενα που σημάδεψαν τις προσυνεδριακές και συνεδριακές διαδικασίες του κόμματος.

Οι ανθρωποι που στήριξαν τον Στέφανο Κασσελάκη για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, οι ίδιοι άνθρωποι που έμειναν στο πλευρό του στην πρώτη διάσπαση που είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση μιας ομάδας στελεχών και στην ίδρυση ενός νέου κόμματος αριστερά της αριστεράς, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που συναποφάσισαν για τον ... εξοστρακισμό του !

Κηρύσσοντας έκπτωτο έναν πρόεδρο κόμματος που είχε τη λαϊκή εντολή και δεν την έχασε ποτέ .

Ας σκεφτούμε μόνο τι θα έλεγαν σήμερα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αν όλα αυτά είχαν συμβεί στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Για να επιστρέψουμε στον αρχικό προβληματισμό, υπάρχει σήμερα ένας πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος απο το να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Να βυθιστεί στο τέλμα της πολιτικής ανυποληψίας. Και νομίζω ότι αυτόν τον κίνδυνο προσπαθούν να αποτρέψουν οι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος.

Αν θα το καταφέρουν παραμένει επίσης ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος