Σεβασμός αγάπη ή' απουσία;
Γράφει η
Γιώτα Τριανταφύλλου
Δεν λέει συγγνώμη ο χρόνος.
Ξέρει, γράφει.
Κι εσύ που το ξεστόμισες δεν ξέρεις πάντα το γιατί.
Φορές φορές απ' την ανάγκη
να αφήσεις πίσω την αδικία που σε χρέωσαν.
Φορές φορές απ' την ανάγκη να πεις σ' αγαπώ, στην καρδιά σου,
που περπατά μόνη, έξω απ' το σώμα σου.
Όρθια στο δικό της μονοπάτι, χωρίς να ξέρει όταν σε κρίνει σκληρά
πως εσύ πιστεύεις,
σωστά έπραξα!
Υπάρχει άνθρωπος που χτυπά την καρδιά του,
σαν βγει να περπατήσει μόνη;
Κι αν υπάρχει, είσαι εσύ ένας από αυτούς;
Κι αν όχι, γιατί ζητάς συγνώμη;
Για την απουσία που σε χρέωσαν;
Μα δεν έλειψες!
Ήσουν εκεί από απόσταση, από σεβασμό,
στα βήματα της καρδιάς κι ας μην το ένιωσε.
Κι ήρθαν λόγια προβιές, να σε κρίνουν,
δυό, δυό να σε πείσουν πως φταίς κι ένα συγνώμη δεν φτάνει!
Κι είπες συγνώμη! Κι είπες πολλά! Και δεν τα δέχτηκαν
και θες να πεις κι άλλα τόσα, πριν να είναι αργά!
Δεν θες να περισσεύεις....
Αυτό είναι όλο!