ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓  Η στήλη κάνει και πάλι την παρουσία της με θέματα επίκαιρα που ενδιαφέρουν την κοινή γνώμη και όταν βρίσκουν τη λύση τους ικανοποιούν και τους αναγνώστες και το γράφοντα βέβαια, αλλά και συμβάλλουν σε ένα καλύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ας ξεκινήσουμε.

✓ Ο γράφων τρέφει σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Συμεών και δοθείσης ευκαιρίας επαινεί το θεάρεστο έργο το οποίο επιτελεί στον τόπο μας και όχι μόνο.

Αεικίνητος, εκμεταλλεύεται και τον ελάχιστο διαθέσιμο χρόνο που του απομένει.

Παράκληση όμως της στήλης και πάλι, να κάνει οικονομία δυνάμεων, είναι βέβαια πολύ νέος ακόμη, διότι ο τόπος μας έχει ανάγκη της παρουσίας του για πολλά – πολλά χρόνια.

Τούτη τη φορά όμως αλλού θα το πάει η γραφίδα του γράφοντα. Θα του ζητήσει να επιληφθεί προσωπικώς ενός θέματος που εν συνεχεία θα αναφερθεί. Ο καταθέτων αυτές τις σκέψεις – θέσεις επί πολλά χρόνια συμμετείχε σε ανδρική εκκλησιαστική χορωδία ευρωπαϊκής μουσικής, υπό του διεύθυνση του αειμνήστου Ντίνου Ριζοκώστα η οποία άφησε ανεξίτηλο το διάβα της στην πόλη μας.

Μετά το θάνατο του μαέστρου της και πολλών μελών αυτής δεν υπάρχει πλέον.

Επί αρκετά χρόνια ο γράφων δεν επεζήτησε να συμμετάσχει σε κάτι παρόμοιο στα εκκλησιαστικά δρώμενα. Προ διετίας περίπου φίλος με τον οποίο συνυπάρξαμε στην χορωδία που προαναφέραμε με παρακάλεσε να εγγραφώ στη μικτή εκκλησιαστική χορωδία Ρωμανός ο Μελωδός η οποία λειτουργεί υπό την αιγίδα και σκέπη της Μητρόπολής μας. Μετά από δισταγμό και σκέψη, επειδή μου αρέσει η εκκλησιαστική μουσική και επειδή πάντα κάτι θέλω να προσφέρω στα της εκκλησίας, αποφάσισα την εγγραφή μου.

Η εκκλησιαστική χορωδία Ρωμανός ο Μελωδός ιδρύθηκε το έτος 2012 από τον εξαίρετο μουσικό κ. Σταύρο Ευθυμίου ο οποίος εχρημάτισε πολλά χρόνια καθηγητής μουσικής στις τότε παιδαγωγικές Ακαδημίες, αλλά και σε εκκλησιαστικά λύκεια της Αθήνας στα οποία διετέλεσε και Δ/ντής αυτών.

Και μάλιστα η ίδρυσή τους έγινε με τη συγκατάθεση και τις ευλογίες του μακαριστού Δεσπότη μας Νικολάου. Μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων μαθημάτων και πλήρως καταρτισμένη έλαβε μέρος σε πολλές λειτουργίες σε όλους τους ενοριακούς ναούς της πόλης μας, αλλά και εκτός αυτής στα όρια της Μητρόπολής μας και πάντα το εκκλησίασμα σχολίαζε την παρουσία της ευμενέστατα και ζητούσε την συνεχή επανεμφάνισή της.

 Με την έλευση της πανδημίας, ως όλα, έπεσε σε αδράνεια και σταμάτησε τις εμφανίσεις της. Μετά το πέρας της πανδημίας ο μαέστρος της κ. Ευθυμίου έκανε και συνεχώς κάνει φιλότιμες προσπάθειες ώστε η χορωδία να ανακάμψει και πάλι και να συνεχίσει την ωραία καρποφόρα πορεία της. Δυστυχώς μέλη της έφυγαν από τη ζωή από τη μάστιγα του κορονοϊού και άλλα απεχώρησαν για διάφορους λόγους. Και ενώ γίνονται φιλότιμες πραγματικά προσπάθειες και από το μαέστρο και από τα εναπομείναντα μέλη δεν φτάνουμε στο ποθούμενο αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και ο συντελεστής αυτής της στήλης αποφάσισε να απευθυνθεί σε σας Σεβασμιώτατε και να επιληφθείτε προσωπικώς του θέματος, αφού άλλωστε ανήκει στο δυναμικό της Μητρόπολης. Ακούγονται πολλά στην καθημερινότητα. Ότι μόνο τη Βυζαντινή  μουσική ευνοούν οι διοικούντες την εκκλησία, ότι μ’ αυτήν ταυτίζονται κλπ. κλπ.

Εγώ σ’ αυτά απαντώ. Όλες οι χορωδίες οι εκκλησιαστικές, έχουν τον αυτό σκοπό. Και αυτός ακόμη ο ταπεινός ιεροψάλτης, χωρίς μουσικές γνώσεις το ίδιο έργο επιτελεί. Υμνεί τον ύψιστο, την Ορθοδοξία, προσφέρει στο επιτυχέστερο τελετουργικό της θείας λατρείας.

Είναι απαράδεκτο να υπάρχει το εσείς και το εμείς. Και οι μουσικές νότες που καμιά φορά φτάνουν και σε πεδία υπερβολής, ακούγεται και αυτό από τους πιστούς, αποβλέπουν στον ίδιο σκοπό. Στο να προσάπτουν στον πιστό τη μεγίστη ευλάβεια και τη μεγίστη επικοινωνία με το θείο, μ’ αυτό που εκφεύγει από τα γήινα και οδεύει στα επουράνια. Και να καταθέσω και κάτι στην ευλογία σας Σεβασμιώτατε. Ο καταθέτων αυτές τις σκέψεις – θέσεις όταν με ωραίο καιρό βρίσκεται στο δάσος ξαπλωμένος κάτω από τη σκιά των δέντρων και ακούσει τα παντός είδους λαλήματα από τα πουλάκια που εκεί φωλιάζουν, που υμνούν τον Πλάστη και Θεό τους, αισθάνεται ότι εγκαταλείπει τα γήινα και ανεβαίνει ψηλά-ψηλά. Το ίδιο αισθάνεται και όταν βρεθεί σε παλαιό γραφικό εκκλησάκι και μόνο με το ημίφως των κεριών και τους ψαλμούς των μοναχών που δεν ξέρουν τι θα πει μουσικές νότες.

Και το προτιμά αυτό πάντα και το επιζητά, μακριά από κάθε μουσική πανδαισία. Δεν θα σας κάνει η ταπεινότητά μου μαθήματα Σεβασμιώτατε, αλλά πιστεύω και εσείς κάτι τέτοιο το επιζητάτε.

Γι’ αυτό λοιπόν θερμά σας παρακαλώ να επιληφθείτε προσωπικά του θέματος και επειδή το γνωρίζω είστε λίαν πολυάσχολος αναθέστε το σε κάποιον αρμόδιο, ώστε και αυτή υπό την σκέπην σας χορωδία να ενισχυθεί με κάθε τρόπο, ώστε επάξια να επιτύχει στο έργο της επ’ αγαθώ βέβαια της εκκλησίας μας και των λατρευτικών ενατενίσεων του εκκλησιάσματος.

Πιστεύω Σεβασμιώτατε σε επόμενη στήλη να μπορώ να σας ευχαριστήσω και να σας επαινέσω ως πάντα το πράττω.

✓ Βρίσκομαι σε τακτική επικοινωνία με λίαν ηλικιωμένο φίλο του μακαρίτη του πατέρα μου και τώρα δικό μου φίλο, ο οποίος παρ’ όλη την ηλικία του έχει άριστη διαύγεια πνεύματος.

Κατάγεται από τη Δυτική Φθιώτιδα και διαμένει μόνιμα στη Χαλκίδα. Υπήρξε ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών με ανάλογες σπουδές. Μου τηλεφωνεί αυτός πιο πολύ και συζητάμε θέματα κοινωνικά, πολιτικά, θεολογικά και πολλές φορές περί ανέμων και υδάτων.

Σε προχθεσινή μας ομιλία μου είπε: «Θέλω να σου πω τη γνώμη μου για τον κ. Τασούλα που θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Είναι αξιόλογος άνθρωπος, προσοντούχος και έχω γνωριμία μαζί του από τότε που ήταν νεαρός δικηγόρος. Επιτυχημένος Πρόεδρος της Βουλής και νομίζω ότι αυτά που τον κατηγορεί η αντιπολίτευση για υπονόμευση εγγράφων για το δυστύχημα των Τεμπών δεν ευσταθούν. Όμως δε συμφωνώ με την επιλογή του. Θεωρώ σωστό ο ανώτατος άρχων της χώρας πρέπει να τυγχάνει ευρείας αποδοχής της χώρας και να μην είναι ο εκλεκτός ενός κόμματος. Στην προκειμένη περίπτωση αφού είναι εν ενεργεία στέλεχος ενός κόμματος, μαζί του είναι και όσοι ψηφίζουν αυτό το κόμμα. Ας πούμε ένα ποσοστό 35%.

Οι άλλοι πολίτες οπαδοί άλλων κομμάτων αφού δεν ψηφίζεται από το κόμμα τους δεν είναι μαζί του. Και θεωρώ πρέπον,  ότι ο πρώτος πολίτης της χώρας πρέπει να είναι υπερκομματικός και αποδεκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Συμφωνείς μαζί μου; Και αν όχι τεκμηρίωσε τις αντιρρήσεις σου». Μάλλον συμφωνώ του απάντησα. «Θα σου πω και κάτι άλλο συνέχισε . Ο Υπουργός Εθνικής αμύνης κ. Δένδιας προέβη σε αποστρατεία αρκετών ανωτάτων και ανωτέρων αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων, με την αιτιολογία, ότι ανάλογα με τον αριθμό των ανδρών των ενόπλων δυνάμεων, ο αριθμός τους ήταν μεγάλος. Μάλλον καλώς έπραξε διότι αν κρίνουμε και από τους στρατούς  άλλων κρατών ο αριθμός τους ήταν μεγαλύτερος των αναγκών των ηγετικών θέσεων. Όμως εγώ διερωτήθηκα. Με την Ελληνική Βουλή τι μέλει γενέσθαι; Ο αριθμός των βουλευτών είναι δυσανάλογος του Ελληνικού πληθυσμού, συγκρίνοντας και με τα κοινοβούλια άλλων κρατών. Δεν πρέπει και εδώ να επέλθει κάποια μείωση; Εσύ τι λες;» Τι να πω!

✓ Και μ’ αυτές τις επισημάνσεις ας κλείσουμε και τη σημερινή μας στήλη, πιστεύοντας, ότι τα αναφερόμενα σ’ αυτήν θα αξιολογηθούν ανάλογα.