ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Παρακράτηση ειδών ρουχισμού, 1843

Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος

Το εν Λαμία Δικαστήριον  των Πρωτοδικών.

Συγκείμενον υπό των Δικαστών Αν. Χριστοπούλου, προέδρου, Φραγγ. Στρατομάγερ και Μ. Βερνάρδου. Συνεδριάσαν δημοσίως την 7 Φεβρουαρίου 1841… ίνα δικάση την κατά την υπ’ αριθμ. 121 και 131 απόφασιν του Ειρηνοδικείου Λαμίας έφεσιν του Παναγιώτου Αφεντούλη  επί της μεταξύ αυτού και του Αντωνίου Δαφνάκη… περί αποδόσεως διαφόρων πραγμάτων διαφοράς:

Ο ενταύθα σταθμεύον Αντώνιος Δαφνάκης Συνταγματάρχης, την 26 Ιουνίου 1840, τον μήνα Μάρτιον, έδωκεν εις την πλύστριάν του Παναγιούν Δημητρίου, σύζυγον του Πα. Αφεντούλη, εξ υποκάμισα, πέντε εσώβρακα, εν προσκέφαλον πάνινον, δύο πετζέτας μεταξωτάς, τέσσαρα σινδώνια, τρία ζευγάρια χειρόκτια, τα μεν βαμβακερά, τα δε μεταξωτά, εν παντελόνι ριγάτο, εν όμοιον άσπρον, εν γιλέκι ελληνικόν άσπρον, δύο μανδήλια μεταξωτά, δύο όμοια πάνινα, δια να τα πλύνη και να τα σιδερώση, καθώς δε και εν δακτυλίδιον διαμαντένιον  και εννέα πύχεις σακί Αμερικάνικον δια να τα φυλάξη μέχρις ότου επιστρέψει από Χαλκίδα… επεστρέψας  ηύρεν την ειρημένην αποθαμένην, ο δε ειρημένος σύζυγος… ήρνήθη την απόδοσιν αυτών, εκτός τινών μόνον… εζητήσατο να υποχρεωθή ο εναγόμενος εις την απόδοσιν των ειρημένων πραγμάτων  και την πληρωμήν του αντιτίμου αυτών εις δραχμάς 126 και 21/100 και να καταδικασθή εις τα έξοδα της δίκης…

Συζητήσεως γενομένης ο Παναγ. Αφεντούλης… ότι δεν ηξεύρει ότι ο Δαφνάκης έδωκεν άλλα πράγματα εξ εκείνων τα οποία παρέδωκε εις την Μοιραρχίαν, ήτοι τέσσαρα υποκάμισα, πέντε εσώβρακα, δύο συνδώνια, εν βρακί  ρούχινον και εν γιλέκι… ούτε ευρέθησαν τοιαύτα  πράγματα όταν απέθανεν η σύζυγός του, ούτε είπε τίποτα εις τον θάνατόν της.

Ο καταδικασθεις Π. Αφεντούλης εξεκάλεσεν τας ειρημένας αποφάσεις διότι ο Ειρηνοδίκης εδίκασεν άνευ τινός αιτήσεως και ότι τω επέβαλε τον όρκον χωρίς να προσδιορίση τους νομίμους όρους, τουτέστι να δηλώση ότι δέχεται ως αυτολεξεί τον όρκον.

Καταδικάζει τον αυτόν Παν. Αφεντούλην εις τα Δικαστικά έξοδα… δρχ. εικοσιτρείς, λέπτά πεντήκοντα,(23, 50/00) καθώς και τα τέλη σημάνσεως εκ δρχ. δώδεκα, προσέτι δε και εις το πρόστιμον των πέντε δραχμών.

Εκρίθη και αποφασίσθη εις Λαμίαν

Τη 12 Φεβρουαρίου 1841 έτους.

Ο Πρόεδρος                Ο υπογραμματεύς                                                 

65. «Το πλύσιμο γινόταν στο ποτάμι ή στη βρύση η οποία συνήθως ήταν στην άκρη του χωριού. Απαραίτητα σκεύη : το καζάνι, η σκάφη, η αλισίβα, το πράσινο σαπούνι, ο κόπανος, η δρύμη, η βούρτσα και η αγγλιά- νεροκολόκυθο- για να παίρνουν νερό απ’ το καζάνι για τη μπουγάδα. Δρύμι ήταν  ένα τσουβαλάκι με στάχτη  που έσταζε στο καζάνι  και γινόταν η αλισίβα».
                                                  

Κώστας Γ. Μπαλαφούτης

«Παραδοσιακά Επαγγέλματα Και Συνήθειες».

Φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου, 1945.