“Έχει χρώμα ερυθρόν”

Γράφει ο Παναγιώτης Ιακωβής

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι Χουντικοί ήταν ακραίοι, γραφικοί αγροίκοι που με τη βοήθεια ή την ανοχή ξένων δυνάμεων και την στήριξη εγχώριων αντιδραστικών κύκλων, έφεραν την δυστυχή Πατρίδα στο σημείο να συγκρίνεται με υποσαχάριες Μπανανίες. 

Η σκέψη τους ήταν επιδερμική, η αισθητική τους kitsch και ο πνευματικός τους ορίζοντας μετά βίας έφτανε ως τη μύτη τους.

Είχαν όμως σχέδιο και σύστημα το οποίο, ως γνωστόν, είναι αποτελεσματικότερο της ευφυΐας αν σκοπεύει κανείς να καταλύσει τη Δημοκρατία. Ήταν συνεπείς ως προς τους στόχους τους και αυτό καθιστά την στενόμυαλη Συνέπεια ως μια ανησυχητική "αρετή".

Ένα από τα πιο γνωστά εφευρήματά τους ήταν η Παρομοίωση της πάσχουσας Πατρίδας με ασθενή που θα όφειλε να εισαχθεί σε χειρουργείο για την αφαίρεση όγκου, που ως γνωστόν "έχει χρώμα ερυθρόν".

Τέτοιες αναλογίες χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα λόγου χάρη από την Κυβέρνηση Trump. Προφανώς, μια χώρα δεν κυβερνάται με χειρουργικές πρακτικές, αφού στην Ιατρική γνωρίζουμε και συνήθως συμφωνούμε για το ποιο οφείλει να είναι το χειρουργικό αποτέλεσμα, ενώ στην πολιτική, δεν υφίσταται τέτοια κοινωνική ομοφωνία.

Άλλοι πάλι, θέλουν να κυβερνήσουν την πόλη σαν "επιχείρηση" ή σαν "ποδοσφαιρική ομάδα", με τα γνωστά γραφικά ή και φαιδρά αποτελέσματα, αφού στην πολιτική δεν διαλέγουμε το προσωπικό μας και απαιτείται να στηρίζουμε κυρίως τους πλέον αδύναμους και όχι τους "νικητές".

Άλλοι, απαιτούν να διοικηθεί η χώρα "σαν Στρατιωτική Μονάδα" αλλά εννοούν να είναι οι ίδιοι στην Διοίκηση και να μην ακούγεται τσιμουδιά.

Τα υπερμεγέθη "Αυγά της Χούντας", οι κιτσάτες Γιορτές Αρχαιοελληνικού Κάλλους και οι ανοησίες περί εθνικής καθαρότητος, σημάδεψαν τη σκέψη μας και μεταφέρονται με παραλλαγές μέχρι σήμερα. Η απο-χουντοποίηση δεν έχει επέλθει, αφού πλήθος αισθητικών, εορταστικών, διανοητικών (...) και εθνοσωτήριων παραληρηματικών ιδεών της Επταετίας,
μας συνοδεύουν ως τα σήμερα.

Και, δυστυχώς, δεν έχουμε μόνο μία ΥΕΝΕΔ, αλλά πολλαπλάσιες.