Ο Πόλεμος της Ελευθερίας ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Την ημέρα που αποχαιρετούσαμε το 2020 , η καλύτερη ευχή που κάναμε , αναλογιζόμενοι πάντα τα οσα βιώσαμε τους προηγούμενους δώδεκα μήνες , ηταν η νέα χρονιά , το 2021 , να είναι λιγο καλύτερη απο αυτή που αφήναμε πίσω μας . Ωστόσο ολοι γνωρίζαμε εκείνες τις ημέρες του Ιανουαρίου οτι πολλά απο αυτά που ζήσαμε το 2020 θα μας ακολουθούν και το 2021 . Δεν είχαμε φανταστεί ομως οτι για πρώτη φορά στην ιστορία μια νέα χρονιά θα ξεκινούσε τον Μάιο και οχι τον Ιανουάριο οπως γινόταν κάθε χρόνο . Η απόφαση της κυβέρνησης για αυστηροποίηση του δεύτερου λοκντάουν το οποίο είχε ξεκινήσει απο τις 7 Νοεμβρίου του 2020 , μας προσγείωσε ολους στην σκληρή πραγματικότητα .
Η καθημερινή ενημέρωση για τα κρουσματα , τους θανατους , τους διασωληνωμένους . τα rapid tests και οι μοριακοι ελεγχοι συνεχίζονται και τους πρώτους μηνες της νέας χρονιάς . Οπως συνεχίζουμε να φοράμε μάσκες σε εσωτερικους και εξωτερικους χωρους . Οπως συνεχίζουμε την τηλεργασια και την τηλεκπαίδευση . Το ηλεκτρονικό εμπόριο και γενικα τις ψηφιακές συναλλαγές .Τις τηλεδιασκέψεις δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων .
Οι ουρές στις τράπεζες , τα σούπερ μάρκετ και τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, εξακολουθούν να υφίστανται . Οπως συνεχίζονται οι πολιτικές αντιπαραθέσεις για την υγειονομική και την οικονομική κρίση . Λες και είχε σταματήσει ο χρόνος .
Απο την αρχή της πανδημίας η εξίσωση φαινόταν εξαιρετικά δύσκολη . Εναγωνίως η κυβέρνηση εψαχνε μια ισορροπία αλλά συνήθως δεν τα κατάφερνε . Η πανδημία λειτουργεί ως επιταχυντής των εξελίξεων . Αλλάζει τα πάντα στην οικονομία και την κοινωνία . Στο κράτος , τις επιχειρήσεις , την εργασία . Απο την αρχή και της νέας χρονιάς , ετος επετειακό καθώς γιορτάζουμε τα 200 χρόνια απο τον ''Πόλεμο της Ανεξαρτησίας'' ,κάθε μέρα που περνούσε οι Ελληνες συνειδητοποιούσαν με μεγάλο κόστος στις ζωές τους και στις δουλειές τους οτι θα πρέπει να κάνουν οτι είναι δυνατόν για να κερδίσουν εναν διαφορετικό αυτή τη φορά Πόλεμο . Εναν πόλεμο με εναν αόρατο εχθρό . Αναζητούσαν την ελευθερία τους απο την καραντίνα του κορωνοιού , μέσα σε συνθήκες φόβου για την επέλαση ενός τρίτου φονικότερου κύματος της πανδημίας . Μαζί με το φόβο ομως , είχαμε την βεβαιότητα οτι το 2021 θα κουβαλούσε και ελπιδοφόρα μηνύματα . Κυοφορούσε την ελπίδα μιας αναγεννησιακής προσπάθειας . Νικώντας την πανδημία μπορούσαμε να αρχίσουμε να χτίζουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης κράτους και πολιτών και πάνω σε αυτή την καινούρια σχέση εμπιστοσύνης να στηρίξουμε την συλλογική μας προσπάθεια για την οικονομική ανασυγκρότηση .
Σήμερα με το εμβολιαστικό πρόγραμμα να προχωρά με καλούς ρυθμούς , με την οικονομία να ανοιγει και πάλι και με τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης να αποτελούν μια μεγάλη οικονομική βοήθεια , μπορούμε να αρχίσουμε και πάλι να κάνουμε σχέδια για το μέλλον . Να προγραμματίζουμε δουλειές . Το βέβαιο ειναι οτι οι δυσκολίες και τα προβλήματα δεν θα μας εγκαταλείψουν ως δια μαγείας το 2021 . Σίγουρα η νέα χρονιά που ξεκινά με καθυστέρηση πέντε μηνών , θα είναι γεμάτη προκλήσεις , κινδύνους και απειλές .
Είναι ομως και ετος ευκαιριών .Το ερώτημα είναι , θα καταφέρουμε να τις αξιοποιήσουμε ; Την δεκαετία που πέρασε (2010-2020) χωριστήκαμε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα . Διχαστήκαμε απο το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο και βγάλαμε τον χειρότερο μας εαυτό .
Ηταν η δεκαετία της αγανάκτησης , του κοινωνικού μίσους , της οργής , του μεγάλου θυμού , της ενοχοποίησης των πολιτικών , του πολιτικού συστήματος γενικότερα , του κράτους , της ιδιας της δημοκρατίας .
Ενα μεγάλο κομμάτι του κόσμου πίστεψε τα λαικίστικα κηρύγματα του πολιτικού αμοραλισμού και καιροσκοπισμού . Εζησε για ενα μεγάλο διάστημα με ψευδαισθήσεις , αυταπάτες και την ψεύτικη ελπίδα οτι υπάρχουν μαγικές λύσεις . Σε αυτή τη δεκαετία , η δημοκρατία δέχτηκε πολλές υβρεις και απειλές αλλά στο τέλος αντεξε .
Λοιδορήθηκαν πρόσωπα και θεσμοί , αλλά τελικά στάθηκε ορθια και σήμερα φαίνεται να κερδίζει και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών .
Το δείχνουν ολες οι ερευνες και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης . Η ελληνική κοινωνία μετά τη δεκαετή κρίση , οπου τα είδε ολα και τα εζησε ολα , κινείται προς την κατεύθυνση ενός μεγαλύτερου ρεαλισμού . Είναι ο ρεαλισμός της προσγείωσης στην πραγματικότητα των εφικτών λύσεων . Σε αυτό τον ρεαλισμό της νέας εποχής καλούνται να ανταποκριθούν και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου . Διότι ο κόσμος περιμένει να δεί πραγματικές λύσεις στα προβλήματα που τον ταλειπωρούν και οχι αφηγήματα με την εννοια του παραμυθιάσματος .
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
