Θανάσης Μιχελής απο το βήμα της Βουλής : ''Το σχολείο εστω και ιδιωτικό δεν είναι επιχείρηση ''

''Tο σχολείο, έστω και ιδιωτικό, δεν είναι επιχείρηση. Είναι πρωτίστως εκπαιδευτικό ίδρυμα. Κατά συνέπεια, και εφόσον οι τίτλοι σπουδών του είναι ισότιμοι με αυτούς του δημοσίου, υπόκειται  στις εκπαιδευτικές διατάξεις και στον έλεγχο υπoργείου  Παιδείας'' τόνισε στην ομιλία του στη Βουλή ο βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Μιχελής μιλώντας  στην ολομέλεια στη συζήτηση του σχεδίου νόμου   για ζητήματα Σχολείων Ελληνοπαίδων του Εξωτερικού και για την Ιδιωτική Εκπαίδευση. Πριν τη συζήτηση στη Βουλή είχε  προηγηθεί μια ενδιαφέρουσα  και έντονη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. 

Στην ομιλία του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε ιδιαίτερα στα ζητήματα της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης τονίζοντας οτι οι γνώστες των εκπαιδευτικών πραγμάτων ξέρουν ότι Ιδιωτική Εκπαίδευση υπάρχει στη χώρα στο πρωτοβάθμιο και στο δευτεροβάθμιο επίπεδο από πολλές δεκαετίες πριν. ''Όσοι εμβαθύνουν στα εκπαιδευτικά ζητήματα -σημείωσε στην ομιλία του ο κ. Μιχελής γνωρίζουν ότι αυτό δεν αποτέλεσε ενέργεια κάποιων “φωτισμένων” επιχειρηματιών, αλλά προσπάθεια της Ελληνικής ελίτ για μόρφωση των παιδιών της σε χωριστά και εκλεκτά σχολεία από αυτά των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων, παράλληλα όμως και προσφορά εύπορων Ελλήνων του εξωτερικού στην πατρίδα τους.

Στην πορεία του χρόνου η ιδιωτική εκπαίδευση επεκτάθηκε ευρύτατα με ποικίλες μορφές (ξενόγλωσση, φροντιστήρια κλπ) εξυπηρετώντας νέες εκπαιδευτικές ανάγκες που προέκυψαν τις δεκαετίες του ’60 και ‘70. Ανάγκες που αποδείχτηκε ότι αδυνατούσε να εκπληρώσει το δημόσιο σχολείο. Τότε αποτέλεσε ευρύ επιχειρηματικό ενδιαφέρον.

Ορθώς -τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - οι πολιτικές ηγεσίες του Υπ Παιδείας, έστω και αποσπασματικά, ενέταξαν όλες τις μορφές αυτής στον έλεγχο τους προκειμένου τα σχολεία κυρίως να έχουν έγκυρους τίτλους σπουδών. Ο έλεγχος αυτός είχε ως δεδομένο ότι το ιδιωτικό σχολείο είναι πρωτίστως σχολείο κι όχι επιχείρηση κατά συνέπεια πρέπει να ακολουθεί το αναλυτικό και ωρολόγιο πρόγραμμα του δημοσίου, όπως και όλες τις άλλες διατάξεις λειτουργίας αυτού.

''Η λογική αυτή -εί[πε - ανατράπηκε τελευταία: Επί υπουργίας κ. Αρβανιτόπουλου. Την εποχή που καταργούσε παραγωγικές ειδικότητες των ΕΠΑΛ, απέλυε του εκπαιδευτικούς και την ίδια στιγμή εγκαινίαζε ιδιωτικά ΙΕΚ.

Αντίληψη που επιβάλλονταν: τα ιδιωτικά σχολεία είναι επιχειρήσεις άρα υπάγονται στα αντίστοιχες υπηρεσίες και υπουργείο, πέραν του Παιδείας. Αντίληψη σύμφωνη και με τις απόψεις περί εκπαίδευσης - εμπορεύματος και μαθητή - πελάτη.

Στην ομιλία του ο κ. Μιχελής δεν παρέλειψε να σχολιάσει  την πρακτική λειτουργίας ορισμένων ιδιωτικών σχολείων κυρίως της επαγγελματικής εκπαίδευσης:

• Απουσία φοίτησης μαθητών χωρίς να καταγράφεται. Για την πιστοποίηση της παρουσίας του μαθητή αρκούσε η καταβολή των διδάκτρων του.

• Άριστη προφορική αλλά και γραπτή βαθμολόγηση, σε πολλές περιπτώσεις όλων των μαθητών (απόντων συνήθως) με απολυτήριο 20, προκειμένου να το αξιοποιήσουν ως αριστείο για διεκδίκηση θέσης στο δημόσιο.

• Ταυτόχρονη εγγραφή σε δύο σχολεία του ίδιου μαθητή και απόδοση σ΄ αυτόν δύο τίτλων σπουδών (δυο διαφορετικές ειδικότητες) για αύξηση των προσόντων διορισμού. Απλά επιβαρύνονταν με διπλά δίδακτρα (αν διερωτάστε αναφέρομαι στα ΤΕΕ «Λεκκα» Λιβαδιάς και Λαμίας)

• Σχολάρχες που αποφεύγουν τον έλεγχο του διδακτικού τους προσωπικού είτε λόγω ελλιπών προσόντων είτε λόγω μη μαύρης εργασίας τους.

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα δεδομένα που αναφέρθηκαν και από τον ελεγκτή δημόσιας διοίκησης στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.

Αλήθεια φαντάζεται κανείς δημόσιο σχολείο με τέτοια λειτουργία; Είναι απολύτως αδιανόητο'' υπογράμμισε ο κ. Μιχελής για να συνεχίσει λέγοντας :

Πως αντιμετωπίστηκαν αυτά; Είναι γνωστά από το 2006-7. Τότε το Υπ. Παιδείας προχώρησε σε νομοθετική ρύθμιση για τον επανέλεγχο. Επανέλεχγος που ξεχάστηκε να γίνει. Και είχαν περισσό θράσος μερικές εφημερίδες να εγκαλούν τη σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για το τι κάνει με τα πλαστά πτυχία (έτσι χαρακτήρισαν τα απολυτήρια αυτών των ΤΕΕ).

Το σημερινό νομοθέτημα επαναφέρει τη λογική πως το σχολείο, έστω και ιδιωτικό, δεν είναι επιχείρηση. Είναι πρωτίστως εκπαιδευτικό ίδρυμα. Κατά συνέπεια, και εφόσον οι τίτλοι σπουδών του είναι ισότιμοι με αυτούς του δημοσίου, υπόκειται στον στις εκπαιδευτικές διατάξεις και στον έλεγχο υπ. Παιδείας.

Στη χώρα ποτέ δεν περιορίστηκε το δικαίωμα γόνων ευπόρων οικογενειών να φοιτούν σε χωριστά σχολεία από αυτά των παιδιών των λαϊκών τάξεων. Δεν είναι όμως αποδεκτή η απαίτηση να παίρνουν τίτλους σπουδών με όποια εκπαιδευτική διαδικασία επιλέγουν οι ιδιώτες σχολάρχες. Το παράδειγμα ιδιωτικών πανεπιστημίων της αλλοδαπής όπου ο πατέρας χορηγός εξασφαλίζει τίτλους σπουδών στον υιό του, στην πλειοψηφία των Ελλήνων, εκτιμώ πως δεν είναι αποδεκτό.

Η εμμονή κυρίως του εκπροσώπου των σχολαρχών να χαρακτηρίζει ως «συνδικαλιστικές επιτροπές» (περίπου σοβιετ) τα Υπηρεσιακά Συμβούλια της Εκπαίδευσης δείχνει που επιθυμούν να οδηγήσουν τα πράγματα. Ουσιαστικά στην κατάργησή τους και την πλήρη ασύδοτη δράση των σχολείων ως επιχειρήσεις. Για όσους δεν γνωρίζουν με το Ν.309 του 1976 καθιερώθηκε σ΄ αυτά η συμμετοχή και εκπροσώπων των εκπαιδευτικών. Τους ενημερώνω ότι ακόμη και επί Μεταξά, υπήρχαν Υπηρεσιακά Συμβούλια στην Εκπαίδευση, βέβαια με συμμετοχή δικαστικού και στρατιωτικού διοικητή !

Καταλήγοντας  επισήμανε  πως το ΣΝ, αντιμετωπίζει χρόνια ζητήματα της εκπαίδευσης όπως αυτά των Ελληνοπαίδων και επαναφέρει την ιδιωτική εκπαίδευση στη λογική του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Όσοι αμφισβητούν αυτή τη λογική εκτίθενται.