Τίμησαν τους εκτελεσθέντες Νεομοναστηριώτες από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής το 1942

Με σεβασμό, συγκίνηση και αίσθημα ιστορικής ευθύνης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25 Μαΐου στο Νέο Μοναστήρι η καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης για τη μαζική εκτέλεση δώδεκα κατοίκων του χωριού από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής, στις 26 Μαΐου 1942. 

Πρόκειται για μια πράξη εκδικητικής θηριωδίας, που στόχευε στην καταστολή της αυξανόμενης αντίστασης του πληθυσμού απέναντι στη φτώχεια, την πείνα και την καταπίεση της κατοχικής περιόδου.

Η εκδήλωση περιλάμβανε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο σημείο της θυσίας, παρουσία πλήθους κόσμου, δημοτικών και τοπικών αρχών, καθώς και εκπροσώπων συλλόγων και φορέων.

Το παρών έδωσε ο Δήμαρχος Δομοκού, κ. Χαράλαμπος Λιόλιος, μαζί με τους δημοτικούς συμβούλους, κκ Πετρόπουλο Χρήστο, Βασιλόπουλο Χαράλαμπο, Κατσιούλα Κωνσταντίνο, Ιτούδη Γεώργιο, Γκανίδη Ιωάννη, τον Πρόεδρο της δημοτικής κοινότητας Νέου Μοναστηρίου κ. Πασχάλη Καμπορούδη και τοπικοί σύμβουλοι.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων τιμής, πραγματοποιήθηκε και ο 5ος Ποδηλατικός Γύρος Μνήμης, μια συμβολική διαδρομή που καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια ως φόρος τιμής στους εκτελεσθέντες. Με τη συμμετοχή μικρών και μεγάλων, ο ποδηλατικός γύρος ανέδειξε

τη σύνδεση του αθλητισμού με την ιστορική συνείδηση και την ενεργό συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στη διατήρηση της μνήμης.

Στον χαιρετισμό του, ο Δήμαρχος εξήρε τον ηρωισμό των εκτελεσθέντων, επισημαίνοντας ότι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης αποτελεί χρέος τιμής αλλά και πράξη αντίστασης στη λήθη. Όπως τόνισε, η θυσία αυτών των ανθρώπων αποτελεί φάρο δημοκρατίας, ελευθερίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Παράλληλα, πρότεινε την ενίσχυση δράσεων ιστορικής μνήμης, ιδιαίτερα προς τις νεότερες γενιές, με στόχο τη διατήρηση της ιστορικής συνείδησης.

Ο Αντιδήμαρχος κ. Νικόλαος Καλημέρης, μέσα από μια τεκμηριωμένη ιστορική αναδρομή, ανέδειξε τον κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα της θυσίας των δώδεκα εκτελεσθέντων.

Αναφέρθηκε στην αποφασιστικότητα των κατοίκων να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην επιβίωση και την ελευθερία, ακόμη και υπό το καθεστώς τρόμου και καταπίεσης. Τόνισε δε ότι η μνήμη αυτής της θυσίας μάς υπενθυμίζει πως η αντίσταση δεν ήταν καθολική και πως η ιστορική αλήθεια οφείλει να φωτίζεται χωρίς ωραιοποιήσεις.