ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Χ Ο Λ Ε Ρ Α, 1854.

Γράφει ο Νίκος Δαβανέλλος.

«… Δυστυχισμένη θεοκατάρατη χρονιά. Ποιος θα λησμονήση τι κακά έσυρε μαζί της; Είναι κάτι χρόνοι, όπου τραβούν οπίσω τους τα βάσανα, τις συμφορές, αλυσίδα βαρειά, ατέλειωτη αλυσίδα που σέρνεται στα στήθια.; Αφορία από έτη, καταστροφές από σεισμούς, ελπίδες ξεριζωμένες, η ληστεία να βράζη στην Ελλάδα απ’  άκρη σ’ άκρη. Να μπαίνουν οι ληστρικές συμμορίες μέσα στις πόλεις, στας Θήβας, στη Λειβαδιά, στα Μέγαρα, στη  Λαμία, η ξένη Κατοχή υβριστική να πατή κατάστηθα τη χώρα, χωρίς ούτε καν να πνίξη την μαύρη διχόνοια! Και όμως δεν ήταν αρκετά αυτά,όχι. Πίσω ήταν το πλειό φαρμακερό ποτήρι. 

Ήταν γραφτό να στήση στον άμοιρο, στον πολυβασανισμένο τούτο τόπο, το μαύρο τσαντήρι της, στριγγλιάρα γύφτισσα, η πρασινοκίτρινη αμαζόνα του θανάτου, η Χολέρα.

Κρυφά, κρυφά, για να κάμη γνωριμία μαζί μας εταξίδεψε από τη Μασσαλία έως τη Μάλτα μαζί με τον Μαυροκορδάτο, που ήρχετο από τη Γαλλία για να παραλάβη την Κυβέρνησι…

« Ο κύριος Μαυροκορδάτος αναχωρήσας εκ Μασσαλίας ηναγκάσθη να μείνη εις Μελίτην, διότι εν τω μεταξύ απεβίωσαν εν τω ατμοπλοίω τρεις στρατιώται εκ χολέρας».

Στις 6 Ιουλίου εκκολούσαν στους τούχους των Αθηνών χαρτιά και, αφού το τύμπανο εξεκούφαινε τον φοβισμένο κόσμο, ένας κήρυξ εδιάβαζε στα σταυροδρόμια:

«Αριθ.79

Η Γεφυρα της Αλαμάνας, έργο της Βαλιντέ Σουλτάνας και δεξία το ξενοδοχείο ή Χάνι


Το Υπουργείον των Εσωτερικών προς τους Νομάρχας του Κράτους

Σπεύδομεν με λύπην μας να σας κοινοποιήσωμεν, κύριε Νομάρχα, ότι από προχθές εφάνησαν τινά περιστατικά εμφαίνοντα χολέραν. Η Κυβέρνησις έλαβε τα συντονώτερα μέτρα κ.λ.π.»

Ευθείς αμέσως ο κ. Νομάρχης Φθιωτιδο-Φωκίδος κοινοποίησε την εγκύκλιο- διαταγή στους  κ. Δημάρχους.. Συνήλθε το Δημοτικό Συμβούλιο  για να προβεί στις δέουσες ενέργειες:

Πράξις 28 Οκτωβρίου 1854.

«… Ο Κύριος Δήμαρχος υπέβαλε πρότασιν  περί χορηγήσεως πιστώσεως αναλόγου προς ενοικίασιν καταστήματος δια να καθαρίζωνται εν αυτώ οι εν τη πόλει ερχόμενοι, ένεκα της αναφυείσης εις την πρωτεύουσαν και αλλαχού χολέρας. Το Συμβούλιον παμψηφεί ψηφίζει δαπάνην εκ δραχμών 300 εκ του αποθεματικού κεφαλαίου ε.έ. ως προς τον σκοπόν τούτον χρησιμεύσωσιν και εύχεται συνάμα ώστε η κάθαρσις να γενή εις το Ξενοδοχείον της Αλαμάνας και ουχί εντός της πόλεως ή των αλωνίων  (η σημερινή πλατεία Πάρκου) κατά την πρότασιν του Κυρίου Δημάρχου…»

Το Συμβούλιον.


Σημ: Το Ξενοδοχείον της Αλαμάνας ήταν χώρος διαμονής των διερχομένων περιηγητών και όσων ταξίδευαν, επίσης και της φρουράς για την φύλαξη της γέφυρας .Εκεί επίσης ταμπουρώθηκαν τα παλικάρια του Διάκου.

Σημ: Από τις 30.000 κατοίκους των Αθηνών  το 1854, η Χολέρα  δεν άφησε ζώντες παρά μονάχα 8000. «Η ξένη του 1854» Εμμανουήλ Λυκούδης, πρώτη έκδοση 1893.