ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ 1941-1944
Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
Ύστερα από το μεγαλείο του ΣΑΡΑΝΤΑ, που φωτίσαμε όλη την ανθρωπότητα και δώσαμε μαθήματα αυτοθυσίας και ηρωισμού , η πατρίδα μας έζησε τριάμισι χρόνια κάτω από τα δυσβάσταχτα δεσμά της τυραννίας.
Πνιγμένη στο βαθύ σκοτάδι, χωρίς ελευθερία και τιμή, υπέφερε τα πάνδεινα, από τον ανελέητο και βάρβαρο κατακτητή.
Οι φασιστικές φτερούγες της τυραννίας σκέπασαν το γαλάζιο ελληνικό ουρανό και η μπότα των βάρβαρων προσπάθησε με κάθε τρόπο να πνίξει την αδούλωτη ελληνική ψυχή.
Ο δοξασμένος και αγιασμένος τούτος τόπος είναι γραφτό στη διαδρομή του χρόνου, να γίνεται ο ιερός Γολγοθάς και μαζί ο ιερός φάρος που διαλύει τα πνιγηρά σκοτάδια της ανθρωπότητας.
Η καταραμένη σκλαβιά έφερε μονάχα δάκρυα και αίματα, στεναγμούς και κλάματα, φυλακίσεις και τουφεκισμούς, αρπαγές και ερημώσεις. Παντού φωτιά και τρόμος, χαλασμός και δρεπάνι.
Και δίκαια ο ποιητής μας λέει:
«Πόσο αργά φεύγουνε οι ώρες
σαν μετριούνται με πόνους
με μαρτύρια και μ΄ άσπλαχνη αγωνία».
Οι φασιστικές επιδρομές ερήμωσαν χωριά και πόλεις και οι τύραννοι εβίασαν, τουφέκισαν και έσφαξαν μετατρέποντας τη μητέρα της ελευθερίας και του πολιτισμού σ΄ ατελείωτο σωρό ερειπίων, σ΄ ένα απέραντο νεκροταφείο.
Τέτοια περίοδο δεν πέρασε ο Ελληνισμός ούτε όταν ο Κων/νος Παλαιολόγος εμάχετο στην πύλη του Ρωμανού.
Ο Δράμαλης και ο Ιμπραήμ θα έμεναν κατέρυθροι μπροστά στα ακατανόμαστα εγκλήματα των Ναζί επιδρομέων.
Πάντα βέβαια με άφθονο αίμα εξαγόρασαν οι Έλληνες την ελευθερία τους και το ηρωικό πνεύμα τους εφώτισε τις ψυχές τους, ώστε να στραφούν στο πάνθεο των εθνικών μετεώρων.
Στα σκοτεινά και πολυτάραχα χρόνια της κατοχής, η Ελληνική ψυχή πλημμυρισμένη απ΄ το θείο κρασί, αδιάφορη στα μαρτύρια και στο θάνατο, δεν πέζεψε από τα υψηλά πεπρωμένα της, έμεινε πάναγνη και ολοφώτεινη, όπως πάντα στο διάβα των αιώνων.
Ο ηρωικός ελληνικός λαός εκπληρώνοντας στο ακέραιο το χρέος του, αντιστάθηκε με πίστη και ακατάβλητο πείσμα στη λαίλαπα του φασισμού. Και με τη χωρίς όρια αντίστασή του κατατάραξε το καταραμένο μίασμα, που τόσα δεινά έφερε σ΄ ολόκληρο τον κόσμο.
Ισχύει και πάλι για το μεγαλείο του ΣΑΡΑΝΤΑ αυτό που έγραψε
Ο Σπύρος Τρικούπης για την εξόρμηση του εικοσιένα: «Τις φρικτές αλυσίδες της σκλαβιάς κάνουν κοφτερά σπαθιά για να αποκτήσουν με τη βία, ότι άρπαξε η βία».
Με ευλάβεια και ευγνωμοσύνη στρέφουμε τη μνήμη μας και την ψυχή μας στους ανώνυμους και επώνυμους μάρτυρες, που πολεμώντας του τυράννους πρόσφεραν τη ζωή τους θυμίαμα στο βωμό της πατρίδας για να μείνει αθάνατο το ελληνικό ιδεώδες.
Επάνω στα ιερά χαλάσματα, τα ολοκαυτώματα και τα αποκαϊδια ξαναχτίσαμε τα ερείπια, να ξεναχτίσαμε τους γκρεμισμένους ναούς της Πίστης μας και στο ευλογημένο ελληνικό χώμα, ανάκατο με τη τέφρα των προγόνων μας, ξαναφυτέψαμε τα δάση της ελιάς και της δάφνης κα σηκώσαμε κάτω από το γάλαζιο του ουρανού μας, πέτρα με πέτρα, τα γκρεμισμένα καλύβια μας.
Το χρέος της καρδιάς μας μας οδήγησε και μας οδηγεί πάντοτε στον αληθινό δρόμο των αιώνων του παρελθόντος και του μέλλοντος
Στην πορεία μας αυτή κρατάμε και με στοργή διαφυλάσσουμε τα εθνικά ιδανικά μας, πολύτιμη και βαριά κληρονομιά των πατέρων μας.
Συμβαδίζουμε άρρηκτα με τη ορθοδοξία μας, , την Παιδεία μας , τον Ελληνισμό, το εθνικό μας Είναι.
Ο περήφανος λαός μας είναι προορισμένος να ζει πάντα μέσα στην αγκάλη της ιεράς κιβωτού μας, απείραχτος από την ανεμοζάλη των καιρών, επαναλαμβάνοντας το στίχο του ποιητή.
«ΠΡΟΚΟΒΕ ΧΩΡΑ ΕΥΛΟΓΗΤΗ.
ΚΑΘΑΡΙΑ, ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ»
