Αναγέννηση

Γράφει ο
Αθ. Δ. Γκίκας – Μαθηματικός

Η προσδοκία της αναγέννησης είναι διεκδίκηση μιας δεύτερης ευκαιρίας.

Ο Επίκουρος αφιέρωσε 37 τόμους και τη ζωή του, για ν’ αποδείξει την αμετάκλητη θνητότητα ψυχής και σώματος.

Οι αντίπαλοί του, οι Στωϊκοί, έβλεπαν παντού κύκλους αναγέννησης. Χάρισαν οικουμενική παρηγοριά και μετάγγισαν το δικό τους αφήγημα στο Χριστιανισμό.

Την οποιαδήποτε αναγέννηση δε μπορεί να την ταυτίσουμε με κάτι που προϋπήρχε.

Αυτό δε συμβαίνει πουθενά. Πάρτε ως παράδειγμα ένα καμμένο δάσος που αναγεννάται δεν είναι όμοιο με το παλιό ή την Ελλάδα που προέκυψε από την παλιγγενεσία του ’21 ^. δεν έχει καμία σχέση με την Αρχαία Ελλάδα.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις ιδέες.

Το αντίθετο θα ήταν τρομακτικό. Φανταστείτε το αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ να είναι όμοιο με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, με τις αθλιότητες των συνδικάτων, του διδακτικού προσωπικού, των φοιτητών που έχτιζαν στα γραφεία τους καθηγητές τους, τους φανατισμένους ανθρώπους, που δεν σε χαιρετούσαν π.χ. ως συνάδελφο ή συνεργάτη, αλλά ως κομματικό ομοϊδεάτη !!!