Αντιπολίτευση σε απόγνωση! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Μπορεί να μη ζήσαμε τη συναρπαστικότερη προεκλογική περίοδο των τελευταίων ετών. Μπορεί το θέαμα που παρακολουθήσαμε να μην ήταν ικανό να σηκώσει από τις καρέκλες τους πολίτες. Μπορεί να ζήσαμε την υποτονικότερη προεκλογική περίοδο όλων των εποχών, σιγουρα ομως αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τα αποτελέσματα το βράδυ των εκλογών για να καταλήξουμε στις τελικές κρίσεις και τα συμπεράσματα σχετικά με τη δυναμική των κομμάτων.
Το ενδιαφέρον έχει να κάνει, πρώτον για να διαπιστώσουμε αν οι στόχοι που τέθηκαν από τους αρχηγούς και τα κομματικά επιτελεία επιτεύχθηκαν. Δεύτερον για να δούμε αν δικαιώθηκαν οι προβλέψεις των δημοσκόπων. Και τρίτον για να σχηματίσουμε μία συνολική εικόνα για τους νέους συσχετισμούς δύναμης που διαμορφώνονται στο πολιτικό σκηνικό, συσχετισμοί δύναμης που θα καθορίσουν τις εξελίξεις σε βάθος τριετίας με αποκορύφωμα της εθνικές εκλογές του 2027.
Οι δημοσκοπήσεις που έχουν δει μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας αναδεικνύουν δύο βασικά στοιχεία. Το πρώτο είναι ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παρά το ότι βρίσκεται στην εξουσία 5 ολόκληρα χρόνια διατηρεί ενα σταθερό προβάδισμα έναντι των πολιτικών της αντιπάλων, που δεν αμφισβητείται ούτε από τους αντιπάλους της, οι οποίοι ανταγωνίζονται, όπως οι ίδιοι οι αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ομολογούν, για τη δεύτερη θέση.
Και αυτό είναι το δεύτερο σημαντικό στοιχείο των δημοσκοπήσεων.
Η αδυναμία δηλαδή των κομμάτων της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτούν και να αξιοποιήσουν την κυβερνητική φθορά. Φθορά που ούτως ή άλλως υπάρχει παρά το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και το άθροισμα των δημοσκοπικών ποσοστών του δεύτερου και του τρίτου κόμματος δεν είναι ικανό να υπερκεράσει την δημοσκοπική δύναμη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Μία δεύτερη ανάγνωση των δημοσκοπήσεων έχει να κάνει με την φθορά του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο πριν ένα χρόνο στις εθνικές εκλογές του 2023 επικράτησε με το εντυπωσιακό ποσοστό του 41%. Μέσα σε ένα χρόνο με βάση όλες τις μετρήσεις των εταιρειών δημοσκοπήσεων απώλεσε περίπου 11 ποσοστιαίες μονάδες, υπολογίζοντας φυσικά τις δημοσκοπικές προβλέψεις χωρίς τις εκτιμήσεις για την πρόθεση ψήφου και τις αναγωγές που συνηθίζουν να κάνουν οι δημοσκόποι.
Παρόλα αυτά στον εκλογικό ορίζοντα δεν φαίνεται τίποτα και κανένας που να μπορέσει να αμφισβητήσει την παντοδυναμία του κυβερνώντος κόμματος. Και αυτό δεν οφείλεται στο ότι ευτυχήσαμε να εκλέξουμε μια κυβέρνηση που δεν κάνει λάθη, δεν χαρακτηρίζεται η θητεία της από αστοχίες και παραλείψεις και είναι όλοι ικανοποιημένοι.
Κατα την ταπεινή μας άποψη για την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας και για την πρωτοφανή πολιτική, κοινοβουλευτική, δημοσκοπική και γιατί οχι αυτοδιοικητική ανισορροπία που παρατηρείται στις μερες μας με μεγάλες μάζες πληθυσμού να νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται από το σημερινό πολιτικό σύστημα, δεν ...ευθύνεται η Νέα Δημοκρατία και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ευθύνεται η αντιπολίτευση. Δεν ξέρω αν το έχουμε καταλάβει το πρόβλημα που έχουμε είναι δομικό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος, έτσι όπως αυτό λειτούργησε στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι από το 2019 μέχρι σήμερα, ζούμε την πλήρη αποδόμηση ενός εκ των δύο βασικών πυλώνων του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Του πυλώνα της αντιπολίτευσης.
Σε βαθμό, μάλιστα, τέτοιο που να “κινδυνεύει” με διάψευση το αξίωμα του Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος είχε πει ότι “η δημοκρατία δεν ευνοεί την αδιάκοπη παραμονή ενός κόμματος στην εξουσία”!
Ενδεικτικό της κρίσης που αντιμετωπίζουμε είναι και η παραδοχή των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι η μάχη της πρώτης θέσης στις ευρωεκλογές έχει κριθεί και είναι χαμένη για τα κόμματά τους, πριν καλά καλά ανοίξουν οι κάλπες, πριν μετρηθούν οι ψήφοι και πριν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα. Η εκλογική μάχη για τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι χαμένη από τα ... αποδυτήρια !
Συμμετέχουν δηλαδή στον πολιτικό ανταγωνισμό γνωρίζοντας εκ των προτέρων τον νικητή και αυτό που περιμένουν να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί είναι η διαφορά δεύτερου και τρίτου κόμματος. Ζούμε έναν “πολιτικό ακρωτηριασμό” άνευ προηγουμένου.
Στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης και με τη σκέψη ότι η δημοκρατία λειτουργεί στη βάση της αρχής της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία, είναι η πρώτη φορά που συναντάμε ενα τέτοιο απογοητευτικό πολιτικό σκηνικό.
Δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει το βράδυ των εκλογών αλλά και μετά τις ευρωεκλογές. Το βέβαιο είναι ότι σήμερα δεν έχουμε κρίση κυβερνητική αλλά βαθιά κρίση της αντιπολίτευσης ! Είναι μια αντιπολίτευση σε απόγνωση !
Και αυτό μόνο οι πολίτες με την ψήφο τους μπορούν να το αλλάξουν.
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
