Οι εκλογές, ο ανασχηματισμός και οι ... πόρτες του Πατριαρχείου! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Οι πολιτικοί είναι ικανοί να σε τρελάνουν με τις αναλύσεις που κάνουν για τις ευρωεκλογές και τις ερμηνείες που δίνουν στα αποτελέσματα της κάλπης.
Αντί να δουν με καθαρή ματιά τα μηνύματα των πολιτών που ψήφισαν την Κυριακή ή απείχαν προσπαθούν να δουν την πραγματικότητα με τα χρωματιστά κομματικά γυαλιά.
Πάνω απ’ όλα το κομματικό συμφέρον. Ακούγαμε όλη την προεκλογική περίοδο τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να συνδέουν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών με τη σταθερότητα της χώρας και να βάζουν ως στόχο όχι το ποσοστό των εθνικών εκλογών του 2023, αλλά αυτό που πέτυχαν στις ευρωεκλογές του 2019, λες και μέσα στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν δεν έγιναν άλλες εκλογές και δεν υπήρξε άλλο μέτρο σύγκρισης της δυναμικής των κομμάτων.
Δεν είναι σωστό μας λένε να συγκρίνουμε ευρωεκλογές με εθνικές εκλογές. Είναι όμως σωστό να συγκρίνουμε τις επιδόσεις ενός κόμματος που ήταν στην αντιπολίτευση και ετοιμαζόταν να γίνει κυβέρνηση με τις επιδόσεις ενός κόμματος με κυβερνητικές ευθύνες 5 ετών ;
Επίσης τα γεγονότα εκείνης της περιόδου που απασχολούσαν την επικαιρότητα και τροφοδοτούσαν τις πολιτικές αντιπαραθέσεις δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τα όσα ζήσαμε την τελευταία πενταετία των αλληλοεπικαλυπτόμενων κρίσεων.
Στις ευρωεκλογές του 2019 η χώρα είχε βγει από την περιπέτεια των μνημονίων και προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, ελπίζοντας στην ανάκαμψη της οικονομίας με τη Νέα Δημοκρατία να καλλιεργεί μεγάλες προσδοκίες στον ελληνικό λαό και να υπόσχεται καλύτερες μέρες. Ήταν η περίοδος που οι ελεύθεροι επαγγελματίες περίμεναν με ανυπομονησία τις μειώσεις φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών για να ανασάνουν οι επιχειρήσεις τους.
Ήταν η εποχή που η ακρίβεια δεν θέριζε τα εισοδήματα των νοικοκυριών και το κόστος διαβίωσης δεν είχε εκτοξευτεί στα επίπεδα που βρίσκεται σήμερα.
Στις ευρωεκλογές του 2019 κανένας δεν ήταν υποψιασμένος για την επέλαση της πανδημίας που ξεκλείδωσαν στη συνέχεια τα πακέτα στήριξης της οικονομίας, αλλά και κανένας δεν ήταν υποψιασμένος για την επέλαση της ενεργειακής κρίσης που ανέβασε κατακόρυφα το κόστος λειτουργίας όλων των επιχειρήσεων αλλά και όλων των νοικοκυριών που είδαν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος να φουσκώνουν.
Στις ευρωεκλογές του 2019 δεν είχε ξεσπάσει κανένας πόλεμος στην γειτονιά μας.
Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία εμοιαζε τότε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας και όλοι μιλούσαν για τις θετικές προοπτικές που είχε η αλληλεξάρτηση των οικονομιών. Επομένως το μέτρο σύγκρισης για την δυναμική των κομμάτων δεν είναι οι Ευρωεκλογές του 2019, αλλά οι εθνικές εκλογές του 2023, απλούστατα γιατί οι Ευρωπαίοι πολίτες στις ευρωεκλογές του 2024 είχαν την ευκαιρία να πουν τη γνώμη τους για τα όσα έζησαν μέσα στην 5ετία που πέρασε.
Να κρίνουν ή να επικρίνουν, να επιδοκιμάσουν ή να αποδοκιμάσουν τις επιλογές των πολιτικών τους ηγεσιών και τις αποφάσεις που πήραν στις μείζονες κρίσεις που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν, έχοντας φυσικά το ελαφρυντικό ότι δεν ήταν προετοιμασμένες για να ζήσουν την κοσμογονία των αλλαγών.
Με δεδομένο ότι ο στόχος του 33% για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν επετεύχθη, αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύει η σταθερότητα της χώρας ;
Αντί να απαντήσουν όμως σε αυτό το ερώτημα τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας πανηγυρίζουν γιατί η διαφορά τους από το δεύτερο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει σε διψήφιο ποσοστό, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα ότι η κυβέρνηση και την επόμενη μέρα 158 βουλευτές θα έχει στη Βουλή. Χαιρόμαστε, αυτό το ξέραμε και πριν τις ευρωεκλογές.
Από την άλλη πλευρά του φεγγαριού στο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται όλοι ικανοποιημένοι με τις εκλογικές επιδόσεις του κόμματος, παρά το γεγονός ότι κατέγραψαν χειρότερο αποτέλεσμα και από αυτό των εθνικών εκλογών του Ιουλίου του 2023 !
Παράξενη αριθμητική ... διδάσκουν στην Κουμουνδούρου.
Στο ΠΑΣΟΚ σχεδόν έχουν ξεχάσει το στόχο που είχαν βάλει προεκλογικά να είναι δηλαδή το δεύτερο κόμμα και πριν περιπέσουν στην εσωστρέφεια και στην αμφισβήτηση της ηγεσίας τους, έδειχναν να χαίρονται με το αποτέλεσμα και μάλιστα πολλοί επιχειρηματολογούσαν γιατί η τρίτη θέση είναι επιτυχία για το κόμμα τους. Δηλαδή οι πολίτες αποδοκίμασαν με την ψήφο τους και τα τρία κόμματα και οι εκπρόσωποι των κομμάτων αυτών εμφανίζονται χωρίς καμία διάθεση σοβαρής αυτοκριτικής και δείχνοντας αδυναμία να ερμηνεύσουν καθαρά το μήνυμα των πολιτών.
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παίρνοντας το μήνυμα των εκλογών προχώρησε στο αυτονόητο κατα τα πολιτικά ειωθότα της χώρας μας. Έκανε εναν ακόμη ανασχηματισμό.
Μόνο που ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης σε φάση “Νεοδημοκρατικής συρρίκνωσης” μοιάζει έντονα με τις περιστρεφόμενες πόρτες του Πατριαρχείου !
Με τους υπουργούς να χάνουν τη θέση τους στο σύστημα μετά από σύντομη θητεία για να επιστρέψουν αργότερα μπαίνοντας και βγαίνοντας από τα υπουργεία τα ίδια πρόσωπα δύο και τρεις φορές !
Βέβαια σε κάποιες άλλες περιπτώσεις “οι περιστρεφόμενες πόρτες” της κυβέρνησης χρησιμεύουν για την μετακίνηση υπουργών από το ένα υπουργείο στο άλλο. Έτσι στο υπουργείο Ανάπτυξης μετακινήθηκε ο υπουργός που απομακρύνθηκε ως αποτυχημένος από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, από το υπουργείου Εργασίας μετακινήθηκε η υπουργός που απομακρύνθηκε ως αποτυχημένη από το υπουργείο Εσωτερικών, ενώ από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έφυγε ως αποτυχημένος ένας άλλος υπουργός που αρχικά είχε αναλάβει το υπουργείο Αθλητισμού και τα είχε κάνει και εκεί ... ρόιδο !
Οι ανασχηματισμοί στην Ελλάδα καλά κρατούν. Μόνο που μοιάζουν με τις “περιστρεφόμενες πόρτες” του Πατριαρχείου !
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
