Το διαιώνιο Γένος των Ελλήνων

Του Συνεργάτη μας,
Φοίβου Ιωσήφ

Στην Τουρκική γλώσσα το θέατρο λέγεται Tiyatro στα Πορτογαλικά Teatro  και στα Σουηδικά Teater. Δεν κατάφεραν βλέπετε να βρούν κάποια άλλη λεξούλα πιο κοντά στην γλώσσα τους. Βολεύτηκαν και ηρέμησαν. Το ίδιο κάναν και οι περί πολλού Αμερικάνοι και οι κατασκευαστές των αυτοκινήτων Nissan, είπαν τον ωκεανό Ocean και τελείωσε η παράσταση πρίν το πρώτο διάλειμμα. Πάνε οι ηθοποιοί, πάνε τα παρασκήνια πάνε και τα πανεπιστήμια. Ωκεανός λοιπόν δηλαδή ωκεία ναύς, που θα πεί γρήγορο καράβι, για τα αργά καράβια δεν είχαν βρεί την λέξη οι Έλληνες, ούτε βέβαια και οι Γάλλοι. Αυτοί προσπαθούσαν να βρούν την λέξη εννενήντα για να μην λένε τέσσερα επί είκοσι συν δέκα, δεν τους βολεύει και τόσο να χρειάζονται οι τέσσερις πράξεις της αριθμητικής για να πούνε έναν αριθμό. Μιλάμε τώρα για μυαλά, όχι για ποντικοκούραδα, Σημειώστε το για να μην το ξεχάσετε!!!

Ας πάμε λίγο παρακάτω. Τις μελωδίες τις αναφέρουν σαν την λέξη μουσική που βγαίνει από τις εννέα μούσες-Κλειώ, Ευτέρπη, Ερατώ, Θάλεια και βάλε άλλες τόσες και όχι από τον ρομπέν των δασών, ας κρατηθούμε σε ένα επίπεδο, έτσι τουλάχιστον διακήρυτταν οι Έλληνες.

Ύστερα πήγαμε στην φιλοσοφία με πρώτον τον μέγιστο Σωκράτη του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης.

Ακολούθησε ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης του Νικόμαχου. Συμπλήρωσαν την έννοια της φιλοσοφίας οι μεγάλοι μας τραγωδοί, Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης χωρίς να υστερήσουν σε τίποτα ο Επίκουρος και ο Αβδηρίτης Δημόκριτος. Τεράστοι όλοι τους διανοητές την εποχή που στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ ανέβαιναν οι τσίτες στα δέντρα, Στην Καλιφόρνια την ίδια εποχή ψάχναν για μάμπες μέσα στα αμπέλια.

Τέτοια πρόοδος, χάος πνευματικών διαφορών. Δεν είχαν ακόμη ξεπεταχτεί οι διάνοιες των τσεκουράδων Βίκινγς από την Βόρεια θάλασσα και των Μογγόλων Τούρκων από τα βάθη της στέπας της μακρινής Ασίας. Οι Έλληνες ακόμη τότε ακούγαν με προσοχή την λέξη ‘’άτομο’’ από τον Δημόκριτο που δεν σήμαινε την αδυναμία κοπής του μικρού αυτού μορίου αλλά την αποτροπή της κοπής διότι ο Δημόκριτος ήξερε από τότε πως η κοπή θα σήμαινε την έκκληση ατομικής ενέργειας. Αργότερα το έμαθαν και στο Μεξικό και σήμερα το λένε μέχρι και στην Γουατεμάλα και στην Μπογκοτά της Κολομβίας. Τα πιάνουν αμέσως όλοι ότι λένε οι Έλληνες, αρκεί να μην είναι την ώρα καμιάς ληστείας ή σε καμιά απαγωγή παιδιού. Αααα αυτά τα προσέχει το τμήμα ηθών της Γκουανταλαχάρα. Δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους αυτοί οι λαοί από την ώρα που ανέλυσαν λεπτομερώς το συμπόσιο του Πλάτωνος.

Κατά πόδα μας πάνε, κοντεύουν να μας φτάσουν και να μας ξεπεράσουν.  Τώρα μάλιστα με τα Pokemon θα μας ξεπεράσουν στην ταχύτητα αφόδευσης.

Χρειάζεται τώρα να μιλήσουμε για τους αναλυτές των μαθηματικών Πυθαγόρα και Αρχιμήδη, χρειάζεται να μιλήσουμε για τον Ευκλείδη και την σφαγιασθείσα από τους Χριστιανούς Υπατία? Ίσως θα γράφουμε για κανά μήνα ακόμη και θα μας πάρει το καλοκαίρι, μπορεί να χάσουμε ακόμη και τα επόμενα μπάνια μας στη θάλασσα.

Γι αυτό και με την σκέψη στο τελειώτερο αρχιτεκτόνημα του πλανήτη, στον Παρθενώνα, όταν ακούτε για καναν Γερμανό, κανάν Ιάπωνα, Γάλλο, Αμερικάνο ή Ρώσο θεωρήστε τον κατώτερον, κοιτάξτε τον σαν σκουπίδι, γιατί όλοι σκουπίδια είναι μπροστά στον διαγαλαξιακό πολιτισμό των Ελλήνων.