Έχουμε δρόμο μπροστά μας
Γράφει η Χριστίνα Πρίμπα Λόη
Κάποιοι είχαμε συνειδητοποιήσει πολύ νωρίς πως το θέμα με τον κορονοϊό δεν είναι κάτι που θα τελείωνε γρήγορα. Και δεν ήμασταν του συστήματος όπως κατηγορηθήκαμε. Δεν παίρναμε λεφτά για κάθε ασθενή κόβιντ όταν νοσηλευόταν
όπως μας είπαν (χα), ούτε και ποσοστά σύμφωνα με όσα τρελά έχουμε ακούσει (ξανά χα).
Σε κάποιους δεν «ιδρώνει το αυτί» τους ούτε και σήμερα ακόμη που νοσηλεύονται σε βαριά κατάσταση νέοι άνθρωποι και πεθαίνουν, ακόμη και στον οικογενειακό κύκλο τους, … συνεχίζοντας να βλέπουν παγκόσμιες συνωμοσίες περί κορο-δο-ιού,τσιπάρισμα μέσω του εμβολίου, δικτατορικές πρακτικές, επικράτηση του
Αντίχριστου… παραπονούμενοι για τα μέτρα προφύλαξης κλπ.
Έχουμε ακόμη Οκτώβριο και καθημερινά οι θάνατοι δεν πέφτουν κάτω από 30. Αυτό δεν σας λέει κάτι ;
Με αυτή τη λογική και με τη στοιχειώδη μόρφωση που έχει κάποιος, καταλαβαίνει ότι ο χειμώνας που είναι εμπρός μας θα είναι, αν μη τι άλλο, τραγικός !
Χάνουμε διπλανούς μας ανθρώπους πλέον, χάνουμε τις σταθερές μας … μόνο και μόνο για το καπρίτσιο μας ως Έλληνες, έχοντας μπερδέψει τη καταγωγή μας και το dna μας με τη θρησκεία μας, τη πίστη μας και τη πανδημία που μαστίζει την ανθρωπότητα.
Για το τέλος κράτησα κάτι που ίσως βοηθήσει καποιους που έχουν μπερδέψει,μέσα στο μυαλό τους, τα πάντα.
Εμβολιαζόμαστε για να φτιάξουμε τείχος άμυνας για τον εαυτό μας και για να μη νοσήσουμε βαριά. Συνεχιζουμε να μεταδίδουμε τον ιό και όντας εμβολιασμένοι.
Ως εκ τούτου, προσέχουμε το ίδιο.
Αφήστε τα «κουφά» του τύπου - μα άλλα μας έλεγαν στην αρχή και άλλα τώρα.
Η ιατρική επιστήμη είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Καθημερινά τα δεδομένα αλλάζουν.
Σας έλεγα εξαρχής, η πτωχή τω πνεύματι αδελφή νοσοκόμα και αφεντιά μου που ελαχιστα γνωρίζει σε σχέση με τους λαμπρους μας ιατρούς πως αν δεν δούμε όλο αυτό το «θηρίο» εξ αποστάσεως, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθός του.
Και δυστυχώς, πριν την αποδρομή του, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε δρόμο μπροστά μας και θα «φύγουν» πολλοί άνθρωποί μας ακόμη.
Και είμαι τόσο οργισμένη …γιατί δεν θέλω να πω σε κανέναν φίλο ότι «στα ´λεγα» γιατί πονάω όταν μαθαίνω ότι κάποιος «έφυγε» τόσο άδικα.
Στον φίλο και γείτονα Βασίλη που δεν άκουγε ρε γμτ…
