Gorgopotamos party: “Πολύ συζήτηση και μπόλικο δράμα”

Γράφει ο
Χρήστος Αλεξανδρής

Συγγενικό μου πρόσωπο, που ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ, το καλοκαίρι ήρθε για ολιγοήμερες διακοπές στην Ελλάδα. Με το που πάτησε το πόδι του στη Λαμία το πρώτο πράγμα που μου ζήτησε ήταν να τον πάω στις Θερμοπύλες για να επισκεφθεί το Καινοτομικό Μουσείο και να παρακολουθήσει τη Μάχη των Θερμοπυλών.
Ένα παγκόσμιο σύμβολο ανδρείας και αυτοθυσίας γίνεται αντικείμενο θαυμασμού απ’ όλο τον κόσμο, προκαλώντας ταυτόχρονα και πολλές απορίες στους ανθρώπους που το επισκέπτονται γιατί τόσα χρόνια παραμένει αναξιοποίητο από τους νεοέλληνες, ενώ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πόλο ελξης και τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής.
Φυσικά δεν είναι μόνο ο Λεωνίδας. Είναι και η Αλαμάνα με τη δική της ιστορία ηρωισμού αλλά και ο Γοργοπόταμος με το δικό του ιστορικό γεγονός την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, που καθόρισε σε σημαντικό βαθμό την έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με την αντίσταση των Ελλήνων στους κατακτητές.
Στη Φθιώτιδα και ιδιαίτερα στην πόλη μας, τη Λαμία, κρατάνε χρόνια οι συζητήσεις για την αξιοποίηση του ιστορικού τριγώνου (Θερμοπύλες - Αλαμάνα - Γοργοπόταμος), δυστυχώς όμως μεχρι σήμερα οι συζητήσεις αυτές δεν κατέληξαν σε κάποιο επενδυτικό σχέδιο που θα αναβάθμιζε τουριστικά την περιοχή μας. Ακόμη και κάποιες αποσπασματικές πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν κατά καιρούς δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα, με εξαίρεση τις ήπιες μορφές παρέμβασης με έργα που είναι σε εξέλιξη αυτή την περιοδο στην περιοχή των Θερμοπυλών.
Αντίθετα πάνω στα ιστορικά αυτά τοπόσημα, εξελίχθηκαν τελευταία “οι νεώτερες εμφυλιοπολεμικές διαμάχες”. Τις τελευταίες ημέρες χύθηκε πολύ μελάνι σε έναν πόλεμο αντιπαραθέσεων “με πολύ συζήτηση και μπόλικο δράμα” για το αν πρέπει να κλείσει η Δομή Προσφύγων στις Θερμοπύλες και για το αν πρέπει να γίνει το πάρτυ της νεολαίας στην ιστορική γέφυρα του Γοργοπόταμου.
Το λυπηρό είναι ότι στο περιθώριο αυτών των εσωτερικών διενέξεων και διαξιφισμών που δίχασαν την τοπική κοινωνία, δεν ακούσαμε καμιά καινούρια ιδέα ή πρόταση για την αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Μόνο γενικότητες.
Όλες οι πόλεις σήμερα προσπαθούν να εκμεταλευτούν κάθε ευκαιρία για την προσέλκυση επισκεπτών και τουριστών, προβάλλοντας και διαφημίζοντας ότι έχουν, ακόμη και το πιο ασήμαντο. Στην πόλη Μεδεγίν της Κολομβίας, για παράδειγμα, η έπαυλη όπου οι αστυνομικοί σκότωσαν τον διάσημο έμπορο ναρκωτικών Πάμπλο Εσκομπάρ, αποτελεί πλέον μία από τις πιο δημοφιλείς στάσεις των λεωφορείων για τους τουρίστες της πόλης.
Την ώρα που τα τελευταία χρόνια η ελληνική κυβέρνηση με όπλο την πολιτιστική μας κληρονομιά διεξάγει έναν πολύπλευρο διπλωματικό αγώνα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, στη Λαμία έχουμε μια πλούσια ιστορική παράδοση αλλά δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για να την αξιοποιήσουμε. Αντίθετα με διάφορες προφάσεις περί ιστορικότητας αγωνιζόμαστε για να μείνουν τα ιστορικά τοπόσημα αναξιοποίητα.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Τα Νέα” ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον δήλωσε ότι “το Βρετανικό Μουσείο ήταν το μεγαλύτερο τουριστικό αξιοθέατο όταν ψάχναμε απεγνωσμένα να προσελκύσουμε τουρίστες στο Λονδίνο για να διατηρήσουμε την οικονομία σε λειτουργία”. Και πρόσθεσε λέγοντας πως “αν δώσεις τα Ελγίνεια τους ξεριζώνεις την καρδιά γιατί καταστρέφεις ένα πραγματικό πολιτιστικό και οικονομικό πλεονέκτημα του Ηνωμένου Βασιλείου”.
Στην Ελλάδα το δικό μας πολιτιστικό και οικονομικό πλεονέκτημα δεν χρειαζόμαστε τη ...βοήθεια των ξένων για να το υποβαθμίσουμε και να το απαξιώσουμε. Μια χαρά τα καταφέρνουμε και μόνοι μας.
Φαίνεται ότι έχουμε συμβιβαστεί με την κατήφεια και τη μοιρολατρία, χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε μια μίζερη ζωή.
Αλλά σε αυτό τον τόπο έχουμε συνηθίσει να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο !
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να γίνει ή όχι το πάρτυ της νεολαίας, αλλά τι κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια και τι σχεδιάζουμε να κάνουμε από εδώ και πέρα για να αναδείξουμε αυτά τα ιστορικά τοπόσημα.