ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Δήμητρα Ι. & Θ. Μπαλτά

Χριστούγεννα γεννήθηκε
Χριστός σε μία φάτνη
Αλόγων, ζώων και ζωών ασήμαντων στην άκρη
Χωρίς να τη λογίζουνε:
στρωμνή, φαΐ και ζέστη,
Μονάχα τη λογίζουνε σαν αριθμός στον χάρτη
Των συμφερόντων, των παθών,
των έμπαθων υποκριτών,
Των που τη γη μας κυβερνούν
αλόγως κι απρέπως,
Των που ποσώς δεν νοιάζονται
για ζήση και για θνήση.

Χριστούγεννα γεννήθηκε
Χριστός σε μία φάτνη
Και ξάφνου σαν να έλαμψε
Αστέρας ο σπουδαίος
Κι ήρθαν οι μάγοι οι τρανοί
Αστέρα να θαυμάσουν!
Αυτός σε γη ασήμαντη διάλεξε για να λάμψει,
Να διώξει φτώχεια, μοναξιά
ασήμαντων ανθρώπων,
Και να τους κάνει πιο τρανούς
απ’ τους τρανούς του κόσμου.

Χριστούγεννα γεννήθηκε
Χριστός σε μία φάτνη
Κι ήρθαν του κόσμου οι σοφοί
 τον Έναν να θαυμάσουν,
Χωρίς χλαμύδα βασιλιά, τ
ον Έναν προσκυνήσουν,
Να τον κεράσουν τις ευχές
των πάντων τις σοφίες,
Σαν βασιλέψει επί γης να διώξει τις φατρίες.

Χριστούγεννα γεννήθηκε
Χριστός σε μία φάτνη
Κι ήρθαν του κόσμου οι ταπεινοί ποιμένες
για να δούνε
Αυτόν που αποφάσισε ταπείνωση να ζήσει,
Να πορευτεί υπάκουα στην βιβλική τη ρήση:
«Ω! έλα Εμμανουήλ μες την δική μας ζήση!