Χρονογράφημα: Χαλαρούμπα

Του Συνεργάτη μας, Φοίβου Ιωσήφ

Ο Αργύρης τελείωσε το πολυτεχνείο με άριστα και έφυγε στο εξωτερικό σαν εργαζόμενος μετανάστης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ξεκίνησε από τις Φιλιππίνες, πήγε στο Βιετνάμ, στην Καμπότζη, την Ταυλάνδη και στην Ινδονησία. Ικανός άνθρωπος αντιμετώπισε όλες τις δυσκολίες σε επικοινωνία, διαμονή και διατροφή. Έζησε με τα δικά του λεπτά και χωρίς καμία υποστήριξη από τον Πατέρα του. Ύστερα ταξίδεψε με τον ίδιο τρόπο σε Αργεντινή, Βραζιλία, Εκουαδόρ, Περού και Κολομβία.

Γέμισε το κρανίο του γνώσεις και ατελείωτες χρωματιστές εικόνες. Είχε όμως πάντα στο μυαλό να γυρίσει και να υπηρετήσει την Πατρίδα του. Είχε μεράκι να πάει στις ορεινές καταδρομές. Ήρθε και παρουσιάστηκε. Του ζήτησαν να κάνει 60 κάμψεις κι εκείνος έκανε 130. Καλά, τις πεζοπορίες των 10 χιλιομέτρων τις έβλεπε σαν πρωινό κρουασάν αφού είχε περπατήσει μέσα στις Άνδεις από το Κούσκο στο Μάτσου Πίτσου.

Όταν ζήτησε να ενταχθεί στα ΛΟΚ τον απέρριψαν και τον πληροφόρησαν πως έπρεπε να είχε τουλάχιστον έναν Βουλευτή ως γλύψιμο!

Εκείνος δεν είχε και οι υπόλοιποι συνάδελφοι τον προέτρεπαν συνεχώς στην έννοια της στρατιωτικής λέξης ‘’χαλαρούμπα’’. Χαλαρά του έλεγαν και του το τόνιζαν συνεχώς. Ο στρατός μας έχει σαν κύριο μέλημα την έννοια της χαλαρότητας. Ευτυχώς που οι Τούρκοι δεν ήρθαν με νεροπίστολα υπό μάλης επί εποχής των δύο λιποτακτών υπουργών Παπανδρέου και Τσοχατζόπουλου. Ήμασταν τυχεροί που δεν μας πήραν τότε χαμπάρι για να έχουμε σήμερα στην πόλη μας για δήμαρχο τον Moustafa ή τον Ahmet. Φτηνά την γλυτώσαμε. Όμως δεν νομίζω πως θα συνεχίσουμε να περπατάμε πάνω στην κοφτερή ακμή του ξυραφιού της τύχης μας. Αυτό έδειξε το τελευταίο ατύχημα του τραίνου στα Τέμπη και τα ρολόγια του σταθμού στο Λειανοκλάδι.

Πριν γίνει ο καινούριος σταθμός τα ρολόγια ήταν σταματημένα για 45 χρόνια στις 5 παρά είκοσι, πριν ακόμη την εκδήλωση του πραξικοπήματος της Χούντας. Τώρα άλλαξαν και έβαλαν 10 καινούρια ρολόγια. Τα περισσότερα είναι σταματημένα στις 4 τα χαράματα. Τότε ξεκινάει και σταματάει αυτομάτως το εικοσιτετράωρο.

Τα ρολόγια δεν έχουν καμία σημασία, σημασία έχουν οι μισθοί και οι συντάξεις των μισθωτών του οργανισμού να πέφτουν και να αυξάνουν ανυπερθέτως κάθε χρόνο. Τώρα αν βελτιωθεί κι εκείνο το υπέροχο εφ άπαξ, τα πράγματα θα είναι σαφώς καλλίτερα και τα καλοκαιρινά μας μπάνια πολύ πιο ευχάριστα και δροσερά. Να σταματήσει η μιζέρια, να βελτιωθεί το εισόδημά μας άσχετα από τον αριθμό των νεκρών επειδή η σηματοδότηση των γραμμών ακολουθεί πιστά την εξέλιξη εκείνης των συρμών της Ταγκανίκα και της Μαδαγασκάρης.

Έχουμε κι εμείς τα πρώτυπά μας. Με βάση τον σοσιαλισμό θα εξελιχθούμε καλλίτερα και από τον ρυθμό της Κολομβίας και του Μεντεγίν. Θα προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε προς τα πάνω σε κάθε τομέα, και στον τομέα των μισθών και των νεκρών. Ό,τι και να γίνει, στον καπιταλισμό εμείς δεν θα ξαναγυρίσουμε ποτέ.

Η προτεινόμενη βελτίωση της συνείδησης εργασίας δεν θα κάμψει το ηθικό μας, ούτε στις ημέρες ετήσιας άδειας που δικαιούμαστε σε κάθε περίπτωση αλλά ούτε και στην πρόσληψη των τέκνων μας στο τμήμα τηλεδιοίκησης όποτε κι αν αυτή επιτευχθεί με δική μας άδεια εις το απέραντο διηνεκές.

Με στεντόρεια φωνή διατρανώνουμε την θέλησή μας για ένα καλλίτερο μέλλον με τον ίδιο πάντα αριθμό νεκρών και ύψος μισθού. Μην ανησυχέιτε, τα ρολόγια θα τα διορθώσουμε μέχρι το 2073. Τα όρια τα ξέρουμε και από παλιά, δεν είμαστε δα και εντελώς ανίκανοι.

Χαλαρούμπα!!!