Χρονογράφημα: Τυροκόμοι εναντίον Γεφυροποιών

Του Συνεργάτη μας, Φοίβου Ιωσήφ

Έμαθα πως στη Γραβιά θα βρώ μαγειρευτό τράγο με τηγανιτές πατάτες. Δεν το σκέφθηκα και πολύ και μέσα σε μία ώρα είχα κιόλας ξεκινήσει. Βέβαια με έτρωγε και η περιέργεια να δώ αν ο Υπουργός Σταικούρας μου έλεγε ψέματα και  με κορόϊδευε  σχετικά με έναν καινούριο τάχαμ-τάχαμ δρόμο που είχαν ξεκινήσει να κατασκευάζουν περίπου κοντά στο χωριό Μπράλος.

Έφθασα εκεί και πλησίασα την άκρη του γκρεμού να βάλω στα μάτια μου στον τύπο των ήλων. Τον έβαλα και παρα λίγο να στραβωθώ, κόντεψαν τα καρφιά να μου βγάλουν τα μάτια. Έβλεπα στο βάθος της χαράδρας να έχουν σηκωθεί ψηλά δύο υπερμεγέθεις τσιμεντένιες κολώνες που έμοιαζαν να έχουν ύψος εκατό μέτρων.

Η αλήθεια είναι πως τρόμαξα. Σε λίγο έφτασε δίπλα μου ένα εργολαβικό όχημα και με ρώτησε τι γύρευα σε κείνη την γκρεμίλα. Τον πληροφόρησα το όνομα μου, του έδειξα την ταυτότητά μου και τον πληροφόρησα πως βρισκόμουνα εκεί για να ελέγξω το έργο που εγώ ως Έλλήν πολίτης χρηματοδοτούσα για την κατασκευή του. Έδειξε δύσπιστος αλλά υποχώρησε. Δεν μπορούσε  άλλωστε να κάνει αλλιώς και έφυγε ευγενικά. Είμουνα έτοιμος να του δείξω και την φορολογική μου δήλωση που κρατάω για τέτοιες ώρες στο πορτοφόλι μου. Δεν χρειάστηκε.

Στη Γραβιά στο εστιατόριο ‘’Ρεματιά’’ μας σερβίρισαν τα όσα είχαμε ακούσει να διαδίδονται και οι φήμες δικαιώθηκαν στο ακέραιο. Η πραγματικότητα της νοστιμιάς ξεπερνούσε την φήμη. Το φαγητό ήταν πολύ ‘’famous’’.

Φύγαμε, αλλά το μέσα μου δεν ησύχαζε, κάθε μέρα και με κένταγε περισσότερο. Απάνω στο μήνα, δεν μπορούσα να περιμένω περισσότερο. Νάσου η οδηγός Δώρα, νάσου και το Citroen C4 , ξεκινήσαμε πάλι  για τον τράγο και τις κολώνες που τόσο πολύ είχα θαυμάσει και λατρέψει παράλληλα.

Ξαναφτάσαμε στην κατακόρυφη χαράδρα αλλά αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να πλησιάσουμε επικίνδυνα στην άκρη, σταματήσαμε λίγα μέτρα πιο πριν. Από μακριά δεν έβλεπα πλέον δύο αλλά οκτώ τεράστιες κολώνες. Ο δρόμος ετοιμάζεται τώρα πιά δρομέως και επιταχυνόμενος.

Σε λίγο καιρό θα περνάμε πάνω από εκείνα τα τεράστια ύψη και θα μας φαίνεται λες και το έργο έγινε ξαφνικά και διά μιάς. Όμως τα έργα δεν γίνονται από το ένα απόγευμα έως το επόμενο.

Τα έργα χρειάζονται χρόνο και χρήμα. Βέβαια αντί για το έργο αυτό και άλλα παρόμοια θα μπορούσε να προηγηθεί η ιδέα της τυροφαγίας και μάλιστα σε εκλεκτά τυριά της Δωδώνης και της Μυτιλήνης, να τρώει η Μάνα και να αρνείται την εκχώρηση ίδιας ποσότητας στο αγαπημένο της παιδί, και νομίζω πως αυτό θα ήταν και το ιδεατό στο χώρο των λιπαρών και της χοληστερίνης.

Τα παιδιά χρειάζονται θερμίδες άνω του μέσου όρου και όχι τσιμέντα σε υπερμεγέθη βάθρα και ασφαλτοστρώσεις που να καίει ο τόπος τους θερινούς μήνες. Στο κάτω κάτω, πολύ έχουμε ασχοληθεί με τους νταλικέρηδες, ας πηγαίνουν σιγώτερα και μέσα από τα ορεινά χωριά. Έτσι όπως πάμε θα μας φάει η ταχύτητα και το άγχος, χίλιες φορές προτιμότερο το κασέρι Ελλασώνας και η χοληστερίνη.