Η λογική των αριθμών! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Σύμφωνα με την ειδησεογραφία των ημερών, σεναριογράφοι πραγματοποίησαν διαμαρτυρία έξω από την ευρωπαϊκή έδρα της Ένωσης Κινηματογράφου Αμερικής στις Βρυξέλλες σε ένδειξη αλληλεγγύης προς την Ένωση Σεναριογράφων Αμερικής που πραγματοποιεί απεργία. 

Στην Ελλάδα οι σεναριογράφοι δεν κάνουν απεργία, αλλά εχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και υφαίνουν σενάρια για τις εκλογές. Ακούμε λοιπόν διάφορα από τους εγχώριους σεναριογράφους.  Ένα από αυτά είναι ότι ανεξάρτητα από το τι λένε προεκλογικά οι αρχηγοί των κομμάτων κυβέρνηση θα υπάρξει αμέσως μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου με τη συνεργασία του πρώτου και του τρίτου κόμματος.

Όπως μου έλεγε ένας φίλος της στήλης που δίνει μεγάλη βάση σε αυτά τα σενάρια, τα έχουν βρει η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και θα φτιάξουν κυβέρνηση συνεργασίας για να μην πάμε σε δεύτερες εκλογές. Ένα άλλο σενάριο που διακινείται είναι ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα κάνουν κυβέρνηση ειδικού σκοπού ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ο Βαρουφάκης με ψήφο ανοχής από το ΚΚΕ με μοναδικο σκοπό να φύγει ο Μητσοτάκης. (Αυτό το σενάριο μοιάζει πολύ με τις δημοσκοπήσεις στην Τουρκία που έβγαζαν πρώτη τη συμμαχία που είχε δημιουργηθεί για να διώξει τον Ερντογάν και εμφάνιζαν τον Κιλιντζάρογλου να είναι ο εκλεκτός της Δύσης).

Αυτή η κυβέρνηση, σύμφωνα με αυτό το σενάριο δεν θα είναι μακράς πνοής, το πολύ να αντέξει ένα εξάμηνο αλλά ο βασικός στόχος θα έχει επιτευχθεί και έτσι θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα !

Ένα άλλο σενάριο που διακινείται στα πολιτικά παρασκήνια και έφτασε και στα δικά μας αυτιά είναι ότι για το ποιά κυβέρνηση θα έχει η Ελλάδα και με ποιόν πρωθυπουργό, έχουν ήδη ληφθεί οι σχετικές αποφάσεις από ξένα κέντρα με Ουάσιγκτον και Βερολίνο να έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ κατά το σεναριογράφο, η μόνη εκκρεμότητα που απομένει να ρυθμιστεί είναι το πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Μέχρι σήμερα έχουν ακουστεί διάφορα ονόματα μεταξύ των οποίων της Ντόρας Μπακογιάννη, του Γιάννη Στουρνάρα και τελευταία της Λούκας Κατσέλη. Θυμίζω ότι μια παρόμοια σεναριολογία που εμφάνιζε ως μελλοντικούς πρωθυπουργούς της Ελλάδας τον Ευάγγελο Βενιζέλο και την Ντόρα Μπακογιάννη είχε αναπτυχθεί και τη δεκαετία του ‘90 και αρχές του 2000. Τα σενάρια αυτά όμως διαψεύστηκαν παταγωδώς από την σκληρή πραγματικότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή η οποία είναι κατά κανόνα απρόβλεπτη και αμεθόδευτη.

Βέβαια σεναριογράφοι είναι, σενάρια κάνουν και τώρα. Με τη διαφορά ότι τα σενάρια είναι σαν τις φήμες. Βγάζουν φτερά και πετούν, όπως έλεγε ο Μιτεράν !

Πέρα όμως από τα σενάρια και τις δημοσκοπικές προβλέψεις και εκτιμήσεις για τα ποσοστά των κομμάτων και τις μεταξυ τους διαφορές, υπάρχει και η λογική των αριθμών, την οποία θα πρέπει να εμπιστευόμαστε. Η λογική των αριθμών επομένως λέει ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει σήμερα αν θα έχουμε κυβέρνηση και ποιά στις πρώτες και δεύτερες εκλογές.

Οι συζητήσεις που γίνονται σήμερα 6 ημέρες πριν τις εκλογές, είναι χρήσιμες αλλά δεν μας λύνουν κανέναν εκλογικό γρίφο. Απλά βοηθάνε να κατανοήσουμε καλύτερα τις πολιτικές εξελίξεις. Οι συζητήσεις που θα καταλήγουν σε κάποιο συμπέρασμα αναφορικά με το τι κυβέρνηση θα έχουμε, θα είναι αυτές που θα γίνουν το βράδυ των εκλογών, από τη στιγμή που θα εμφανιστεί μπροστά στις οθόνες μας το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η λαϊκή ετυμηγορία. Όλα τ’ άλλα είναι κουβέντα να γίνεται.

Επειδή κοντός ψαλμός αλληλούια, ο γράφων θα διακινδυνεύσει μια πρόβλεψη, με βάση την λογική των αριθμών και όχι τα σενάρια που τα θεωρούμε προϊόντα μυθοπλασίας ευφάνταστων σεναριογράφων.

Γνώμη μας λοιπόν είναι ότι η διπλή εκλογική αναμέτρηση είναι μονόδρομος για δύο πολύ σοβαρούς λόγους. Έναν αντικειμενικό και έναν καθαρά υποκειμενικό.

Ο πρώτος αντικειμενικός λόγος είναι ότι θα πάμε σε δεύτερες εκλογές αν το πρώτο κόμμα κινηθεί σε χαμηλά ποσοστά κάτω δηλαδή από το 32%, αφενός γιατί στην περίπτωση αυτή δεν θα βγαίνουν οι αριθμοί έστω κι αν το θέλουν οι πολιτικοί αρχηγοί για μια κυβέρνηση συνεργασίας. Και αφετέρου γιατί δεν θα το θελήσει η Νέα Δημοκρατία αφού αν είναι πρώτο κόμμα θα έχει χάσει το ένα τρίτο της κοινοβουλευτικής της δύναμης.

Ο δεύτερος υποκειμενικός λόγος είναι ότι θα πάμε σε νέες εκλογές ακόμη και στην περίπτωση που το πρώτο κόμμα κινηθεί σε υψηλά ποσοστά, δηλαδή πάνω απο το 35%, γιατί το πρώτο κόμμα με ένα τέτοιο ποσοστό στις αποσκευές του θα επιδιώξει την αυτοδυναμία σε δεύτερες εκλογές.

Αν δεν την πετύχει κακό για το ίδιο αλλά πολύ χειρότερο για τη χώρα που θα ψάχνει να κυβερνηθεί.

Χρήστος Αλεξανδρής