Κουίζ: Πόσα πρόβατα φύλαγε ο τσοπανάκος;
Γράφει η
Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη
Ομότιμη καθηγήτρια ΕΜΠ
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα
“Καθημερινή” (23/7/2025),
στη στήλη “Γράμματα αναγνωστών”
Κύριε διευθυντά,
Το πρώτο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας το 1938 εκπέμπει το καινούργιο του σήμα. Τσοπανάκος ήμουνα, προβατάκια φύλαγα. Δεν εφύλαγα και πολλά, καμιά πεντακοσαριά. Άντε ζούμπεξ, ζούμπεξ, ζούμπεξ, στα τσαρούχια μου είχα φούντες. Ο τσοπανάκος παρέμεινε σήμα της Δημόσιας Ραδιοφωνίας και μετά τον πόλεμο, μέχρι το 2014. Και όπως ήταν φυσικό, τα προβατάκια όλο και πλήθαιναν. Κι από 500 έφτασαν, σύμφωνα με την καταγραφή του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης και Ελέγχου (ΟΣΔΕ), τα 16 εκατομμύρια κεφάλια το 2024.
Ε, πώς να το κάνουμε, άμα ακούς κάθε μέρα για 70 και κάτι χρόνια τον τσοπανάκο, κάτι θα σου μείνει.
Όμως τα πρόβατα πρέπει να φάνε. Και για να φάνε χρειάζονται βοσκοτόπι. Κι όσο αυξάνονται, πρέπει να αυξηθούν και τα βοσκοτόπια. Κι όταν για 70 και τόσα χρόνια ακούς ότι τσοπανάκος ήσουνα, ε πώς να το κάνουμε, πείθεσαι. Και αναζητείς τρόπους για να βρεις βοσκοτόπια. Κακό είναι; Και αν δεν βρίσκεις, δημιουργείς. Μετατρέπεις λίμνες, αεροδρόμια, πάρκα, σχολεία. Δεν μπορείς να αφήσεις τα προβατάκια να πεινάσουν, ούτε να τους μειώσεις το συσσίτιο. Κάποιες φορές το κράτος είναι άδικο.
«Είχα κάπα, είχα γκλίτσα, μ’ αγαπούσαν τα κορίτσια.
Τη φλογέρα λάλαγα πάνω στα ψηλώματα, ως τα ξημερώματα.
Αχ καημένε τσοπανάκο. Πού να καταλάβει το Διεθνές Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΔΕΕ) τον ήχο της φλογέρας σου, πού να καταλάβει ότι πρόκειται για εδάφη που ασκείτο βοσκή από ντόπιους βοσκούς και όχι από ντόπια πρόβατα.
Κι αν προσθέσει κανείς ότι όσοι είχαν βοσκοτόπια στα ορεινά χωριά κατέβαιναν μέχρι και τις αρχές τουλάχιστον του 20ου αιώνα, τους χειμερινούς μήνες, στα πεδινά, (το επιβεβαιώνει και ο Φ. Κουκουλές, 1881-1956) διπλασίασέ τα.
Άντε να τα εξηγήσεις αυτά στην Ευρωπαία επίτροπο.
Τρέχα γύρευε.