Μια θυσία για το κοινό καλό! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Από τη στιγμή που σταμάτησε ο χρόνος στα Τέμπη με το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα, εισπράττουμε συνεχώς συγγνώμες. Από τον πρωθυπουργό, από τον παραιτηθέντα υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή και απ’ όλους τους υπουργούς και τους βουλευτές που βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα για να μιλήσουν. 

Μια ακόμη συγγνώμη, εκ μέρους της κυβέρνησης, ζήτησε χθες και ο νέος υπουργός Μεταφορών Γιώργος Γεραπετρίτης. Η συγγνώμη του είχε την έννοια της αυτοκριτικής για το δυστύχημα των Τεμπών, γιατί όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «δεν μπορέσαμε να το αποτρέψουμε». 

Με την τοποθέτησή του ο κ. Γεραπετρίτης προσπάθησε να επανορθώσει και τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στο δυστύχημα, στάση την οποία είχαν σπεύσει να υποστηρίξουν από την πρώτη στιγμή και φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης. «Άσχετα με το ανθρώπινο λάθος, είπε ο κ. Γεραπετρίτης, αν είχαμε ένα καθολικό σύστημα τηλεδιοίκησης το δυστύχημα κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχε συμβεί».

«Είναι προφανές ότι πέρα από το ανθρώπινο λάθος υπάρχει και ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την ολοκλήρωση των απαιτούμενων έργων» υπογράμμισε.

Δεν θέλουμε να πούμε, μέρες που ζούμε, τι λέει ο λαός για το τί ακολούθησε από τη στιγμή που ... ανακαλύφθηκε η συγγνώμη. Θα σταθούμε μόνο στις δηλώσεις του νέου υπουργού Μεταφορών.

Με λίγες λέξεις ο κ. Γεραπετρίτης περιέγραψε όλο το πρόβλημα στον ΟΣΕ.

Σε όλες αυτές τις παραδοχές υπάρχουν όμως και πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Αφού δεν υπήρχε ένα καθολικό σύστημα τηλεδιοίκησης, γιατί άφηναν τον κόσμο να ταξιδεύει, βάζοντας σε κίνδυνο τόσες ανθρώπινες ζωές;

Πως έπαιρναν ένα τόσο μεγάλο ρίσκο για λογαριασμό των επιβατών του τρένου ; Γιατί δεν τους είχαν ενημερώσει για τα προβλήματα;

Από τη στιγμή που γνώριζαν ότι δεν υπάρχει ένα καθολικό σύστημα τηλεδιοίκησης, οι πιθανότητες να συμβεί ένα δυστύχημα (όπως και συνέβη) ήταν από την αρχή πολύ μεγάλες.

Γιατί, επομένως, δεν φρόντισαν τέσσερα χρόνια να τρέξουν γρήγορα οι διαδικασίες για να καλυφθούν τα κενά ασφαλείας;

Θα πεί κανένας ότι οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις δεν είναι θαυματοποιοί. Συμφωνούμε, αλλά ποιός τους ζήτησε να κάνουν θαύματα ! Εμείς τους ζητάμε να θυσιαστούν για να υπηρετήσουν το κοινό καλό ! Και εξηγούμεθα.

Με την πανδημία ήταν η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του που βγήκαν μπροστά και είπαν ότι πάνω απ’ όλα η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Και έκαναν αυτό που πρέπει.

Πήραν μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Στο σιδηροδρομικό δίκτυο γιατί εμφανίστηκαν επιλήσμονες των καθηκόντων τους ; Είχαν όλο το χρόνο να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Γιατί δεν το έκαναν;

Από τη στιγμή που κινδύνευαν ανθρώπινες ζωές, θα έπρεπε να σταματήσουν προσώρας τα τρένα “για να διασφαλίσουν την ασφάλεια” χιλιάδων επιβατών. Να αναλάβουν και το πολιτικό κόστος για τις σκληρές αποφάσεις τους. Σίγουρα οι ίδιοι δεν κινδύνευαν γιατί δεν έχουν συνηθίσει να ταξιδεύουν με το τρένο αλλά με τα πολλών κυβικών κρατικά αυτοκίνητα!

Με το τρένο ταξιδεύουν επί το πλείστον νέοι άνθρωποι. Φοιτητές που σπουδάζουν στα Πανεπιστήμια και χρησιμοποιούν το τρένο όχι μόνο γιατί είναι το φθηνότερο μέσο μετακίνησης αλλά και γιατί πίστευαν πως είναι και το ασφαλέστερο αλλά και οικολογικό ταυτόχρονα.

Το τρένο ήταν το όχημα των νέων. Μετά την τραγωδία των Τεμπών είναι οι νέοι αυτοί που έχασαν την εμπιστοσύνη τους στο φθηνότερο και ασφαλέστερο μέσο μαζικής μετακίνησης επιβατών. Και για να εμπιστευτούν και πάλι το τρένο, δεν αρκούν μόνο τα μέτρα επανεκκίνησης των δρομολογίων που ανακοίνωσε χθες ο κ. Γεραπετρίτης. Θα χρειαστεί κάτι περισσότερο.

Συμβολικό αλλά και ουσιαστικό συνάμα.

Δεν είναι μικρό αυτό που συνέβη. Ήταν μια τραγωδία. Θα στοιχειώνει για πολλά χρόνια το πολιτικό μας σύστημα. Να αποφασίσει επομένως η κυβέρνηση, όλοι οι υπουργοί, οι βουλευτές, το πολιτικό προσωπικό να ταξιδεύουν πρώτοι αυτοί με το τρένο. Για να ακολουθήσουμε και όλοι εμείς. 

Ας εγκαταλείψουν οι πολιτικοί την ασφάλεια των ... τεθωρακισμένων κρατικών αυτοκινήτων με τα οποία μετακινούνται στις εκλογικές τους περιφέρειες και ας δώσουν αυτοί πρώτοι το παράδειγμα επανάκτησης της εμπιστοσύνης στον ελληνικό σιδηρόδρομο.

Ας σταματήσουν να απολογούνται γι’ αυτά που δεν έκαναν και ας κάνουν επιτέλους μια μικρή θυσία για το κοινό καλό !

Χρήστος Αλεξανδρής