Όταν ηχούν οι καμπάνες! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Ηχηρό καμπανάκι για τις τοπικές πολιτικές ηγεσίες και τις ευθύνες που έχουν για την αναπτυξιακή υστέρηση της Φθιώτιδας που κάνει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν το νομό προς αναζήτηση καλύτερων προοπτικών για τους ίδιους και τις οικογένειες τους, ήταν τα αποτελέσματα της απογραφής του πληθυσμού που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την ΕΛΣΤΑΤ την προηγούμενη εβδομάδα.
Από όποια οπτική γωνία κι αν θελήσει να δει κάποιος τα αποτελέσματα της απογραφής,δεν μπορεί πάρα να καταλήξει στο μελαγχολικό συμπέρασμα ότι πρόκειται για απογραφή φτώχειας.
Από άποψη πληθυσμιακής συρρίκνωσης καθώς το δημογραφικό πρόβλημα φαίνεται να είναι πιο έντονο στην περιοχή της Φθιώτιδας, και η μείωση του πληθυσμού θα επηρεάσει ασφαλώς προς το χειρότερο τις χρηματοδοτήσεις από την ευρωπαϊκή ένωση και από άποψη κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης καθώς όλα δείχνουν πως η Φθιώτιδα θα χάσει τελικά μια έδρα. Βέβαια μια λιγότερη φωνή στο ελληνικό κοινοβούλιο ενδεχομένως να μπορέσουμε να την αντέξουμε.
Υπάρχει όμως και ένας σοβαρότερος λόγος που μας κάνει να ανησυχούμε. Αν και το να προσπαθήσει κανείς να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα μέσα από μια ανακοίνωση αποτελεσμάτων απογραφής,μπορεί να θεωρηθεί εντελώς πρόχειρο, εν τούτοις δεν μπορεί να αγνοήσει την παράμετρο της αναπτυξιακής προοπτικής που παρουσιάζει κάθε τόπος και αποτελεί βασικό κίνητρο για την μετακίνηση του πληθυσμού από μια περιοχή στην άλλη. Συνηθίζουμε να λέμε ότι όπου ευημερούν οι αριθμοί δυστυχούν οι άνθρωποι.
Στην δική μας περίπτωση συμβαίνει να δυστυχούν και οι αριθμοί και οι άνθρωποι. Και το φαινόμενο αυτό ονομάζεται παραγωγική συρρίκνωση. Υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο που εξηγεί αυτή την παραγωγική αποξήρανση του νομού Φθιώτιδας. Το γεγονός ότι σχεδόν το 50% των αλλοδαπών που απογράφησαν στο νομό στην απογραφή του 2011, δεν έμεινε να απογραφεί στο νομό το 2021. Και δεν απογράφηκε προφανώς γιατί έχει φύγει από το νομό, είτε γιατί επέστρεψαν στην πατρίδα τους λόγω της οικονομικής κρίσης, είτε γιατί μετακόμισαν σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα της Ελλάδας αναζητώντας μια καλύτερη δουλειά, είτε έφυγαν σε άλλες χώρες του εξωτερικού.
Αν η γλώσσα των αριθμών λέει πάντα την αλήθεια, τότε για να εξηγήσουμε ως ένα βαθμό και το αποτέλεσμα της απογραφής της στατιστικής υπηρεσίας που δείχνει δραματική μείωση πληθυσμού στη Φθιώτιδα με κύρια χαρακτηριστικά την απίσχναση των αστικών κέντρων και ερήμωση των χωριών, θα πρέπει να ανατρέξουμε και στο αποτέλεσμα μια άλλης άτυπης ''απογραφής'' παραγωγικού δυναμικού που συντελέστηκε την προηγούμενη δεκαετία στο νομό και αυτή δεν ήταν άλλη από την αποβιομηχάνιση και αποβιοτεχνοποίηση της περιοχής, σε συνδυασμό με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και φτώχειας που καταγράφονται στην περιοχή μας.
Αν εξαιρέσουμε δύο τρεις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες χαμηλής όχλησης που λειτουργούν ακόμη στο νομό, τα προηγούμενα δέκα χρόνια η Φθιώτιδα βίωσε πιο έντονα από κάθε άλλη περιφέρεια τα σημάδια της οικονομικής παρακμής με τις παραγωγικές επενδύσεις να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι σχεδόν τίποτα το παραγωγικό δεν συνέβη την προηγούμενη δεκαετία στο νομό και αυτό σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις που δεν άντεξαν και έβαλαν λουκέτο δημιούργησε μια εκρηκτική κατάσταση στην τοπική οικονομία που δεν είναι εύκολο να αντιστραφεί.
Στη συνάντηση των Γενικών Διευθυντών των Περιφερειακών και Τοπικών Βιομηχανικών Οργανώσεων που πραγματοποιήθηκε στα Οινόφυτα τέθηκε ως προτεραιότητα η στήριξη των επιχειρήσεων της περιφέρειας για την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων και η αντιμετώπιση, όπως τονίστηκε από τους επιχειρηματίες,''του ποιοτικού και ποσοτικού ελλείμματος ανθρώπινου δυναμικού που παρατηρείται στην περιφέρεια και δυσχεραίνει την ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων και βάζει αναχώματα στην αναπτυξιακή δυναμική τους''.
Χρήστος Αλεξανδρής
