Πάμε για ... Νόμπελ; (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Οι γιορτές τελείωσαν αλλά έχω την αίσθηση ότι οι “Αηβασίληδες” δεν έφυγαν ποτέ από την Ελλάδα. Παραμένουν στη χώρα μας και μοιράζουν συνεχώς δώρα σε μικρούς και μεγάλους.
Το τελευταίο διάστημα οι υπουργοί της κυβέρνησης τρέχουν από κανάλι σε κανάλι και διαφημίζουν την πραμάτεια τους. Δεν έχουν τέλος οι παροχές και τα προεκλογικά δώρα.
Μας εντυπωσιάζει όμως ότι το έργο που παίζεται είναι άριστα σκηνοθετημένο, για να μην σας πούμε ότι διεκδικεί και “όσκαρ” πολιτικής σκηνοθεσίας. Λίγο πριν ανακοινώσουν τις παροχές οι υπουργοί κάνουν πως ψάχνουν τον “δημοσιονομικό χώρο” για να δείξουν προφανώς πως τους χαρακτηρίζει η υπευθυνότητα στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.
Ω του θαύματος, δυο ημέρες αργότερα, ίσως και νωρίτερα, τον δημοσιονομικό χώρο που αναζητούσαν τον βρίσκουν και βγαίνουν και ανακοινώνουν παροχές, αυτές που ήδη τις έχουν προαναγγείλει οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις στις εκπομπές τους. Καλάθια, κουπόνια, επιδόματα και άλλα ...καλούδια !
Γίνονται μάλιστα με τέτοια συχνότητα οι εξαγγελίες που οι πολίτες δεν τις προλαβαίνουν και έχουν αρχίσει να κρατάνε και σημειώσεις για να μην τις ξεχάσουν. Και τι δεν ακούσαμε αυτές τις ημέρες. Μονιμοποιούνται χιλιάδες εργαζόμενοι στο Βοήθεια στο Σπίτι, ανακοίνωσε ο Βορίδης.
Αυξάνεται ο κατώτατος μισθός και παρατείνεται για άλλους τέσσερις μήνες η Κοινωφελής Εργασία στους Δήμους, ανακοίνωσε ο Χατζηδάκης, έρχεται το market pass ανακοίνωσε ο Γεωργιάδης, έρχεται και Δώρο Πάσχα άφησε να εννοηθεί ο Σταϊκούρας και όλα αυτά τα ευχάριστα μαζί με την αύξηση του ακατάσχετου τραπεζικού λογαριασμού για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις αυξήσεις συντάξεων για 2 εκατομμύρια συνταξιούχους (χωρίς φυσικά να αποκλείουν ότι κάτι μπορεί να γίνει και για αυτούς που έχουν μεγάλη προσωπική διαφορά), μείωση ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση τέλους επιτηδεύματος και τέλους αλληλεγγύης, δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας που περιμένει τα πάντα από το κράτος και δύο χρόνια τώρα εξαιτίας έκτακτων καταστάσεων και αρνητικών συγκυριών ζει με κρατικά πακέτα στήριξης και διάσωσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Τώρα που βγήκαμε πάλι στο ξέφωτο, φαίνεται να έχουμε απωθήσει στη συλλογική μας μνήμη τις εικόνες της υπερδεκαετούς κρίσης των μνημονίων και των περικοπών και επιστρέψαμε στην εποχή των παροχών. Εάν μάλιστα βρεθούν ορισμένοι πολίτες και εκφράσουν μια ανησυχία για το δημόσιο χρέος, η κυβέρνηση σπεύδει να τους καθησυχάσει λέγοντας ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας γιατί το χρέος είναι ρυθμισμένο και οι παροχές του κράτους προέρχονται από την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας που είναι απόρροια της σωστής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης που έχει μειώσει τη φορολογία και έχει δώσει κίνητρα για επενδύσεις και αύξηση της απασχόλησης.
Έτσι αυξάνεται και η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών.
Αν πράγματι αυτή είναι η εικόνα της οικονομίας, τότε γιατί κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό, όταν μοιράζει κι αυτός με τη σειρά του προεκλογικά δώρα ; (13η σύνταξη, αναδρομικά και πάει λέγοντας).
Να συμφωνήσουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, αυτό αλλωστε είναι και το μήνυμα που μεταφέρουν οι κυβερνητικοί από τις επαφές που κάνουν στο εξωτερικό με Ευρωπαίους αξιωματούχους. Δεν υπάρχουν πιά δυσμενείς εκθέσεις, μόνο επαίνους και βραβεία εισπράττουμε.
Λέτε η Ελλάδα να πάρει και Νόμπελ Οικονομίας ;
Δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει η αναπτυξιακή και καταναλωτική ευωχία στη χώρα μας και αν θα έρθει κάποια μέρα που θα μας ζητήσουν να κάνουμε οικονομίες και περικοπές για να μειώσουμε το χρέος και τα ελλείμματα. Η αλήθεια σήμερα είναι ότι έχουμε “προσγειωθεί“ σε μια καινούρια οικονομική πραγματικότητα.
Για τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, η σημερινή και η αυριανή κυβέρνηση θα έχει στη διάθεσή της αρκετά χρήματα, γεγονός που θα διευκολύνει αφάνταστα την άσκηση πολιτικής. Θέλουμε να ελπίζουμε όμως ότι αυτή η ευκαιρία δεν θα πάει χαμένη, όπως τόσες και τόσες στο παρελθόν, και ότι στο τέλος αυτής της διαδρομής που “πέφτουν λεφτά από το ελικόπτερο”, θα δούμε την ελληνική οικονομία να πατά γερά στα πόδια της και να έχει κάνει ένα σημαντικό αναπτυξιακό βήμα, αυξάνοντας την παραγωγικότητα και συνεπώς την ανθεκτικότητα επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
Τουλάχιστον ας το ελπίσουμε ...
Χρήστος Αλεξανδρής
