Το Πάσχα στον Μεσαίωνα !

Γράφει ο
Παναγιώτης Ιακωβής

Ο υπολογισμός της Ημερομηνίας του Πάσχα, δεν ήταν εύκολη υπόθεση τον Μεσαίωνα. Ούτε στην Καθολική, ούτε στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας, το 325 μ.Χ, όρισε ότι θα γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία.

Αυτό, αρχικά, έμοιαζε απλό.

Αλλά, δεν ήταν.

Και οι Πανσέληνοι και οι Ισημερίες δεν είναι σταθερά φαινόμενα και ειδικά κατά τον Μεσαίωνα, απαιτούνταν η βοήθεια των Αστρονόμων και των Μαθηματικών για τους υπολογισμούς, ενώ χρειαζόταν και πολύπλοκες παρατηρήσεις και Αστρονομικά Όργανα για να καθοριστεί και η Ισημερία και η σχετική Πανσέληνος.

Η Καθολική Εκκλησία, μέχρι το 1582 τα υπολόγιζε Αστρονομικά.

Έτσι, χρειάστηκε τη βοήθεια και τη συνεργασία της Επιστήμης, για να τα καταφέρει. Ανέπτυξαν όργανα, πίνακες και μαθηματικά μοντέλα.

Κι έτσι, άθελά της, η Καθολική Εκκλησία οδήγησε στην αυτοα-αναίρεσή της με την ανάπτυξη της Επιστήμης, του Tycho Brahe, Kopernicus και Kepler.

Οι Βυζαντινοί "έλυσαν" το ζήτημα Διοικητικά κι έτσι δεν είχαν ανάγκη τους Επιστήμονες.

Όρισαν σταθερά την Ισημερία και όρισαν και Εκκλησιαστικές Πανσελήνους που δεν έχουν σχέση με Αστρονομικές Παρατηρήσεις. Ήταν διοικητικές κατασκευές. Κι έτσι, η Αστρονομία, τα Μαθηματικά, η κατασκευή επιστημονικών οργάνων και τα μαθηματικά μοντέλα δεν εξελίχθηκαν.

Ήταν μια μορφή Βυζαντινού Ινστρουμενταλιστικού Εξουσιαστικού Κονστρουκτιβισμού. Διοικητικά άρτιου, αλλά μη συνδεδεμένου με την Πραγματικότητα.

Η αποσύνδεση του Βυζαντίου από την Πραγματικότητα, είχε τα γνωστά αποτελέσματα αλλά και η αθέλητη σύνδεση της Καθολικής Εκκλησίας με τους Επιστήμονες, έφτασε στα όριά της περί το 1500.

Το 1582, η Καθολική Εκκλησία όρισε κι αυτή "Διοικητικά" τις Πανσελήνους και τις Ισημερίες, με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο.

Ήταν, όμως, πολύ αργά.

Η Επιστημονική Επανάσταση είχε αρχίσει.

Το Βυζάντιο, βεβαίως, είχε χαθεί προ πολλού. Όπως χάνεται οποιαδήποτε Εξουσία, που επιμένει να αγνοεί την Πραγματικότητα.

Η Πραγματικότητα δεν ορίζεται με Διοικητικές Πράξεις.