Το πρόβλημα είναι αλλού
Γράφει ο Δημήτρης Κουμπάρος
Δικηγόρος
Μεταδίδεται, ότι η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κινεί τη διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου των τριών τακτικών δικαστών του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Ζακύνθου, που το 2020 χορήγησαν στον δολοφόνο της ενδεκάχρονης στην Ηλεία το προνόμιο της αναστέλλουσας δύναμης της έφεσής του εναντίον της απόφασης του ως άνω Δικαστηρίου, η οποία τον έκρινε ένοχο βιασμού δεκατετράχρονης με επιβληθείσα ποινή τα εννέα έτη κάθειρξης.
Ορθή, επιβεβλημένη και άξια επαίνου η ενέργεια της Προέδρου του Αρείου Πάγου και χωρίς καμμία δικαιολογία η σχετική άστοχη κρίση των εν λόγω δικαστών.
Το πρόβλημα είναι αλλού και έγκειται στην πλημμελή επιθεώρηση των δικαστών, που, δυστυχώς, έχει μόνο ποσοτικά και καθόλου ποιοτικά κριτήρια, ήτοι οι δικαστές της τακτικής Δικαιοσύνης επιθεωρούνται και συναφώς κρίνονται με μοναδικό κριτήριο το πόσες αποφάσεις εκδίδουν και όχι την ποιότητα των αποφάσεών τους.
Έπρεπε λοιπόν ο πρωτοδίκως κριθείς ως βιαστής να αφαιρέσει μια παιδική ζωή για να κινηθεί, όπως σωστά κινείται, η κορυφή της Ελληνικής Δικαιοσύνης, ωσάν και μόνη η χορήγηση αναστέλλουσας δύναμης στην έφεσή του κατά της πρωτόδικης καταδίκης του ως βιαστή να μην ήταν ουσιώδης λόγος άμεσου δικαστικού συναγερμού.
Έτσι για να δικαιωθεί, ατυχώς για πολλοστή φορά, ο αείμνηστος Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλειος Σακελλαρίου, ειπών ως υπηρεσιακός Υπουργός Δικαιοσύνης το 1963 στη Βουλή επί λέξει, ότι «Δυστυχώς υφίστανται εγγενείς δυσχέρειαι περί την απονομήν της Δικαιοσύνης.».
