ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

 Γράφει ο
Ηλίας Σπυρόπουλος 
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓ Και πάλι ετούτη η στήλη ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο, θα σχολιάσει θέματα της επικαιρότητας καταθέτοντας και τη δική σας γνώμη.

Ας ξεκινήσουμε:

✓ Η κακοκαιρία που δοκιμάσαμε πριν λίγες ημέρες, ίσως θα έπρεπε να την πούμε καλοκαιρία ταρακούνησε λίγο την καθημερινότητά μας. Αναγκαστήκαμε να λάβουμε πρόσθετα μέτρα θέρμανσης, μέτρα προστασίας για τις εξόδους μας από το ψύχος, μέτρα για τα οχήματά μας κλπ. κλπ.

Μ’ άλλα λόγια μας τάραξε λίγο την ηρεμία μας και τον εφησυχασμό μας. Όμως διερχόμαστε την εποχή του χειμώνα και  έπρεπε να περιμένουμε και κάποιες αλλαγές στη ρουτίνα μας και στις συνήθειές μας.

Απ’ ότι όμως θυμόμαστε εμείς οι παλαιότεροι και από τις διηγήσεις των γονέων μας και των παππούδων μας, συγκρινόμενα με τα παλαιά, τα καιρικά χειμωνιάτικα φαινόμενα της σήμερον είναι πολύ – πολύ πιο ήπια.

Παλαιότερα πέφταν πολλά – πολλά χιόνια και πολλές φορές, κυρίως οι ορεινές περιοχές και τα χωριά μέναν ημέρες και εβδομάδες ακόμα αποκλεισμένα, αφού και τα μέσα εκχιονισμού ήταν ανύπαρκτα.

Ας διδασκόμαστε και λίγο από τα παλιά, ας είμαστε με τα σημερινά δεδομένα ευχαριστημένοι και ας μη πανικοβαλλόμαστε με τις ήπιες σημερινές κακοκαιρίες και μάλιστα πριν εισβάλλουν και τις προαναγγέλουν μόνο τα μετεωρολογικά δελτία. Και το αναφέρω αυτό διότι κάτι τέτοιο συνέβη και με την κακοκαιρία που περάσαμε και πριν ακόμα ενσκύψει κλείσαμε τα σχολεία της πόλης μας.

Με απόφαση του Δημάρχου μας, την οποία σίγουρα εισηγήθηκαν αρμόδιοι επί της παιδείας,  στις 14 – 1 – 2025 ημέρα Τρίτη έμειναν κλειστά τα σχολεία της πόλης μας.

Εκτός από το ότι ήταν κρύα η ημέρα, κατά τα άλλα υπήρχε ομαλότητα.

Ούτε καν οι γονείς δεν συμφώνησαν με αυτή την απόφαση και το καταθέτω διότι έχω τη γνώμη αρκετών.

Πριν λοιπόν παρθεί κάποια απόφαση, ας ζυγίζονται καλά οι επικρατούσες συνθήκες και αν η ζυγαριά δε γέρνει πολύ προς τα αρνητικά, ας μην σπεύδουμε ταχέως.

Και επί του προκειμένου, ας μου επιτραπεί και κάτι το προσωπικό. Πριν πολλά χρόνια νεαρούλης δάσκαλος πρωτοδιορίστηκα σε αρκετά ορεινό  χωριό της περιοχής μας, την Πυρά Παρνασσίδος, στο Μαυρολιθάρι. Μικρό χωριό, λίγοι κάτοικοι λίγα παιδιά στο σχολείο.

Στις 10 Φεβρουαρίου της χρονιάς εκείνης, χιόνισε τόσο πολύ που το χιόνι, το μέτρησε ο γράφων, είχε φτάσει ένα μέτρο και 30 εκατοστά. Κανένα μέσον επικοινωνίας δεν υπήρχε και το μοναδικό κοινοτικό τηλέφωνο δε λειτουργούσε. Τη εισηγήσει του γράφοντα νεαρού δασκάλου τότε με πρακτικό της Σχολικής Εφορείας, αποτελούνταν αυτή από το δάσκαλο και 2 γονείς, διακόπηκαν τα μαθήματα για 4 ημέρες.

Την Πέμπτη ημέρα που το χιόνι λίγο είχε υποχωρήσει, οι γονείς και οι πιο πολλοί παππούδες, διότι τα παιδιά τους δούλευαν γαλατάδες στην Αθήνα, με φτυάρια άνοιξαν το δρόμο για το σχολείο και τα μαθήματα συνεχίστηκαν πρωί – απόγευμα με την ξυλόσομπα να καίει στο ζενίθ.

Και αυτό συνεχίστηκε επί αρκετές ημέρες με πολύ χιόνι. Αυτά τα καταθέτει ο γράφων για να κάνει ο αναγνώστης τις συγκρίσεις του, με αποφάσεις, όχι απολύτως τεκμηριωμένες.

Δεν θα γυρίσουμε βέβαια στα παλιά, αλλά ας μη μας πανικοβάλλει κάποια μικρή έξαρση των καιρικών συνθηκών.

Και επειδή από εκείνους του χωριού αυτού στους οποίους αναφέρομαι δεν υπάρχει κανείς στη ζωή, ας αναπαύονται εν ειρήνη.

✓ Ένα πραγματικά θλιβερό φαινόμενο καθώς μάλιστα διολισθαίνει συνεχώς προς τις μικρότερες ηλικίες, είναι το πάθος του καπνίσματος. Και ενώ δια νόμου απαγορεύεται η πώληση καπνού σε ανήλικους, η εξάπλωση της θανατηφόρου αυτής συνήθειας έχει φτάσει σε μαθητές του Γυμνασίου ακόμα και σε ελάχιστο ευτυχώς ποσοστό και σε μαθητές του Δημοτικού.

Η καθηγήτρια πνευμονολόγος κ. Παρασκευή Κατσαούνου, που έχει αποδυθεί σε αγώνα ενημέρωσης των μαθητών για τις θλιβερές συνέπειες του καπνίσματος, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, προβαίνει σε λίαν απαισιόδοξες διαπιστώσεις. Μεγάλο ποσοστό δηλώνει μαθητών εθίζεται στη συνήθεια του παραδοσιακού καπνίσματος και αν όχι σ’ αυτό, σίγουρα στου ηλεκτρονικού. Και καταθέτει ότι όσο μικρότερος ξεκινάει κανείς τη χρήση αυτών των ουσιών τόσο πιο σοβαρές είναι οι επιδράσεις στον πνεύμονα, αλλά κυρίως στο νευρικό σύστημα, διότι η ανάπτυξη του εγκεφάλου δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.

Οι έφηβοι δεν αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, στις καταθλιπτικές διαταραχές στο αυξημένο άγχος, στις παραβατικές συμπεριφορές κλπ.

Πιστεύουν ότι ξεκινώντας το κάπνισμα, μεγαλώνουν, ανεξαρτητοποιούνται, γίνονται κοινωνικά υπολογίσιμοι, ξεφεύγουν από την οικογενειακή και κοινωνική εξάρτηση και έτσι απομυθοποιούν τον κίνδυνο.

Δεν νομίζει, ότι πρέπει να επεκταθεί ο γράφων στα δραματικά επακόλουθα αυτού του εθισμού.

Γνωστά σ’ όλους, στους καπνίζοντες ιδιαίτερα, αλλά και στους μη καπνίζοντες. Τι μέλλει όμως γενέσθαι; Εκείνο που κατά τη γνώμη μας πρέπει να ξεκινήσει πάραυτα, είναι πανελλήνια ενημέρωση για τις βλάβες, που προκαλεί αυτός στον άνθρωπο ο εθισμός, αλλά και γενικώτερα στο κοινωνικό σύνολο. Ένα μεγάλο ποσοστό των κονδυλίων υγείας θα διαντίθετο για ανάπτυξη κάθε είδους αν δεν υπήρχε αυτή η μάστιγα.

Να ξεκινήσει η ενημέρωση από τις μικρές ηλικίες ακόμα και από το νηπιαγωγείο και να συνεχίζεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης  και να τονίζονται συνεχώς τα λίαν βλαπτικά αποτελέσματα αυτού του εθισμού.

Με προβολές σλάιτς, στις οποίες θα αντιπαραβάλλουν άτομα καπνίζοντα με τις επιπτώσεις στην υγεία τους με άτομα μη καπνίζοντα και σφήζονται από υγεία.

Έστω και αν φαίνεται υπερβολικό να προβάλλονται πνευμολογικοί θάλαμοι στα νοσοκομεία με καρκινοπαθείς σε διάφορα στάδια της νόσου, ασθένεια η οποία προκάλεσε από χωρίς μέτρο και όχι μόνο αυτή  φονική συνήθεια.

Τέλος από όλα τα μέσα ενημέρωσης καθημερινά γίνονται εκκλήσεις προς όλους τους Έλληνες και με εντυπωσιακά παραδείγματα ώστε να σταματήσει αυτή η άλογος και επικίνδυνη μάστιγα. Αρκετά αναφερθήκαμε στα δεινά αυτά του εθισμού. Ο γράφων φανατικός αντικαπνιστής ζητά συγνώμην που θα προκαλέσει προβληματισμούς και ίσως φοβίες στους πολλούς φίλους του καπνιστές, αλλά μ’ αυτές τις θέσεις του το μόνο που επιζητά είναι να αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά, ώστε να αποβάλουν αυτόν τον άλογο εθισμό.

✓ Και ας κλείσουμε και το σημερινό μας οδοιπορικό με τη βεβαιότητα ότι και τούτη τη φορά η στήλη, μ’ αυτές τις επισημάνσεις, έγειρε τη ζυγαριά προς την πλευρά του ΚΑΛΟΥ που σίγουρα όλοι πρέπει να το επιζητούμε.