ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

õ Η στήλη και σήμερα θα ασχοληθεί με τα λίαν επίκαιρα, θα τα ζυγίσει με ακρίβεια στη ζυγαριά της καθημερινότητας, καταθέτοντας και η ίδια σκέψεις και θέσεις.

õ Πολύς λόγος γίνεται, ότι χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος, ότι απαιτούνται 180βουλευτές και άνω για να ψηφίσουν κλπ.

Ποια άρθρα πρέπει να αναθεωρηθούν, να αλλάξουν η στήλη δεν είναι ειδική να το κρίνει. Θα το κρίνουν ειδικοί συνταγματολόγοι, αλλά και τα σημερινά κοινωνικά δρώμενα, που οπωσδήποτε δεν είναι δυνατόν να ταυτίζονται με τα των παλαιοτέρων χρόνων.

Ο γράφων θα ανατρέξει ιστορικά στο 1823, οπότε ψηφίστηκε το δεύτερο επαναστατικό Σύνταγμα της Ελλάδος, το οποίο μας αναδεικνύει την ευαισθησία των αγωνιστών του ’21 στο να διαμορφώσουν κράτος δικαίου, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες. Στο Σύνταγμα του Άστρους πέραν των ατομικών δικαιωμάτων, όπως της τιμής, της ιδιοκτησίας, της ασφάλειας, της θρησκευτικής ελευθερίας, διευρύνεται η προστασία των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Και είναι αξιοσημείωτο το πόσο ανθρωποκεντρικό ήταν το Σύνταγμα του 1823, αφού η Ελλάδα ήταν από τα πρώτα κράτη που απαγόρευσαν τη δουλεία. Για οικονομία χώρου, επειδή είναι ολίγο εκτεταμένο δεν θα αναφέρω το άρθρο όπως τότε είχε διατυπωθεί.

Αν το διαβάσει κανείς θα ωφεληθεί.

Πέραν αυτών το Σύνταγμα αυτό δεν κατοχυρώνει μόνο ελευθερίες, κατοχυρώνει την αρχή της ισότητας σε διάφορες εκφράσεις της, όπως γενική ισότητα ενώπιον του νόμου, δικαιοσύνη στη διανομή των δημοσίων εσόδων, ίση πρόσβαση στα δημόσια αξιώματα, αξιοκρατία σε όλα.

Δεν μπορώ παρά να αναφερθώ στα άρθρα γ΄ και ε΄.

γ΄) Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον των νόμων άνευ τινός εξαιρέσεως, ή βαθμού, ή κλάσεως, ή αξιώματος.

ε΄) Όλοι οι Έλληνες επίσης είναι δεκτοί εις τα πολιτικά και στρατιωτικά υπουργήματα και εις όλας, εν γένει τας τιμάς^. δοτήρ δε τούτων μόνη, εκάστου η αξιότης.

Αλήθεια πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση στην πατρίδα μας αν και σήμερα 200 χρόνια μετά εφαρμόζονταν αυτά και μόνο που περιλαμβάνει το άρθρο ε΄).

Και πρέπει εν επιλόγω να τονισθεί και να είναι και μνημόσυνο στη μνήμη των αγωνιστών εκείνων της ελευθερίας, οι οποίοι αγράμματοι οι περισσότεροι, κατάφεραν να φτάσουν σε τόσο υψηλές ενατενίσεις, ανθρωπιάς και δικαίου.

Ας τα έχουν αυτά υπ’ όψιν τους οι σημερινοί ιθύνοντες με τα τόσα πτυχία, μεταπτυχιακά, ντοκτορά, Χάρβαρντ κλπ.

Ας τα διαβάζουν πριν πάρουν αποφάσεις, πριν ψηφίσουν αυτά που αφορούν τη σύγχρονη ζωή, το σύγχρονο άνθρωπο.   

õ Οι δραματικές επιπτώσεις του δημογραφικού μας προβλήματος, που πολλές φορές το έχει τονίσει η στήλη, συνυφασμένο με τα εθνικά μας θέματα, αλλά και με άλλα συνακόλουθα όπως ασφαλιστικά κλπ. είναι κάτι που δεν επιτρέπει ούτε εφησυχασμό, ούτε κλείσιμο των οφθαλμών μας.

Πρόσφατα ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Κοτζαμάνης που είναι επικεφαλής του προγράμματος: «Δημογραφικά προτάγματα στην Έρευνα και Πρακτική στην Ελλάδα», τόνισε κάτι που σπάνια επισημαίνεται. Τόνισε προειδοποιώντας, ότι δεν μας έχουν προβληματίσει, «οι μη αναστρέψιμες μεσοπρόθεσμα αλλαγές της δομής  των νοικοκυριών και των οικογενειών των ηλικιωμένων». Και συνέχισε.

Τα δημογραφικά δεδομένα μας λένε με μαθηματική βεβαιότητα, ότι τα επόμενα χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα βρίσκονται τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, είτε εντελώς μόνοι, είτε με ελάχιστους δικούς τους ανθρώπους γύρω τους.

Και όλα αυτά διότι με τα νέα πρότυπα ζωής, οι παραδοσιακοί οικογενειακοί δεσμοί ατονούν, κάτι εφ’ εαυτού προβληματικό, αφού όλοι γνωρίζουμε, ότι στην πατρίδα μας μέχρι πρότινος αλλά και σήμερα ακόμα, η οικογένεια υποκαθιστά το κράτος Πρόνοιας στη φροντίδα των ηλικιωμένων.

Και για πολλά άλλα για τα οποία καθημερινά γίνεται λόγος η ενίσχυση της οικογένειας, Είναι βασικό ηθικό πρόταγμα και αδήριτη ανάγκη, αλλά και για το βασικό λόγο που προαναφέραμε, τη φροντίδα των ατόμων της τρίτης ηλικίας μέσα στη ζεστασιά από κάθε άποψη, αυτών που έχει χρεία ο ανήμπορος συνάνθρωπός μας.

Αυτό επιτάσσει ο ηθικός κώδικας. Ας προβληματιστούμε όλοι.

õ Θα κλείσουμε και τη σημερινή μας στήλη με τη βεβαιότητα, ότι κάποιους φίλους αναγνώστες θα προβληματίσει και ίσως θελήσουν να εκφέρουν και τη δική τους γνώμη, να καταθέσουν και τη δική τους κρίση.