ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓Καθημερινά στο χώρο της πολιτικής, της ειδησεογραφίας, των γεγονότων, ανακύπτουν πολλά μα πολλά θέματα, που προκαλούν ενδιαφέρον, εστιάζουν κρίσεις και επικρίσεις και προβληματισμούς. Η στήλη επιλέγει κατά την  κρίση της εκείνα που πιστεύει ότι απασχολούν έντονα την κοινή γνώμη, τα σχολιάζει, καταθέτει θέσεις και απόψεις. Ξεκινάμε και σήμερα επιλέγοντας δυο λίαν επίκαιρα, τα οποία βρίσκονται στο προσκήνιο των ενδιαφερόντων του κάθε πολίτη. 

✓Επίκειται να έλθει στη Βουλή νόμος για γάμο μεταξύ των ομοφυλοφίλων, υιοθεσίες παιδιών απ’ αυτά τα ζευγάρια και τι άλλο έχουμε να δούμε.
Και σίγουρα θα περάσει από τη Βουλή διότι και το κυβερνόν κόμμα είναι υπέρ, αλλά και από τα άλλα κόμματα δεν θα υπάρχουν αντιρρήσεις.

Αν πάρουμε το θέμα από την εύθυμη πλευρά, στους γάμους, λέγονται και τα τραγούδια του γάμου, τα γαμοτράγουδα.

Ας πάρουμε το τραγούδι που λέει: «Σήμερα λάμπει ο ουρανός, σήμερα λάμπει η μέρα, σήμερα στεφανώνεται ο αϊτός την περιστέρα». Εδώ πρέπει να κάνουμε παρέμβαση και να πούμε: «Σήμερα στεφανώνεται ο αϊτός τον περιστέρο», ή κάπως έτσι.

Και αν πάρουμε το τραγούδι του Πάριου, «Γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς, να μην την εμαλώνεις», μπορούμε κάπως έτσι να το πούμε. «Νύφη τη νύφη ν’ αγαπάς να μην την εμαλώνεις». Βέβαια αυτή είναι η φαιδρή όψη του νομίσματος.

Αν τα πάρουμε τα πράγματα από τη σοβαρή τους όψη, πρέπει να έχουμε όλοι έντονους προβληματισμούς. Ο κάθε πολίτης μπορεί να έχει το σεξουαλικό του προσανατολισμό.

Κανείς δεν τον εμποδίζει, κανείς δεν το κοντράρει. Ίσως και η φύση έτσι (όχι όμως πάντα) να ενήργησε στα εν λόγω άτομα.
Κανείς όμως δεν τους έδωσε το δικαίωμα να προκαλούν την κοινωνία, να καταθέτουν με κομπασμό την ιδιαιτερότητά τους και να ζητούν να τους παραχωρηθούν προνόμια, τα οποία αντιβαίνουν τους κοινωνικούς και φυσικούς κανόνες, τη χριστιανική πίστη  και τις παραδόσεις τούτου του τόπου.

Προσέξτε κύριοι ιθύνοντες. Βρίσκεστε σε λάθος δρόμο. Κατεβείτε στο καφενείο, στην πλατεία, στο πεζοδρόμιο. Αφουγκραστείτε τη φωνή και τη θέληση του απλού λαού. Πολλά θα πάρετε, πολλά θα διδαχτείτε, πολλά θα επωφεληθείτε από τη σοφία του.

Και πάλι θα επαναλάβει η στήλη.

Κανείς δε θέλει όπως παλαιότερα γινόταν, οι έχοντες αυτές τις ιδιαιτερότητες να είναι οι αποδιοπομπαίοι. Αλλά και κανείς δε δέχεται το τονίζει αυτό, να τους προβάλουμε, να τους παραχωρούμε δικαιώματα, που προκαλούν την κοινωνία ή και να τους φιγουράρουμε, έχοντάς τους παράδειγμα προς μίμηση.

Κύριοι ψηφισμένοι αντιπρόσωποί μας σκεφτείτε τι θα ψηφίσετε. Σκεφτείτε μήπως υπερβείτε τα εσκεμμένα και προκαλέσετε την οργή του Έλληνα πολίτη.

✓Δημοσιεύτηκε επιστολή σε εφημερίδα, γονέα δυο παιδιών, που όπως διαφαίνεται και ευκατάστατος είναι και μόρφωση διαθέτει, η οποία θέτει το ζήτημα της τηλεκπαίδευσης στα εκπαιδευτικά δρώμενα. «Ζαβλακώνουμε τα παιδιά μας», γράφει οργισμένος. «Τα υποχρεώνουμε να είναι καθηλωμένα πάνω από έναν υπολογιστή 6 ώρες στο σχολείο και επί τέσσερις ώρες στο φροντιστήριο.
Και δεν είναι μόνο αυτό λέει.

Η εκτεταμένη σε διάρκεια τηλεκπαίδευση, που έπρεπε να είναι μικρότερη σε διάρκεια και πιο στοχευμένη, δημιουργεί εθισμό στα παιδιά.

Με το που τελειώνει το μάθημα και φεύγουν από την οθόνη, πιάνουν στα χέρια τους το τάμπλετ, ή ανοίγουν το skype, για να μιλήσουν με φίλους. Αντί να βγουν έξω, να πάνε να χαρούν, να παίξουν, να πάρουν καθαρό αέρα, να ενεργοποιηθεί το σώμα, να λαμπικάρει το μυαλό τους, συνεχίζουν το ίδιο μοτίβο.

Συσσωρεύεται έτσι μέσα τους αρνητική ενέργεια, από την κατ’ οίκον συμπίεση και είναι απορίας άξιον, πώς έχουμε εγκλωβιστεί σ’ αυτό το ανηλεές τεχνολογικό σφυροκόπημα».

Αυτά γράφει ο οργισμένος πατέρας και αφού κατακρίνει όλη αυτή την κοινωνική ισορροπία δεν εξαιρεί ούτε τον εαυτό του.

«Προσπαθώ, λέει, αλλά το αποτέλεσμα μηδέν».

Η στήλη θα συμφωνήσει με τον οργισμένο γονιό, και ο γράφων ως μάχιμος εκπαιδευτικός σε προγενέστερα χρόνια, θα καταθέσει ότι το σχολείο δεν είναι μόνο τόπος συσσώρευσης γνώσεων. Εκεί το παιδί θα κοινωνικοποιηθεί, θα γνωρίσει άλλα άτομα, θα προβληματιστεί μ’ αυτά, θα παρατηρήσει και θ’ ακούσει, θα δώσει και θα πάρει, θα βιώσει καταστάσεις της ανθρώπινης φύσης, θα κάνει την αυτοκριτική του, σύμφωνα με αυτά που βιώνει από τον περίγυρό του, θα δώσει από το δικό του είναι, θα πάρει απ’ αυτά που θα δει και θ’ ακούσει θα…θα…θα… Αλλά και σωματικά θα ωφελήσει την ανάπτυξή του, διότι δεν θα είναι υποχρεωμένο να είναι συνεχώς καθηλωμένο, αλλά θα τρέξει, θα πηδήσει, θα χαρεί, θα κλάψει.

Όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι της σχολικής ζωής. Ας μην ξεχνάμε ακόμη και τους κινδύνους, που ελοχεύουν για τα ανώριμα παιδιά, μέσα από τις γνωριμίες δια μέσω των νέων τεχνολογικών συσκευών, που πολλές φορές έχουν δραματικές καταλήξεις.

Κανείς δεν το αμφισβητεί, ότι η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, είτε το θέλουμε, είτε όχι, έχει μπει στη ζωή μας και θα συνεχίσει ακάθεκτα να προχωρεί εξελισσόμενη.

Πάντα όμως υπάρχει η χρυσή τομή την οποία εδώ δυστυχώς στην πατρίδα μας δυστυχώς όχι μόνο στον τομέα που αναφερόμαστε, αλλά και γενικότερα συνολικά στα πλείστα των θεμάτων, την υπερπηδάμε και βρισκόμαστε στην αντίθετη όχθη.

Ας μην αφήσουμε και τον τομέα αυτό, τον τόσο κρίσιμο, αλλά και τόσο χρήσιμο, να μας περιζώσει ασφυκτικά.

Αλλά πολιτεία και κοινωνία γενικότερα να τον έχουμε διαρκώς ελεγχόμενο ώστε να δρέψουμε τα καλά αποτελέσματα και να αποφύγουμε καταστάσεις οι οποίες θα μας οδηγήσουν και κυρίως τη νέα μας γενιά σε επικίνδυνα αδιέξοδα.

✓Ας κλείσουμε και τη σημερινή στήλη μ’ αυτές τις λίαν ενδιαφέρουσες κατά τη γνώμη της επισημάνσεις, ελπίζοντας ότι θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον κάθε αναγνώστη και όχι μόνον και θα δημιουργήσουν το έναυσμα καρποφόρων σκέψεων αρμοδίων και ειδικών με την ελπίδα ότι θα προχωρήσουν σταδιακά σε υλοποίηση σχετικών πορισμάτων.