ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓ Με θέματα επίκαιρα, που κατά τη γνώμη της προκαλούν  ενδιαφέρον και προβληματισμούς στην κοινή γνώμη,, θα ασχοληθεί και η σημερινή στήλη.

Ας ξεκινήσουμε.

✓ Με αφορμή το πρόσφατο σοβαρότατο τραυματισμό του αστυνομικού από νεαρό άτομο οργανωμένο σε εγκληματική οργάνωση οπαδικής βίας, θα καταθέσει ο γράφων όπως και άλλες φορές το έχει κάνει θέσεις, απόψεις, τοποθετήσεις, προτάσεις κλπ.

Και θα απευθυνθεί στους ιθύνοντες, στους κυβερνώντες, στους ασκούντες τη δικαιοσύνη και σε κάθε έχοντα κάποια αρμοδιότητα και ας του συγχωρεθεί ότι τούτη τη φορά δεν θα ισορροπήσει τη ζυγαριά, ως προσπαθεί πάντα να το κάνει.

Κύριοι διοικούντες, η εγκληματικότητα στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό έχει ξεφύγει από κάθε όριο μέτρου.

Βιασμοί κάθε είδους, κλοπές συνοδευόμενος από τραυματισμούς και θανάτους, γυναικοκτονίες, οπαδική βία, σχολική βία, στυγερά σεξουαλικά εγκλήματα και σε ότι μπορεί να προστεθούν και οι θανάσιμοι η μη, τραυματισμοί των αστυνομικών οι οποίοι προσπαθούν επιτελώντας το καθήκον τους να προστατέψουν τον Έλληνα πολίτη από αυτά τα δεινά, ως έγινε προχθές με τον αστυνομικό που βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία σε κάποιον αθλητικό αγώνα. 

Κύριοι αρμόδιοι εσείς είστε υπεύθυνοι.

Αν δεν λάβετε μέτρα σκληρά εναντίον των κάθε λογής παραβατικών, κανείς δε γνωρίζει που θα φτάσουμε. Δεν είναι δυνατόν ειδεχθείς εγκληματίες, να τους συλλαμβάνουμε, να τους χαϊδεύουμε, και σε λίγο καιρό να τους αφήνουμε ελεύθερους. Δεν είναι δυνατόν κάθε παραβατικόν να τον μεταχειριζόμαστε σαν ένα απλό παραβάτη, κάποιου νόμου της καθημερινότητας.  

Ο ειδεχθής και αδίστακτος εγκληματίας, χωρίς λόγο φέρεται σκληρά και απάνθρωπα στο δυστυχή συνάνθρωπό του. Έτσι σκληρά πρέπει να αντιμετωπισθεί για να καταλάβει, ότι όταν το ξανακάνει δεν θα τον περιμένουν χάδια, αλλά ανάλογη με τα εγκλήματά τους μεταχείριση.

Ο νόμος πρέπει να είναι αμείλικτος και αν δεν χωράνε όλοι στις φυλακές της χώρας, υπάρχουν και πολλά ξερονήσια να τους στείλουν για παραθέριση και εκεί να το σκεφτούν καλά, εάν πρέπει να επαναλάβουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους.

Και όχι να ρίχνουμε τα βάρη στους αστυνομικούς που προσπαθούν να προστατέψουν την έννομη τάξη. Ο αστυνομικός απ’ ότι συμβαίνει, σχεδόν πάντα προσπαθεί να προστατέψει το φιλήσυχο πολίτη από τα τέρατα της εγκληματικότητας, προσπαθεί όμως να προστατέψει και την ίδια του τη ζωή που διαρκώς κινδυνεύει.

Μην επηρεάζεστε κύριοι αρμόδιοι από τις φωνές των δήθεν προοδευτικών, δήθεν κουλτουριάρηδων δήθεν υπερασπιστών της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η δημοκρατία και το δημοκρατικό  μας πολίτευμα προστατεύεται όταν αυτοί οι εγκληματικοί παραβάτες χτυπιούνται αμείλικτα και ανελέητα στις ρίζες τους.

Αυτά που καταθέτει ο γράφων δεν είναι δικές του σκέψεις, δεν είναι δικά του πιστεύω.

Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σας το γράφω υπεύθυνα διότι πριν γράψω κάτι αφουγκράζομαι και την κοινή γνώμη και την καθημερινότητα, αυτό θέλει, αυτό ζητάει.

Χτύπημα ζητά αμείλικτο των εγκληματικών οργανώσεων και των αδίστακτων δολοφόνων στις ρίζες τους.

Γιάννη Οικονόμου, δικέ μας Υπουργέ, καθ’ ύλην αρμόδιε, που όλοι γνωρίζουμε τις ικανότητές σου και κατέχεις κάλλιστα αυτά τα θέματα και ξέρουμε και τα πιστεύω σου, λάβε σκληρά μα πολύ σκληρά μέτρα εναντίον των κακοποιών εγκληματικών στοιχείων, που έχουν γίνει μάστιγα του κόσμου.

Δεν είναι δυνατόν σ’ όλη τη χώρα, μόλις σουρουπώσει να σκέφτεται κανείς να κυκλοφορήσει.

Δεν πάει άλλο.

Η στήλη επ’ αυτού του θέματος θα επανέλθει δριμύτερη και πέραν από γενικότητες θα αναφερθεί και σε συγκεκριμένα γεγονότα.

✓ Μαθήματα φιλοπατρίας, ασυνήθιστης γενναιοδωρίας, υψηλού συμβολισμού και ανωτερότητας μας έδωσαν αυτόν τον καιρό, συνέλληνες αδελφοί μας. Αναφέρομαι στη συγκλονιστική περίπτωση της 85χρονης αγρότισσας από το Μεσολόγγι που δώρισε ένα ασθενοφόρο στο ΕΚΑΒ Μεσολογγίου και στο ζευγάρι ηλικιωμένων κατοίκων Διδυμοτείχου που έκαναν δωρεά στο Νοσοκομείο τους ποσού 100.000 ευρώ με την επιθυμία να αγορασθεί και εκεί ένα ασθενοφόρο και κάτι ακόμα πέραν αυτού. Τα ονόματά τους πρέπει να αναφερθούν τιμής ένεκεν.

Η Μεσολογγίτισα λέγεται Αθηνά Παπαχρήστου και για τη δωρεά της έδωσε τις οικονομίες της και τα έσοδα από την πώληση ενός οικοπέδου και το ζεύγος εκ Διδυμοτείχου, Σωτηρία και Παναγιώτης Αραπαντζής, διέθεσαν τις οικονομίες τους από την εργασία τους σε εργοστάσια της Γερμανίας, στα οποία εργάστηκαν σε νεώτερη ηλικία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλοί του λαού, βιοπαλαιστές. Δεν έχουν επιχειρήσεις και καράβια, ούτε ακίνητα και μετοχές.

Τα λεφτά τους τα οικονόμησαν με σκληρή δουλειά και ιδρώτα και πολλές στερήσεις αγαθών που προσφέρει άφθονα η σημερινή καταναλωτική κοινωνία. Τα ονόματά τους δεν τα γνώριζε κανείς μέχρι χθες, αλλά καλόν είναι να ξέρουμε, ότι απ’ αυτούς τους ανώνυμους, από την καλοσύνη τους και τη γενναία πράξη τους, ίσως σωθούν ζωές. Και απ’ ότι διαβάσαμε αυτοί οι ταπεινοί δωρητές ωθήθηκαν σ’ αυτή τους την ενέργεια από το ότι όταν και αυτοί χρειάστηκαν κάποτε μετακομιδή για λόγους υγείας, εξυπηρετήθηκαν με καθυστέρηση και δυσκολία και ευτυχώς η χρονική αυτή καθυστέρηση δεν υπήρξε γι’ αυτούς μοιραία. Και μας δίδαξαν ότι η γενναιόδωρη προσφορά εξαρτάται τελικά, λιγότερο από όσα έχει κάποιος και περισσότερο απ’ αυτά που του έχουν λείψει.

Και αφού συγχαρούμε τους ταπεινούς αυτούς συμπολίτες μας δωρητές, ας κάνουμε όλοι μας την αυτοκριτική μας.

Και ας ξεκινήσουμε από τους κατέχοντες τα πολλά, αυτούς που κατέχουν μεγάλο αριθμό ακίνητων, μεγάλα ποσά καταθέσεων, συσσωρευμένο πλούτο και είναι πολλοί μα πάρα πολλοί. Δεν έπρεπε από καιρού εις καιρόν να είναι αυτοί οι δωρηταί κυρίως στον τομέα της υγείας που είναι το ύψιστο αγαθό;

Και το ποσό που διέθεσαν αυτοί οι άνθρωποι, που ήταν οικονομίες μιας ζωής, γι’ αυτούς θα ήταν τα έξοδα μιας δεξίωσης.

Ίσως κάποιος πει, ότι υπάρχουν και σήμερα και αρκετοί τέτοιοι, που έχουν προσφορά.

Ναι υπάρχουν, αλλά εν συγκρίσει με τους κατέχοντες είναι λίγοι.

Αλλά και όλοι μας, που δεν συμπεριλαμβανόμαστε στους κατέχοντες, όλοι μαζί με κοινές προσπάθειες, με ελάχιστη κοινή προσφορά ακόμα και από το υστέρημά μας, θα μπορούσαμε να γίνουμε ευεργέτες και να ανακουφίσουμε τον ταλαιπωρημένο συμπολίτη μας που έχει ανάγκη βοήθειας. Ας μην τα περιμένουμε όλα από την πολιτεία, από τους εκάστοτε κυβερνώντες.

Και βέβαια αυτοί έχουν τη μεγάλη ευθύνη, αυτοί κρατούν τα ηνία της χώρας.

Αλλά και μεις όλοι οι κάτοικοι αυτού του τόπου με πρωτοπόρους αυτούς που έχουν τα πιο βαριά πορτοφόλια, ας έλθουμε αρωγοί, των ιθυνόντων. Ίσως όταν μας έχουν δίπλα τους και όταν γνωρίζουνε, ότι δεν αδιαφορούμε και ότι δεν περιμένουμε όλοι να πέσει το μάνα εξ ουρανού, αλλά νοιαζόμαστε και ενεργοποιούμαστε για κάτι το καλύτερο, να αναγκαστούν και αυτοί να καταβάλουν δυνάμεις που θα φέρουν στον τόπο μεγαλύτερη πρόοδο και ευημερία.

Το παράδειγμα το έδωσαν και στους προνομιούχους και στους ιθύνοντες, αλλά και σ’ όλους μας οι ταπεινοί συμπολίτες μας με τη γενναιόδωρη προσφορά τους.

Ας γίνουμε μιμητές αυτών, ο καθένας μας βέβαια από το δικό του μετερίζι.

✓ Και μ’ αυτές τις θέσεις και απόψεις κλείνει και η σημερινή μας στήλη με τη βεβαιότητα, ότι αυτές οι επισημάνσεις κάτι καλό θα προσφέρουν προς το σωστό και το πρέπον.