ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

¯Δεν θα κουράσω και σήμερα τον κάθε φίλο αναγνώστη με εκτεταμένο πρόλογο, διότι αρκετούς έχω καταθέσει στη στήλη μέχρι τώρα. Θα προτιμήσω να μπω αμέσως στα θέματα που θα σχολιάσω και θα καταθέσω απόψεις και θέσεις.

¯ Στο πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λαμιέων την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου την 6^ην απογευματινήν ώραν, έλαβε χώρα πνευματική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Όμιλος Φθιωτών Λογοτεχνών και συγγραφέων.

Η εκδήλωση αυτή αφορούσε την παρουσίαση του 35^ου τόμου της περιοδικής έκδοσης ΦΘΙΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ.

Ο όμιλος εκδίδει κάθε χρόνο έναν τέτοιο τόμο πάντα καλαίσθητο, τον οποίον κοσμούν εργασίες πνευματικών ανθρώπων, αναφέρεται σε Ιστορικά – θρησκευτικά – πολιτιστικά γεγονότα του τόπου, γεγονότα που το χρόνο που πέρασε επηρέασαν το κοινωνικό γίγνεσθαι και έγιναν αφορμή πολιτιστικών εκδηλώσεων όπως παρουσίαση ποιητικών συλλογών και ποιήματα εκτός αυτών, σε πνευματικές δημιουργίες και γενικώτερα σε ότι έχει σχέση με τα γράμματα, τις τέχνες, τον πολιτισμό, την παράδοση, την ιστορία, τη θρησκεία κλπ.

Φέτος ο 35^ος τόμος εκτός από τον πνευματικό πλούτο που εμπεριέχει είναι αφιερωμένος στη ΜΙΚΡΑ – ΑΣΙΑ 1922 – 2022 ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΗΣ. Και πραγματικά ήταν επιτυχημένη αυτή η επιλογή, αυτή η αφιέρωση, διότι πανελλήνια γιορτάστηκε το γεγονός αυτό που τόσο κόστισε στον ελληνισμό, τόσα δεινά επέφερε σε μια μερίδα αυτού αλλά και γενικότερα στη χώρα μας. Υπήρξε ένα από τα μελανώτερα σημεία στην Ιστορία τούτου του τόπου.

Ο γράφων δεν θα κάνει ιστορική αναδρομή στο τραγικό γεγονός της Μικρασιατικής καταστροφής γιατί λίγο – πολύ όλοι οι Έλληνες το γνωρίζουν και εύχονται να σταματήσει πια αυτή η κατάρα που μέσω των αιώνων δεν λέει να απαγκιστρωθεί από τα ελληνικά δρώμενα.  

Εκείνο που θα καταθέσει είναι, ότι η πνευματική αυτή εκδήλωση υπήρξε λίαν επιτυχημένη, μεστή πνευματικών ενατενίσεων και ιστορικών ανατάσεων.

Αξίζουν συγχαρητήρια στους πρωτεργάτες αυτής της εκδήλωσης, στο δραστήριο Πρόεδρο Κώστα Τσιαλαφούτα, σε όλο το Δ/κό Συμβούλιο αλλά και στον Χρόνη Βάρσο – φιλόλογο ερευνητή ο οποίος επί αρκετή ώρα μίλησε με θέμα: «Η Μικρασιατική Εκστρατεία 1919 – 1922. Από το θρίαμβο στην καταστροφή».

Ο κ. Βάρσος μας κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, κατέθεσε στοιχεία, που πολλά από αυτά πρώτη φορά ακούσαμε, μας ξενάγησε σε ιστορικά δεδομένα, που μας προκάλεσαν οργή, αγανάκτηση, απογοήτευση, λύπη και μας έκανε να μονολογούμε συνεχώς γιατί….γιατί….γιατί…., αλλά και μας ενεθάρρυνε με το ότι ο ελληνισμός θα πέφτει, αλλά γρήγορα θα σηκώνεται και θα προχωρά με θάρρος και παρρησία στην πορεία του χρόνου.

Ο τόμος αυτός πρέπει να κοσμεί τη βιβλιοθήκη όλων των Φθιωτών, διότι πραγματικά είναι ένα ιστορικό κειμήλιο, το οποίο πρέπει να κληρονομείται και στις επόμενες γενεές οι οποίες πολλά θα μαθαίνουν, πολλά θα διδάσκονται. Ο γράφων αισθάνεται τιμή που είναι μέλος του Ομίλου Φθιωτών λογοτεχνών και συγγραφέων, ο οποίος προσπαθεί να ανεβάσει με όλες τις δραστηριότητές του, τα πνευματικά και πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας.

Και θα κλείσει αφού και πάλι συγχαρεί εκ βάθους καρδίας όλους τους πρωτεργάτες αυτής της πνευματικής δημιουργίας, οι οποίοι διέθεσαν και πολύχρονη ενασχόληση και μεγάλο κόπο και πολλές φορές και άγχος τους κατέβαλε για να φέρουν σε πέρας τούτο το ολοκληρωμένο από κάθε άποψη πνευματικό δημιούργημα.

¯ Τον Δεκέμβριο μήνα με τα πολλά γιορτάσιμα, με την έλευση του θεανθρώπου πολλά ήθη και έθιμα, που τον άλλο καιρό τα έχουμε παραμερισμένα έρχονται στην επιφάνεια. Κάθε Έλληνας, που πιστεύει στην παράδοση, αποδέχεται, ότι τα έθιμα είναι η ψυχή της πατρίδας. Πάντα η ελληνική κοινωνία ήταν συνζυμωμένη με τα ήθη και τα έθιμα και τα τηρούσε με ευλάβεια. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί, ότι τα έθιμα είναι ντεμοντέ και σιγά – σιγά άρχισαν να ξεχνιούνται.

Ευτυχώς στην ύπαιθρο χώρα, όπου η Ελλάδα είναι λιγότερο αλλοιωμένη κάποια απ’ αυτά διατηρούνται και τηρούνται.

Και ο γράφων αφορμή να καταθέσει αυτές τις διαπιστώσεις έλαβε από το ότι πριν λίγο καιρό περάσαμε το ευλογημένο Τρίγωνο 4-5-6 Δεκεμβρίου που είναι γνωστό σε όλους μας με το όνομα ΝΙΚΟΛΟΒΑΡΒΑΡΑ.

Τις τρεις αυτές ημερομηνίες γιορτάζουμε τους Αγίους, Αγία Βαρβάρα, Αϊ-Σάβα, Αϊ-Νικόλας. Και όλοι, ιδιαίτερα εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε ακούσει το: Αϊ-Βαρβάρα βαρβαρώνει, (κάνει πολύ κρύο) Αϊ-Σάββας σαβαρώνει (σαβανώνει) κι Αϊ-Νικόλας παραχώνει (θάβει).

Και αυτό διότι σύμφωνα με μια άποψη της παράδοσης, που έχει επικρατήσει στα ΝΙΚΟΛΟΒΑΡΒΑΡΑ, τα καιρικά φαινόμενα έδιναν μάχη μεταξύ τους και όποιο τελικά επικρατούσε αυτό θα συνέχιζε το οδοιπορικό του μέχρι ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Από θρησκευτική πλευρά η Ορθόδοξη εκκλησία μας γιορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου τη μεγαλομάρτυρα Αγία-Βαρβάρα, που διακρίθηκε για την ομορφιά της και το ψυχικό της μεγαλείο και βρήκε μαρτυρικό θάνατο διότι αποσκίρτησε από την ειδωλολατρία και ασπάστηκε την Ορθοδοξία.

Στις 5 Δεκεμβρίου τιμούμε τον Όσιο Σάββα τον ηγιασμένο, που καταγόταν από την Καππαδοκία, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β΄ Μικρού και διακρίθηκε για τους αγώνες του για την Χριστιανική Ορθόδοξη πίστη.

Τέλος το τρίγωνο κλείνει στις 6 Δεκεμβρίου με το γιορτάσιμο του Αϊ-Νικόλα προστάτη των ναυτικών μας, ο οποίος γεννήθηκε τον 3^ο μ.Χ. αιώνα στα Πάταρα και έδωσε μεγάλους αγώνες για την Πίστη μας την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Όπως προανέφερα τις σκέψεις μου αυτές καταθέτω επ’ ευκαιρία του τριημέρου των ΝΙΚΟΛΟΒΑΡΒΑΡΩΝ.

Εν κατακλείδι θέλω να τονίσω ότι στυλοβάτης της παράδοσης είναι τα ήθη, τα έθιμα, τα παραμύθια, τα γιορτάσιμα, τα σοφά ακούσματα από τη σοφία του λαού κ.λ.π. … κ.λ.π.

Αν θέλουμε τούτος ο τόπος, θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά, να βαδίσει στο αέναο αύριο, ένας από τους πυλώνες στους οποίους πρέπει να στηριχτεί είναι η παράδοση, συνυφασμένη βέβαια πάντα και με την ιστορία μας.

¯ Και αντί για επίλογο σήμερα η στήλη, θα ευχηθεί στους αναγνώστες της, σ’ όλους τους Έλληνες, αλλά και σ’ όλους τους κατοίκους του ξεχωριστού τούτου πλανήτη, ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος και να φέρει την ποθητή παγκόσμια ειρήνη, αλλά και την ευημερία η οποία θα ανακουφίσει εκατομμύρια δυστυχών συνανθρώπων μας.