ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓ Ας ξεκινήσουμε και πάλι να ασχοληθούμε με την επικαιρότητα αφού ευχαριστήσουμε τους αναγνώστες της στήλης, που κρίνουν λίαν ευνοϊκά τα θέματα της στήλης, αλλά και εκείνους που καλοπροαίρετα διαφωνούν σε μερικά. Όλα είναι αποδεκτά, διδακτικά και ωφέλιμα.

✓ Στις 13-11-2024 στη μεγάλη και πολυτελή αίθουσα του εξοχικού κέντρου ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ – ΣΚΟΥΡΑΣ στο Μοσχοχώρι, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων του Δημοσίου, ΠΟΠΣ, πραγματοποίησε περιφερειακή συνταξιουχική συνδιάσκεψη στην οποία έλαβαν μέρος τα Δ/κά Συμβούλια των Νομών Φθιώτιδας, Ευρυτανίας, Φωκίδος, Βοιωτίας, Εύβοιας, αλλά και μέλη αυτών των Συλλόγων.

Το όλο βάρος της διοργάνωσης το ανέλαβε το Δ/κό Συμβούλιο του Συλλόγου Φθιώτιδας και ιδιαίτερα ο πρόεδρός του κ. Γράβαλος. Την όλη εκδήλωση κάλυψε λεπτομερώς εκ μέρους της Εφημερίδας ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ο έμπειρος δημοσιογράφος κ. Χρήστος Αλεξανδρής και δημοσιεύτηκε στο φύλλο στις 14-11-2024. Εκ μέρους του Δ/Σ θερμές ευχαριστίες στην εφημερίδα μας και στον κ. Αλεξανδρή.

Η στήλη δια του γράφοντα ο οποίος υπήρξε για πολλά – πολλά χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου μας και τώρα εξακολουθεί να είναι μέλος του Δ/Σ θα καταθέσει ορισμένες θέσεις απόψεις, γνώμες, πληροφορίες που κατατέθηκαν στη συνδιάσκεψη από πολλούς ομιλητές και στιγμιότυπα από την όλη συνδιάσκεψη. Εκ μέρους της Ομοσπονδίας και ιδιαίτερα του Προέδρου αυτής, κ. Ηλιόπουλου έγινε πλήρης ενημέρωσης για τα θέματα που απασχολούν τον κλάδο μας, για τους αγώνες της Ομοσπονδίας, για τις θέσεις της κυβέρνησης, για όσα έχουν ειπωθεί κατά τις συναντήσεις της με τους αρμόδιους υπουργούς. Συμπερασματικά κατέληξε στο ότι σήμερα ο συνταξιούχος μετά τη μνημονιακή λαίλαπα, που σφαγίασε τις συντάξεις έως και 40% περνάει δύσκολη διαβίωση. Οι αρμόδιοι τότε, που κατά βάσιν ευθύνονται, είναι και σήμερα οι πιο πολλοί σε καίριες θέσεις, αλλά δεν κάνουν δεκτά τα αιτήματά μας και προσπαθούν με ψίχουλα να μας ξεγελούν.

Κάθε χρόνο με τον τιμάριθμο ψηλά αντί να έχουμε βελτίωση, έχουμε περαιτέρω μείωση. Γι’ αυτό κάλεσε τους συνταξιούχους να λάβουν μέρος στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που συμμετέχει η Ομοσπονδίας μας, μαζί με τις άλλες συνταξιουχικές οργανώσεις.

Αρκετοί συνταξιούχοι μέλη των Δ/Σ των συλλόγων ή και απλά μέλη αυτών ζήτησαν το λόγο, εξέφρασαν απόψεις  και διατύπωσαν τις δυσκολίες της ζωής του σημερινού συνταξιούχου. Δεν θα αναφερθώ σε περισσότερα διότι τα κάλυψε το πλήρες ρεπορτάζ του κ. Αλεξανδρή. Θα σταθώ στο σύλλογό μας και θα καταθέσω ότι με απόφαση του Δ/Σ απευθύνθηκαν τιμητικές πλακέτες στην Πανελλήνια Ομοσπονδία για τους πολύχρονους αγώνες της για τα δίκαια αιτήματα των συνταξιούχων, αλλά και στα μέλη τους, τους δύο παλαίμαχους συνδικαλιστές, στο Ζαχαρία Πράπα και στον γράφοντα Ηλία Σπυρόπουλο, για την προσφορά τους στο Σύλλογο Φθιώτιδας αλλά και πανελλήνια στο συνδικαλιστικό κίνημα των συνταξιούχων.

Και οι δύο τιμηθέντες ευχαρίστησαν και το Σύλλογο και την ΠΟΠΣς για την αναγνώριση της προσφοράς τους και είπαν, ότι κάποτε έπρεπε να φτάσουν στην Ιθάκη.

Η διαδρομή αυτή τόνισαν μας έδωσε τη σοφία και την πείρα ώστε επάξια να φτάσουμε στο τέρμα – στην ΙΘΑΚΗ.

Πρέπει να αναφερθεί ότι στον Ζαχαρία Πράπα απενεμήθη και τιμητική πλακέτα από την Πανελλήνια Ομοσπονδία. Στον Ηλία Σπυρόπουλο είχε απονεμηθεί πέρυσι στο Πανελλήνιο συνέδριο της ΠΟΠΣ.

Και η στήλη θα κλείσει με την ευχή προς όλους τους συνταξιούχους να είναι υγιείς και δυνατοί και να αγωνίζονται για τα δίκαια αιτήματά τους και για την κοινωνία γενικώτερα.

Και να παρακαλέσουμε την πολιτεία, να απαιτήσουμε καλύτερα, να δείχνει τον ανάλογο σεβασμό και το ανάλογο ενδιαφέρον προς τους συνταξιούχους, που δεν είναι απόμαχοι της ζωής, διότι έχουν προσφέρει πολλά στην κοινωνία και επιβάλλεται να έχουν μία αξιοπρεπή διαβίωση.

✓ Ο φίλος μου ο κυρ-Μιχάλης αρκετά ηλικιωμένος, μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Διαβάζω καθημερινά το ΛΑΜΙΑΚΟ ΤΥΠΟ. Δεν είμαι συνδρομητής του, αλλά έρχεται σε ένοικο της πολυκατοικίας μας. Έτσι πρωί – πρωί κατεβαίνω στην είσοδο, τον παίρνω, τον διαβάζω και ύστερα τον τοποθετώ στο γραμματοκιβώτιο του συνδρομητή. Ιδιαίτερα του Σαββάτου μόλις τον παίρνω, πηγαίνω κατ’ ευθείαν στη σελίδα 8 που συνήθως γράφεις, σε διαβάζω και ύστερα διαβάζω την υπόλοιπη ύλη.

Θέλω όμως να σε παρακαλέσω να γράψεις και να δημοσιευτεί κάτι που θα σου πω».

Σε ακούω του απάντησα.

«Κάθε μέρα (μου λέει), όπου και αν σταθείς, στο καφενείο, στην πλατεία, από πολλά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και έντυπα ακούγονται κυρίως και σε μεγάλο ποσοστό κατηγορίες εναντίον των κυβερνώντων εναντίον του πολιτικού συστήματος εναντίον αρμοδίων που κατέχουν καίριες θέσεις κλπ.

Εγώ δεν συμφωνώ μ’ αυτό το κλίμα που επικρατεί. Θα γυρίσω στα παλιά, ακόμα και στη γερμανική κατοχή που ήμουν μικρό παιδί και διατηρώ λίγες εντυπώσεις και αναμνήσεις.

Η Ελλάδα ύστερα από δύο λίαν καταστροφικούς πολέμους, τον Γερμανοϊταλικό και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο εξήλθε ερειπωμένη, πλήρως κατεστραμμένη, μια Ελλάδα παραγκούπολη απ’ άκρου σ’ άκρον.

Οι Έλληνες ζούσαν μια άθλια ζωή και έλεγαν ακόμα και το ψωμί – ψωμάκι.

Και εγώ με τους γονείς μου πλήρως κατεστραμμένους και πυροπαθείς μέναμε σε μια παράγκα με οροφή τσίγκο και πάτωμα χρισμένο με γελαδοβονιά. Από το 1950 που σταμάτησαν οι πόλεμοι, άρχισε σιγά – σιγά αγώνας αλλαγής των συνθηκών της ζωής, αγώνας και προσπάθεια να ανεβεί το βιοτικό επίπεδο.

Και τα πρώτα δειλά – δειλά βήματα, τα διαδέχτηκαν πιο ζωηρά και αργότερα πιο ζωηρά και αργότερα πηδηματάκια και αργότερα βήματα υψηλών επιδόσεων.

Και ευτυχώς χωρίς πολέμους η πρόοδος συνεχίστηκε και φτάσαμε στο σήμερα που η πατρίδα μας έγινε Ευρωπαϊκή χώρα και από παραγκούπολη, γέμει πολυκατοικιών  και  κάθε οικογένεια έχει από δύο αυτοκίνητα, τρεις τηλεοράσεις και 5 κινητά τηλέφωνα. Υπάρχει βέβαια και μερίδα συμπολιτών που έχουν κάποιες ανάγκες και σ’ αυτούς βέβαια πρέπει να στραφεί η φροντίδα όλων μας.

Από το καλό, πάντα υπάρχει το καλύτερο και αυτό πρέπει να επιδιώκουμε. Ας μη ξεχνάμε και το ότι όσοι ταξιδεύουμε στο εξωτερικό και ιδιαίτερα οι πολυταξιδεμένοι λένε:

«Σαν την Ελλαδίτσα μας δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο και εμείς οι Έλληνες περνάμε την καλύτερη ζωή». Και σε ερωτώ φίλε. Μόνα τους έγιναν όλα αυτά; Βέβαια όχι. Έγιναν από κυβερνώντες που εναλλάσσονταν στην εξουσία και προσπάθησαν να δώσουν στον τόπο το καλύτερο.

Και αδυναμίες είχαν και ατέλειες και πολλοί υστερούσαν πνευματικά ή και διέπονταν από στοιχεία φιλοχρηματίας, σκληρών πολιτικών αντιπαραθέσεων, μίσους και κακίας .

Ναι υπήρξαν και αυτά.

Όμως υπερείχε στην πλειοψηφία των κυβερνώντων η προσπάθεια για κάτι καλύτερο σ’ αυτόν τον τόπο.

Γι’ αυτό και δεν συμφωνώ μ’ αυτά που ακούω. Να τους κρίνουμε, να τους επικρίνουμε αλλά και να τους επαινούμε για τα καλά τους. Αυτά που σήμερα απολαμβάνουμε δεν έγιναν μόνα τους».

Έτσι τελείωσε ο φίλος μου κυρ-Μιχάλης την τηλεφωνική επικοινωνία μας. Ο γράφων δεν θα διαφωνήσει με τις θέσεις του φίλου του.

Ίσως άλλοι έχουν διαφορετική άποψη – γνώμη. Ο καθένας στη δημοκρατία είναι ελεύθερος να έχει τα πιστεύω του, να τα διατυπώνει, πάντα όμως σε λογικά και τεκμηριωμένα πλαίσια.

✓ Η στήλη θα κλείσει και σήμερα πιστεύοντας, ότι αυτά στα οποία αναφέρεται και ενδιαφέροντα είναι και σε σωστές και λογικές βάσεις τοποθετούνται.