Το train του Νεοέλληνα και τα αδηφάγα ΜΜΕ

Γράφει ο Γεώργιος Χρ. Ράπτης, Δικηγόρος

όπου train πέρα από τραίνο αμαξοστοιχία, η εκ-παίδευση, η εξάσκηση με γραμματική, συσταλτική, διασταλτική και τελολογική προσέγγιση, 

όπου ΜΜΕ πέρα από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, Μέσα Μαζικής Εξολόθρευσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ηθικής, τιμής, υπόληψης και συνείδησης.

Αγώνας ποδοσφαίρου, τελική φάση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Εθνικής Δανίας, Κρίστιαν Ερικσεν, κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας του, απέναντι στη Φιλανδία, αντιμετωπίζει σοβαρότατο καρδιακό επεισόδιο.

Όλες οι τηλεοπτικές κάμερες είναι στραμμένες στον ποδοσφαιριστή, που εκείνη τη στιγμή, δίνει αγώνα για τη ζωή του, όταν οι συμπαίκτες του και ειδικά ο αρχηγός της ομάδας του, κάνουν ένα κύκλο προστατεύοντας τον συμπαίκτη τους, από τον αχόρταγο τηλεοπτικό φακό.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στο γήπεδο βρίσκεται και η οικογένεια του άτυχου παίκτη.

Τελικά ο παίκτης  με χρήση απινιδωτή, καταφέρνει να σωθεί και σήμερα συνεχίζει να αγωνίζεται, σε κορυφαίο ευρωπαϊκό σύλλογο.

Πως αντέδρασαν οι Δανοί, ως κοινωνία και τα ΜΜΕ της χώρας, στο εν λόγω ζήτημα????

Όπως αντιδρά κάθε πολιτισμένη κοινωνία, εντοπίζοντας το πρόβλημα και προσπαθώντας να βρει ΑΜΕΣΑ την καλύτερη δυνατή λύση, για την αντιμετώπιση του.

Τι έκαναν?

Τα ΜΜΕ δεν ασχολήθηκαν και δεν πρόβαλαν εικόνες τρόμου από τον τραυματισμό του παίκτη, άλλωστε η συμπεριφορά των συμπαικτών του, δεν επέτρεψε αυτό, η δε Πολιτεία ενημέρωσε τους πολίτες, για την ανάγκη συχνού προληπτικού καρδιολογικού ελέγχου και δη τους αθλητές, κατάφερε και προμηθεύτηκε ΑΜΕΣΩΣ χιλιάδες απινιδωτές, έτσι ώστε κάθε σχεδόν οικοδομικό τετράγωνο στις πόλεις της Δανίας, να έχει έναν απινιδωτή και το κυριότερο από όλα, εκπαίδευσε και συνεχίζει να εκπαιδεύει τον πληθυσμό της χώρας τους και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά, μέσω προγραμμάτων σε Σχολεία, στην αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών, όπως εν προκειμένω.

Μακριά από εντυπωσιασμούς και κούφια λόγια, οι Δανοί φίλοι μας, άμεσα αντέδρασαν, προκειμένου να σώσουν έστω και μία ανθρώπινη ζωή, γνωρίζοντας το ανεκτίμητο της αξίας της.

Στα καθ’ ημάς, την τελευταία ημέρα του χειμώνα, επιβατική αμαξοστοιχία κάνει το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με απροσδιόριστο ακόμη και σήμερα αριθμό επιβατών, η οποία για λόγους ακόμη άγνωστους, πέραν του «αδιαμφισβήτητου» προσωπικού λάθους, του σταθμάρχη Λάρισας, συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, με αποτέλεσμα εκατόμβη νεκρών.

Άξιο τονισμού, το γεγονός ότι η πορεία στη ζωή ή στο θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από τα έως σήμερα δεδομένα, σε έναν μόνον άνθρωπο και στις αποφάσεις αυτού, ήτοι στον Σταθμάρχη Λάρισας.

Πως αντέδρασε η Ελληνική κοινωνία?

Δεκάδες ώρες τηλεοπτικού ρεπορτάζ και ενημερωτικών εκπομπών, από όλα τα κανάλια και Μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, ημερήσιος Τύπος), καμία όμως ουσιαστική προσέγγιση στο πρόβλημα.

Αντίστοιχη με την χρωματική απόχρωση των Μέσων και η πολιτική τοποθέτηση τους, γιατί τα πάντα, όπως γνωρίζουμε είναι πολιτική!!!!.

Τηλεφωνικές συνδιαλέξεις με συγγενείς των αγνοουμένων, που τίποτε δεν προσφέρουν και που τελειώνουν με τη μόνιμη επωδό – απραγματοποίητη ευχή, εύχομαι να λάβετε θετικό μήνυμα για τον άνθρωπο σας.

Στο κυρίαρχο ερώτημα, που τις περισσότερες φορές δεν τίθεται καν, φταίει μόνον ο άνθρωπος, η υπάρχει δομική δυσλειτουργία στην κίνηση των σιδηροδρόμων της χώρας, κανείς δεν απαντά.

Για ποιο λόγο δεν υπεγράφη η σύμβαση για τη χρήση του λογισμικού ασφαλείας της  κυκλοφορίας στους σιδηροδρόμους της χώρας, ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό, επίσης, κανείς δεν απαντά.

Κανένα Μέσο, δεν κατάφερε να προσεγγίσει την ουσία του προβλήματος και να δημοσιοποιήσει αυτό, έτσι ώστε να γίνει γνωστό στην κοινωνία και να «δυσαρεστηθεί» ο υπαίτιος – υπεύθυνος.

Ατέλειωτος θρήνος, πόνος και θυμός αναπαράγεται καθημερινά, καμία όμως πρόταση, για τη λύση του προβλήματος.

Αναλίσκονται τα Μέσα, σε αναπαραγωγή του ανθρώπινου πόνου, της χαροκαμένης μάνας, του συντετριμμένου πατέρα, του σμπαραλιασμένου αδερφού, δεν προσφέρουν όμως τίποτε άλλο, πέρα από κάποια δάκρυα, σε αυτούς, που τους παρακολουθούν.

Μεγαλύτερη δε απόδειξη της ανεπάρκειας των εγχώριων Μέσων, το γεγονός ότι σε ένα τρίλεπτο δημοσιογραφικό, του τρόπου κάλυψης του γεγονότος, από τα ξένα Μέσα, πληροφορείσαι πολύ περισσότερα από όσα λαμβάνεις, με ώρες τηλεθέασης από τα εγχώρια.        

Έφτασε θαρρώ λοιπόν, η ώρα, που οι πολίτες αυτής της χώρας, συντεταγμένα, θεσμικά χωρίς τυμπανοκρουσίες και εντυπωσιασμούς από τηλεοράσεως, θα απαιτήσουν λύση στο πρόβλημα, ζητώντας διεξοδικά και επισταμένα, την αναζήτηση των υπευθύνων, την παραδειγματική τιμωρία τους και την άμεση επίλυση του ζητήματος, της ασφάλειας των συγκοινωνιών.

Φωτεινό παράδειγμα η νεολαία μας, η οποία φρονώ πως κινείται στο σωστό μήκος κύματος, διαδηλώνοντας ειρηνικά, ζητώντας λύση, εδώ και τώρα με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών παρατάξεων. 

Δεν γίνεται την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, να γνωρίζεις που βρίσκεται το μηχανάκι, που σου φέρνει την παραγγελία στο σπίτι,

Δεν γίνεται οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης, να επικοινωνούν και να μεταβαίνουν στο εμπόλεμο και βομβαρδισμένο Κίεβο, με το σιδηρόδρομο,

ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΟΠΩΣ ΒΑΥΚΑΛΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΩΣ, ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΜΑΣ, ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΕΙΡΗΝΗΣ.

Λύση τώρα, λοιπόν, για να καταστεί απόλυτα αυτονόητο, το μήνυμα των παιδιών μας

«Μαμά, Μπαμπά, έφτασα, είμαι καλά».

Αντί «για το πάμε και όπου βγει».

ΥΓ. Μία ευχή, η οποία είμαι σίγουρος ότι δεν θα πραγματοποιηθεί, ας αφήσουμε τις αδικοχαμένες ψυχές και τους οικείους των θυμάτων, τουλάχιστον στον τελευταίο τόπο κατοικίας, μόνους με τον πόνο τους και ας μην καννιβάλισουμε, για λίγα λεπτά τηλεθέασης.