Ράγιο Βαγεκάνο: Αγωνιστική επιτυχία για τα 100 χρόνια, στη σκιά του διχασμού...

«Καταδικασμένη» να ζει στη σκιά των δύο μεγάλων της Μαδρίτης, «ευλογημένη» όμως να έχει τη δική της, απόλυτα χαρακτηριστική και ιδιαίτερη, ταυτότητα, η Ράγιο Βαγεκάνο σπάνια βρίσκεται στο επίκεντρο του ισπανικού ποδοσφαίρου. Το κατάφερε για λίγο αυτές τις ημέρες, μετά την παλικαρίσια ισοπαλία (3-3) που απέσπασε το Σάββατο (14/12) από τη Ρεάλ Μαδρίτης, στερώντας από τους πρωταθλητές Ευρώπης την ευκαιρία να ανέβουν -για πρώτη φορά από το ξεκίνημα της σεζόν- στην κορυφή της La Liga. Ένα αποτέλεσμα που έρχεται ως επιστέγασμα του επετειακού έτους 2024, όταν ο σύλλογος του Βαγέκας συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής, αλλά ταυτόχρονα σε μία περίοδο που το ιστορικό -αν και θεωρητικά «μικρό»- κλαμπ της Μαδρίτης βιώνει έναν βαθύ διχασμό, μεταξύ ιδιοκτησίας και φιλάθλων. Διχασμός εμφανής στον αγώνα με τη Ρεάλ, όταν στα πρώτα λεπτά όλο το γήπεδο ζητούσε με συνθήματα την αποχώρηση του προέδρου.

Ο Ραούλ Μαρτίν Πρέσα αγόρασε το 2011 το 96% του μετοχικού κεφαλαίου της Ράγιο, αντί συμβολικού τιμήματος 1.000 δολαρίων. Ο σύλλογος ήταν υπερχρεωμένος, συμπλήρωνε μία οκταετία μακριά από την πρώτη κατηγορία, έμοιαζε εν ολίγοις με χαμένο στοίχημα. Ο Ισπανός επιχειρηματίας κατάφερε να βελτιώσει σημαντικά τα οικονομικά της ομάδας και ταυτόχρονα, επί των ημερών του, η Ράγιο σταθεροποιήθηκε αγωνιστικά και φέτος μετέχει στη La Liga για 10η φορά τα τελευταία 14 χρόνια, ενώ τη σεζόν 2021-22 κατέγραψε και την καλύτερη πορεία της ιστορίας της στο Copa del Rey, φτάνοντας ως τα ημιτελικά. 

Προς τι λοιπόν η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Μαρτίν Πρέσα; Η εύκολη απάντηση είναι η έλλειψη επενδύσεων για την ενίσχυση της ομάδας, αλλά οι λόγοι είναι πολύ βαθύτεροι. Με έδρα την εργατική συνοικία του Βαγέκας, στα προάστια της Μαδρίτης, η Ράγιο πορεύθηκε σε όλη την ιστορική διαδρομή της με σαφές πολιτικό και κοινωνικό πρόσημο: αριστεροί, αναρχικοί, αντιφασίστες, αντικαπιταλιστές, κοινωνικά ενεργοί, ευαισθητοποιημένοι και αλληλέγγυοι, οι "Bukaneros", οι οργανωμένοι οπαδοί του συλλόγου, θεωρούν τον ιδιοκτήτη ως τμήμα της πλουτοκρατίας, την οποία αντιμάχονται. Η επιθυμία του να κατασκευαστεί ένα νέο σύγχρονο γήπεδο, στη θέση του απαρχαιωμένου "Εστάδιο ντε Βαγέκας", συναντά τη σφοδρή αντίσταση των φιλάθλων. Περισσότερο των ενοίκων του συγκροτήματος κατοικιών που βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του γηπέδου (όπου δεν υπάρχει εξέδρα), οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν από τα μπαλκόνια τους τα παιχνίδια της ομάδας, διοργανώνοντας παράλληλα πάρτι και συγκεντρώσεις συγγενών και φίλων. Εικόνες που μοιάζουν να έρχονται από το μακρινό παρελθόν για μία ποδοσφαιρικά προηγμένη χώρα όπως η Ισπανία, αλλά αποτελούν -και αυτές- κομμάτι της ιδιαίτερης κληρονομιάς της Ράγιο Βαγεκάνο.

Οι αιτίες της ρήξης ιδιοκτήτη-φιλάθλων δεν σταματούν εδώ. Το 2017, η διοίκηση του συλλόγου συμφώνησε να αποκτήσει ως δανεικό από την Μπέτις τον Ουκρανό Ρόμαν Ζοζούλια. Πολύ σύντομα, διέρρευσαν φωτογραφίες του με ακροδεξιά σύμβολα, γεγονός που εξόργισε τους οπαδούς της Ράγιο, οι οποίοι απαίτησαν, και τελικά πέτυχαν, την ακύρωση της συμφωνίας. Ο Ζοζούλια κατέληξε στην Αλμπαθέτε και το 2019 επισκέφθηκε ως αντίπαλος το Βαγέκας, σε αγώνα της β΄ κατηγορίας. Το ματς διακόπηκε οριστικά στο ημίχρονο, επειδή οι οπαδοί των γηπεδούχων φώναζαν συνθήματα που αποκαλούσαν τον Ουκρανό, "Ναζί"... Τα τελευταία χρόνια, στις -ας πούμε- σουίτες του σταδίου παρεπιδημούν κατά καιρούς πολιτικοί του ακροδεξιού κόμματος "Vox", προφανώς προσκεκλημένοι του Μαρτίν Πρέσα, οι οποίοι εξυπακούεται ότι αποτελούν... κόκκινο πανί για τους αντιφασίστες οπαδούς της ομάδας.

Η Ράγιο Βαγεκάνο μοιάζει από πολλές απόψεις ένα... απολίθωμα άλλων εποχών στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν διαθέτει καν σύστημα on-line αγοράς εισιτηρίων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συχνά ουρές στα εκδοτήρια. «Ο κόσμος δουλεύει, δεν μπορεί να τα αγοράζει με φυσική παρουσία» γκρινιάζει η 20χρονη Εμμα Καλδερόν.

Όμως η παραπάνω άποψη δεν απηχεί την πλειοψηφία. Ο Κίεραν ΜακΑϊβορ, ένας ομογενής από τη Γλασκώβη και κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας στο "Εστάδιο ντε Βαγέκας" εδώ και δέκα χρόνια, βλέπει στη Ράγιο Βαγεκάνο πολλές ομοιότητες με την αγαπημένη του Σέλτικ. «Πρέπει να υποστηρίζει κανείς τέτοιες ομάδες, που ενδιαφέρονται για την κοινότητα, τους ανθρώπους της περιοχής, και κάνουν κάτι σημαντικό» δηλώνει, αναφερόμενος στο κοινωνικό έργο που επιτελεί παραδοσιακά ο σύλλογος και οι φίλαθλοί του.

ΠΗΓΗ ΑΠΕ