Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Ρεσιτάλ ηθοποιίας 10 ωρών από τον Αναγνωστόπουλος: Εμφανίστηκε μετανιωμένος – Λεπτό προς λεπτό όλη η απολογία του

Με μεγάλες δόσεις θεατρικότητας και κυνισμού εκτυλίχθηκε και ολοκληρώθηκε σήμερα, Τετάρτη, η απολογία του καθ’ομολογίαν συζυγοκτόνου, Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, που σκότωσε την Καρολάιν Κράουτς, πριν από έναν χρόνο στα Γλυκά Νερά.

Ζητώντας πολλές φορές συγνώμη για όσα έπραξε, και ενίοτε ξεσπώντας σε λυγμούς, υποστήριξε πως όλα ήταν τέλεια στο γάμο του με την μητέρα του παιδιού του, και ποτέ μεταξύ τους δεν υπήρξε βία.

Ωστόσο, λίγο αργότερα, σε άλλο σημείο της απολογίας του, ο Αναγνωστόπουλος υποστήριξε ότι ένιωσε φόβο για τη σωματική ακεραιότητα της μικρής Λυδίας, εξαιτίας των εξάρσεων θυμού που, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, είχε η Καρολάιν Κράουτς.

Ο ίδιος έδωσε «μάχη» για να αποδείξει ότι τέλεσε το έγκλημα εν βρασμώ, ότι έχασε τον έλεγχο από μια ακόμη έξαρση θυμού της κοπέλας και ότι επί πέντε λεπτά «είχε ανέβει πάνω της», για να την ηρεμήσει! Δέχθηκε, ωστόσο, «βροχή» ερωτήσεων από την πρόεδρο για το πώς οδήγησε τη «γυναίκα που λάτρευε» στον θάνατο και δεν σκέφτηκε για πέντε ολόκληρα λεπτά, που βρισκόταν πάνω της, ότι την σκοτώνει και ότι στερεί από την κόρη τους τη μητέρα της.

Ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε, ακόμη, στη γνωριμία του με την Καρολάιν Κράουτς, ενώ αίσθηση προκάλεσαν στο δικαστήριο οι φράσεις που χρησιμοποίησε για εκείνη, μιλώντας σαν να βρίσκεται ακόμη στη ζωή.

Η απολογία του καταδικασθέντα δράστη ξεκίνησε μετά τις 10:30, ενώ πριν από αυτήν ο συνήγορος υπεράσπισής του είχε πει στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1 ότι ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος «απλώς θα εξιστορήσει τα γεγονότα».

Το ρεσιτάλ Αναγνωστόπουλου ξεκίνησε από νωρίς

Ο κατηγορούμενος, στην έναρξη της απολογίας του είπε στο δικαστήριο: «Να σας πω ότι όπως έχω πει και στην ανάκριση, για αυτό που εξετάζουμε σήμερα δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ούτε προς τον εαυτό μου ούτε προς κανέναν. Δεν υπάρχει δικαιολογία που να έχει έστω ένα ψήγμα από την αξία από αυτό που χάθηκε πριν έναν χρόνο. Αυτό ήταν αναντικατάστατο. Δεν υπάρχει αρκετή λέξη για συγγνώμη. Τι συγγνώμη; Όσες φορές και να πω συγγνώμη δεν είναι εδώ να χαρεί τη ζωή της. Πώς μπορώ να πω συγγνώμη στην κόρη μου που δεν θα δει την μητέρα της. Στην πεθερά μου πόσες συγγνώμη να πω. Δεν υπάρχουν λέξεις για αυτό που νιώθω. Το τι συνέβη θα σας το πω με κάθε ειλικρίνεια. Δεν μπορώ εγώ στον εαυτό μου να εκλογικεύω τίποτα από εκείνη την ημέρα. Δεν με ενδιαφέρει τι έχει συμβεί στην καριέρα μου, στη ζωή μου για τον κόσμο που με καταριέται. Σημασία για μένα έχει ότι δεν θα την ξαναδώ».

Εκλαιγε στην απολογία του και μιλούσε για την Καρολάιν σαν να ζει

Στη συνέχεια, ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε στη γνωριμία του με την Καρολάιν Κράουτς, ενώ αίσθηση προκάλεσαν στο δικαστήριο οι φράσεις που χρησιμοποίησε για εκείνη, μιλώντας σαν να βρίσκεται ακόμη στη ζωή. Μάλιστα, αυτό προκάλεσε και την παρατήρηση της προέδρου της έδρας, η οποία διορθώνοντάς τον του είπε: «Ήταν η Καρολάιν, δεν είναι ….»..

O κατηγορούμενος είπε ακόμη: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, έζησα τέσσερα χρόνια στην Αλόννησο, γιατί εκεί ήταν εκπαιδευτικός η μητέρα μου. Όλα μου τα καλοκαίρια έκτοτε είναι στην Αλόννησο. Τελειώνοντας το Λύκειο πήγα στο εξωτερικό για σπουδές. Μετά μου έγινε πρόταση από την μεγαλύτερη εταιρεία ελικοπτέρων. Η ζωή μου άλλαξε το 2017 όταν τυχαία πήγα στην Αλόννησο και ήταν η πρώτη φορά που είδα την Καρολάιν, μετέπειτα σύζυγό μου. Ήταν το πιο υπέροχο πλάσμα που έχω μπροστά μου μαζί με την κόρη μας. Γνωριστήκαμε σε μια παρέα στη διάρκεια των εορτών του Πάσχα. Γνωριστήκαμε πλατωνικά εκείνο το Πάσχα και θυμάμαι την απογοήτευσή μου όταν έμαθα την ηλικία της».

Πρόεδρος: Ποιος είχε την πρωτοβουλία για την ανάπτυξη αυτής της σχέσης;

Κατηγορούμενος: Το καλοκαίρι πήγα ξανά στην Αλόννησο για λίγο για μια βάπτιση. Συναντήθηκα ξανά με την Καρολάιν και στις 15/7 που είναι και η επέτειος μας. Το ποιος το ξεκίνησε δεν μπορώ να το προσδιορίσω, συνέβη αυθόρμητα. Όσο και να προσπαθήσω να σας περιγράψω την Καρολάιν στα 16 της χρόνια ήταν – είναι – ο πιο ιδιαίτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Ένας άνθρωπος πανέξυπνος που στα 16 της χρόνια μπορούσες να μιλήσεις για τα πάντα. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν έχω γνωρίσει άλλον σαν και εκείνη, που έχει προσωπικότητα, που σε κάνει να την αγαπήσεις να τη σεβαστείς.

Πρόεδρος: Ήταν.

Κατηγορούμενος: Ήταν ένας άνθρωπος που δεν μπορούσες να μην την αγαπήσεις, σε γέμιζε αγάπη, είχε μια προσωπικότητα που με έκανε να μην καταλαβαίνω την ηλικία της όταν ήμασταν μαζί. Κολλήσαμε από την αρχή. Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν σε τελείως διαφορετική φάση της ζωής της και θα ήταν τα επόμενα χρόνια. Εγώ είχα τελειώσει τις σπουδές μου εκείνη είχε μέλλον. Όλο το καλοκαίρι το περάσαμε μαζί. Ήρθε και μια εβδομάδα μαζί και στην Αθήνα, ήταν αυτονόητο, δεν υπήρξε συζήτηση για αυτό, ότι θα είμαστε μαζί. Εκατό φορές να γύριζα πίσω το χρόνο, εκατό φορές την Καρολάιν θα διάλεξα με κλειστά μάτια.

Πρόεδρος: Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορείτε να το κάνετε;

Κατηγορούμενος: Ναι, αυτό είναι….

Συνεχίζοντας ο κατηγορούμενος είπε: «Ο δεσμός μας ήταν ισχυρός από την αρχή. Είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον το πώς ήμασταν. Τέσσερα χρόνια μαζί της, το όνομά μου δεν το άκουσα. Με έλεγε «αγάπη μου» και «μικρέ μου». Αυτό που έδινα – με τόσα λάθη που έχω κάνει – το έδινα μέσα από την καρδιά μου. Μακάρι να μπορούσα να συνεχίσω να το δίνω. Ήταν ό,τι πιο όμορφο έχει υπάρξει στη ζωή μου».

Μιλώντας για τις σπουδές που η Καρολάιν ήθελε να κάνει ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε: «Γυρνώντας από το ταξίδι μας στις Φιλιππίνες είχαμε βρει το καλύτερο φροντιστήριο και ξεκίνησε την προετοιμασία. Το βρήκαμε μαζί. Εκτός από όλα τα υπόλοιπα η Καρολάιν ήταν μαθήτρια του 19,9. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έχει πει ότι θα πάει ψηλά με το μυαλό της».

Πρόεδρος: Η σχολή που διάλεξε ήταν της επιλογής της;

Κατηγορούμενος: Τον ήθελε το συγκεκριμένο τομέα, Στατιστική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Πήγε καλά στην προετοιμασία της. Το να βρει ένα Πανεπιστήμιο ήταν πλάνο της κοινής μας ζωής. Συζητάγαμε τι θα κάναμε. Το πιο όμορφο που είπαμε ήταν «γιατί στην επέτειο μας 15 Ιουλίου που κλείνουμε δυο χρόνια να μην παντρευτούμε;». Αφού, λέγαμε, ότι ξέρουμε ότι θα είμαστε μαζί.

Πρόεδρος: Το είχατε ανακοινώσει και στους οικείους σας;

Κατηγορούμενος: Το όνειρο της ήταν να παντρευτεί σε παραλία. Είχε φανταστεί μια παραλία, το ηλιοβασίλεμα και να παντρευτούμε στη θάλασσα. Αργά ή γρήγορα καταλήξαμε ότι αυτό δεν μπορούσαμε να το κάνουμε στην Ελλάδα, γιατί έπρεπε να το κάνουμε σε κάποιο ξωκλήσι. Καταλήξαμε να κάνουμε ένα ταξίδι και μέσα σε αυτό το ταξίδι να γίνει και ο γάμος μας. Το ήξερα ότι ήταν νωρίς. Ακόμη και τώρα, αν σταματούσε ο χρόνος στις 10 Μαΐου, πριν ένα χρόνο και πάλι το ότι παντρευτήκαμε τότε δεν το μετάνιωσα, γιατί είδα πόσο χαρούμενη την έκανε. Το αγαπήσαμε σαν ιδέα. Οργανώσαμε ένα γάμο που βλέπεις σε ταινίες. Κλείσαμε μια παραλία για εμάς. Η Καρολάιν είχε κλείσει όλο αυτό από την Αλόννησο, για να καταλάβετε πόσο ικανή ήταν. Είχε ολοκληρωθεί μέχρι τα Χριστούγεννα από την ίδια, σαν να το είχε οργανώσει ένα γραφείο ανθρώπων. Ήμουν πανευτυχής.

Πρόεδρος: Είχατε ανακοινώσει στους οικείους σας ότι θα παντρευτείτε;

Κατηγορούμενος: Θα το ανακοινώναμε μόλις επιστρέφαμε.

Πρόεδρος: Είχατε τόση χαρά, λέτε, και δεν το είπατε στους γονείς, είναι σημαντική απόφαση…

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε θέμα να το κρύψουμε. Το σχέδιο ήταν γυρνώντας από το Πορτογαλία, όπου πήγαμε οι δυο μας, να το πούμε μετά, να το ανακοινώσουμε σε όλους στην Αθήνα και να κάνουμε το πάρτι του γάμου στην Αθήνα ή στην Αλόννησο που θα μπορούσαν να έρθουν όλοι.

Πρόεδρος: Πώς επιλέξατε τη συζυγική σας κατοικία;

Κατηγορούμενος: Πλησιάζοντας στις Πανελλήνιες ήταν σημαντικό να μην της αποσπά κάτι την προσοχή. Είχαμε συγκεντρωθεί σε αυτό. Το μόνο που κάναμε μαζί τότε ήταν η απόφαση να αλλάξουμε σπίτι στην Αθήνα. Αυτό που θέλαμε ήταν η κοινή μας ζωή να ξεκινήσει ονειρικά σε κάθε κομμάτι.

Πρόεδρος: Ναι, άλλα το όνειρο έπρεπε να λάβει υπόψη του και την πραγματικότητα. Λάβατε υπόψη σας ότι το σπίτι θα έπρεπε να εξυπηρετεί και τις δικές της ανάγκες; Θα μπορούσε να παρακολουθεί το Πανεπιστήμιο στον Πειραιά;

Κατηγορούμενος: Η προτεραιότητά μου ήταν εκείνη. Στο σχέδιο υπήρχε να πάρουμε ένα μεγαλύτερο σπίτι. Οι περιοχές που ψάχναμε ήταν και το Μαρούσι και η Κηφισιά και αλλού. Θέλαμε να βρούμε ένα σπίτι που να πλαισιώνει αυτό που λέτε.

Πρόεδρος: Ωραία είναι να μένεις στο Μαρούσι, αλλά όλοι κοιτάμε και την πρακτική πλευρά. Ήξερε εκείνη πώς είναι να περνάς 8 το πρωί την Κηφισίας; Εσείς το ξέρατε αυτό.

Κατηγορούμενος: Το συγκεκριμένο σπίτι το αγάπησα, και εκείνη δεν ήθελε ένα σπίτι μέσα στην πόλη. Και εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μένει μέσα στην πόλη.

Πρόεδρος: Πως θα μετακινούνταν στο Πανεπιστήμιο στον Πειραιά από τα Γλυκά Νερά;

Κατηγορούμενος: Δεν είχε περάσει ακόμη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν ένα ωραίο σπίτι, το είδε και εκείνη με βιντεοκλήση. Το σπίτι ήταν δίπλα στη θεία της που μένει στη Παλλήνη, πέντε λεπτά από το μετρό. Ήξερα ότι το ήθελε και ήταν κοινή απόφαση εμείς οι δυο να μην μείνουμε στο κέντρο.

Πρόεδρος: Πότε αρχίζουν τα προβλήματα; Μέχρι εδώ όπως λέτε ήταν όλα ρόδινα.

Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι υποκειμενική λέξη… Εγώ τη λέξη πρόβλημα δεν την έβαλα.

Πρόεδρος: Από τη δικογραφία φαίνεται πως είχατε προβλήματα.

Κατηγορούμενος: Το αν είναι πρόβλημα ή όχι εγώ στο μυαλό μου το έχω διαφορετικά. Γιατί ξέρω τι περάσαμε μαζί.

Η εγκυμοσύνη

Μιλώντας για την εγκυμοσύνη της Καρολάιν, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε στην απολογία του: «Η εγκυμοσύνη ήρθε τόσο νωρίς που δεν προγραμματίζαμε. Ήταν ένα σοκ. Παρ’ όλα αυτά δεν υπήρχε μεταξύ μας να τερματιστεί η εγκυμοσύνη. Ξέραμε ότι θα κάνουμε κάποια στιγμή παιδί, δεν διακυβεύτηκε ποτέ αν θα κρατούσε το παιδί. Ήταν δεδομένο ότι το παιδάκι ήρθε. Αυτό που έπρεπε να βρούμε ήταν πώς το παιδάκι θα έκανε τη ζωή μας πιο ευτυχισμένη. Ο γυναικολόγος μας βοήθησε πολύ. Της είπε ότι θα μπορεί να κάνει ότι ονειρεύονταν. Μας έδωσε μια ανάσα….».

Ο Μπάμπης Αναγωστόπουλος αναφέρθηκε στη συνέχεια στην αποβολή της Κάρολαιν και με κλάματα  είπε στο δικαστήριο: «Αυτό που μας συνέβη εκείνο το απόγευμα και δε συνέβη στο σώμα μου με γονάτισε. Μας γονάτισε. Μας διέλυσε. Όποιος και να μου το περιέγραφε πριν  δε θα το πίστευα. Η Κάρολαιν και πάλι ήταν εκεί για εμένα. Επιβεβαιώθηκε η ποιότητα αυτού του ανθρώπου. Το Σάββατο το βράδυ απέβαλλε στην κρεβατοκάμαρα μας. Τον σποράκο τον χάσαμε στο σπίτι και το είδαμε. Τον βάλαμε σε ένα κουτάκι, ήταν παιδάκι, δεν ήταν έμβρυο και πήγαμε στον Υμηττό».

«Ονειρικό» παρουσίασε τον γάμο του με την Καρολάιν

«Ποτέ δεν χτυπούσε ο ένας τον άλλον», είπε ο κατηγορούμενος μιλώντας για τη σχέση του με την Καρολάιν και απαντώντας σε ερώτηση της προέδρου για τον αν υπήρχε άσκηση σωματικής βίας μεταξύ τους (όπως διαφαίνεται από τα ημερολόγια της Καρολάιν) είπε: «Αν κάτι την ενοχλεί θα το πει ευθέως. Είναι μέρος της προσωπικότητας της. Έτσι την αγάπησα. Δε μπορώ να σας πω ότι συνέβαινε κάτι τακτικά. Δεν υπήρχε τριβή. Δεν ήμασταν ένα ζευγάρι που είχε ρουτινιάσει και ψάχναμε αφορμές ο ένας στον άλλον». Ωστόσο, λίγο αργότερα απαντώντας και πάλι σε ερωτήσεις της προέδρου, έκανε λόγο για «επικίνδυνες» για εκείνον εξάρσεις της Καρολάιν, που όμως δεν τις ήθελε.

Πρόεδρος: Στο ημερολόγιό της έλεγε ότι όλα τα προβλήματα τα δικά της εσείς τα παίρνατε προσωπικά. Σας είχε δώσει να καταλάβετε ότι αυτό την ενοχλούσε; Καταλαβαίνετε ότι με τον τρόπο σας την πιέζατε;

Κατηγορούμενος: Ναι, την πίεζα. Και εγώ με την εγκυμοσύνη είχα φτάσει στον άλλο άκρο. Διάβαζα τα πάντα για να δω αν όλα θα πάνε καλά. Είναι η ανασφάλεια μου να πάνε όλα καλά, ναι, της πέρασα αυτή την ανασφάλεια. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ότι έκανα λάθος…

Πρόεδρος: Από τα μηνύματά της προκύπτει ότι εκδηλώνετε ένα ενδιαφέρον που εκείνη το εκλάμβανε ως άσκηση πίεσης και αντιδρούσε. Το είχατε καταλάβει αυτό;

Κατηγορούμενος: Μου είπε ότι «δεν κάνεις καλό» αλλά «μην μου λες κάθε ημέρα να μας δει ο γιατρός»…. Αυτό ήταν μια συγκεκριμένη περίοδο που ανησυχούσαμε για την εγκυμοσύνη

Πρόεδρος: Γιατί έπρεπε να σας πάρει τηλέφωνο όταν έβγαινε με τη φίλη της;

Κατηγορούμενος: Για να πάμε να τη πάρουμε.

Πρόεδρος: Γιατί να την πάρετε;

Κατηγορούμενος: Γιατί το θέλαμε.

Αναφερόμενος στο θέμα της δεύτερης εγκυμοσύνης της Καρολάιν ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος αναφέρθηκε στα προβλήματα που εντόπισε ο γυναικολόγος αλλά και το σθένος της Καρολάιν να τα αντιμετωπίσει λέγοντάς του, όπως είπε: «εμένα το μωράκι μου δεν θα μου το πάρει κανείς». «Ένιωσα τόσο περήφανος για εκείνη. Αυτός είναι ο άνθρωπος είναι που με ρωτήσατε και γιατί έγινε η γυναίκα της ζωής μου», είπε ο κατηγορούμενος.

Πρόεδρος: Όμως εξακολουθούσαν και εξάρσεις και τα επεισόδια μεταξύ σας;

Κατηγορούμενος: Ναι

Πρόεδρος: Στο ημερολόγιο είδα έναν άνθρωπο σε απόλυτη σύγχυση. Εσείς αυτό το πράγμα το είχατε εισπράξει;

Κατηγορούμενος: Σε κάποιο βαθμό ναι, όχι σε αυτή την έκταση.

Πρόεδρος: Μήπως θεωρούσατε ότι αυτά που έλεγε δεν τα εννοούσε;

Κατηγορούμενος: Υπήρχε μια γενική φράση «θέλω να φύγω» μέχρι εκεί και αυτό σε στιγμές έντονης συναισθηματικής αστάθειας και για τους δυο. Δυο λεπτά όμως αργότερα θα καθόμασταν αγκαλιά και θα το συζητούσαμε και θα κάναμε πλάνα για το μέλλον μας. Πάνω στα νεύρα…

Πρόεδρος: Τη φράση «πνίγομαι» που έγραφε της ζητήσατε ποτέ να την αναλύσει; Το καταλάβατε; Το αξιολογήσατε ως σοβαρό;

Κατηγορούμενος: Τα πράγματα πήγαιναν καλά… Οι στιγμές που ένιωθε κάτι αρνητικό – την ξέρω καλά από παιδί – το μόνο που με ενδιέφερε είναι να είναι καλά. Δεν υπήρχε περίπτωση κάποια στιγμή ακόμη και να ήμασταν τσακωμένοι θα το λύναμε.

Πρόεδρος: Τι κάνατε; Πώς το χειριστήκατε; Το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει. Πιστεύατε ότι αυτό οφειλόταν στην εγκυμοσύνη;

Κατηγορούμενος: Κατά κύριο λόγο ναι, στην εγκυμοσύνη και στα όσα είχαν προηγηθεί. Ξέρω ότι με αγαπάει και ότι για να φτάσει να με χτυπήσει δεν μπορούσα να το μετρήσω, ξέρω ότι με αγαπάει. Είχε μια πίεση, ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του πολλά πολύ απότομα. Μπορεί ναι, κάποιες στιγμές να την πίεσα, αλλά την επόμενη ημέρα ήμασταν αγκαλιά. Μπείτε στη θέση μου… Έχω έναν άνθρωπο που λατρεύω και που θέλει στήριξη. Άφηνα να γίνει το ξέσπασμα και υποχωρούσα. Ήξερα ότι αυτές τις στιγμές δεν ήταν ο εαυτός της. Ένιωθα ότι εγώ θα απορροφήσω αυτή την ένταση, ξέρω τι πέρασε με το παιδί.

Πρόεδρος: Από τη στιγμή που το μωρό ήλθε στο σπίτι σας άλλαξε κάτι;

Κατηγορούμενος: Άλλαξε πολύ, μπήκε ο παράγοντας της ευτυχίας.

Πρόεδρος: Από το ημερολόγιο διαβάσαμε ότι δεν μπορούσε να νιώσει αυτή τη χαρά. Το καταλάβατε αυτό;

Κατηγορούμενος: Το συζητήσαμε. Είδα μπροστά της το παιδί και δεν ένιωθε αυτά που θα έπρεπε να νιώθει μια νεαρή μητέρα. Το κοριτσάκι μας ήταν η ζωή της. Το ήξερα ότι το λατρεύει. Αυτό που ένιωθε -από αυτά που διάβασα και αυτά που συζητήσαμε -ίσως ήταν κάποια στοιχεία επιλόχειας κατάθλιψης σε συνδυασμό με αυτά που είχαμε περάσει της το δικαιολογούσα απόλυτα. Το συμπέρασμα που καταλήξαμε ήταν ότι μπορεί να ήταν από τις ορμόνες, αλλά όχι ότι δεν αγαπάει το παιδί της. Την αγάπη που ήθελε να νιώσει, την ένιωσε. Και εγώ δεν είχα ποτέ αμφιβολία αν αγαπούσε το παιδί μας.

Πρόεδρος: Στη Μυλωνοπούλου πότε πήγατε;

Κατηγορούμενος: Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν ψάχναμε μαία, σύμβουλο ψυχικής υγείας, θέλαμε έναν άνθρωπο με επιστημονική κατάρτιση να μας βοηθήσει με αυτά τα ξεσπάσματα. Όλα αυτά η βία, η βωμολοχία

Πρόεδρος; Τι εννοείτε;

Κατηγορούμενος: Με χτυπούσε με μπουνιές, με κλωτσιές…

Πρόεδρος: Σας άφηνε σημάδια;

Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω αν δεν έβαζα τα χέρια μου μπροστά…

Πρόεδρος: Γιατί σας έκανε επιθέσεις; Τη ρωτήσατε ποτέ; Κάνουμε επίθεση όταν νιώθουμε απειλή. Γιατί σε εσάς η επίθεση;

Κατηγορούμενος: Δεν μιλάμε για ένα καβγά που είχε φτάσει σε βία. Ήταν στιγμιαίες εξάρσεις. Ήταν εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία, το ήξερε και η ίδια.

Πρόεδρος: Στην αρχή σας ρώτησα αν θωρούσατε το γάμο σας προβληματικό και δεν μου είπατε κάτι.

Κατηγορούμενος: Δεν τον θεωρούσα προβληματικό, δεν υπήρχε περιστατικό βίας νωρίτερα, ήταν στιγμιαίες εξάρσεις. Ένα ίσως περιστατικό στις 15 ημέρες. Οι εξάρσεις αυτές δεν ήταν ο χαρακτήρας της και η απόδειξη ήταν ότι μετά ήμασταν αγκαλιά. Έμαθα να ζω με αυτό και εξάλλου ο άνθρωπος αυτός είχε τόσα χαρίσματα ψυχής που άξιζε να είμαι μαζί της.

Πρόεδρος: Πότε πήγατε σε ψυχολόγο;

Κατηγορούμενος: Την πρώτη φορά που το σκεφτήκαμε ήταν όταν χάσαμε το παιδάκι μας, δεν πήγαμε τότε γιατί μετά ήλθε η δεύτερη εγκυμοσύνη.

Πρόεδρος: Η αιτία που πήγατε στην κυρία Μυλωνοπούλου αφορούσε και τους δύο;

Κατηγορούμενος: Ήταν προφανές μετά από κάποια ξεσπάσματα επικίνδυνα για μένα

Πρόεδρος: Τι εννοείτε επικίνδυνα;

Κατηγορούμενος: Μπορεί να έκανε μια κίνηση και να πέταγε ένα αντικείμενο να με χτυπήσει. Κατά λάθος πάνω στα νεύρα της. Δεν το ήθελε. Το πρόβλημα υπήρχε στη συμπεριφορά της συζύγου μου, αλλά με την παραδοχή ότι αμελήσαμε να διευθετήσουμε μια ψυχική φόρτιση μηνών. Οπότε καταλήξαμε και οι δύο να πάμε, διότι όλο αυτό είχε συσσωρευτεί. Μπήκε στη διαδικασία να προσπαθήσει, δεν της άρεσε να έχει τέτοιες εξάρσεις, διότι η ζωή μας ήταν πολύ όμορφη, οι περισσότερες ώρες ήταν παραμυθένιες. Στην ψυχολόγο πήγαμε κατά κύριο λόγο για να βοηθήσουμε την Καρολάιν. Εγώ θα έκανα ξεχωριστές συνεδρίες.

Πρόεδρος: Αποφασίσατε να πάρετε το οικόπεδο, δεν σας προβλημάτισε το γεγονός ότι δεν είχε στρώσει η μεταξύ σας κατάσταση.

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε όνειρο, πλάνο, σκέψη που να μην έχει την Καρολάιν δίπλα μου.

Πρόεδρος: Η σύζυγός σας όμως;

Κατηγορούμενος: Το είχα δεδομένο.

Πρόεδρος: Δεδομένο δεν είναι τίποτα σε αυτή τη ζωή.

Κατηγορούμενος: Οι συζητήσεις μας και το πλάνο της ζωής μας, είχε κοινές αποφάσεις για ποιο σχολείο θα πάει η κόρη μας, να αγοράσουμε ένα σπίτι, σχέδια μακροχρόνια. Την αγορά του οικοπέδου την είχαμε οργανώσει μήνες πριν. Θα χτίζαμε και όλο αυτό θα ήταν ιδιοκτησία της κόρης μας.

Πρόεδρος: Ποιος είχε την πρωτοβουλία για την ανάπτυξη αυτής της σχέσης;

Κατηγορούμενος: Το καλοκαίρι πήγα ξανά στην Αλόννησο για λίγο για μια βάπτιση. Συναντήθηκα ξανά με την Καρολάιν και στις 15/7 που είναι και η επέτειος μας. Το ποιος το ξεκίνησε δεν μπορώ να το προσδιορίσω, συνέβη αυθόρμητα. Όσο και να προσπαθήσω να σας περιγράψω την Καρολάιν στα 16 της χρόνια ήταν – είναι – ο πιο ιδιαίτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Ένας άνθρωπος πανέξυπνος που στα 16 της χρόνια μπορούσες να μιλήσεις για τα πάντα. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν έχω γνωρίσει άλλον σαν και εκείνη, που έχει προσωπικότητα, που σε κάνει να την αγαπήσεις να τη σεβαστείς.

Πρόεδρος: Ήταν.

Κατηγορούμενος: Ήταν ένας άνθρωπος που δεν μπορούσες να μην την αγαπήσεις, σε γέμιζε αγάπη, είχε μια προσωπικότητα που με έκανε να μην καταλαβαίνω την ηλικία της όταν ήμασταν μαζί. Κολλήσαμε από την αρχή. Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν σε τελείως διαφορετική φάση της ζωής της και θα ήταν τα επόμενα χρόνια. Εγώ είχα τελειώσει τις σπουδές μου εκείνη είχε μέλλον. Όλο το καλοκαίρι το περάσαμε μαζί. Ήρθε και μια εβδομάδα μαζί και στην Αθήνα, ήταν αυτονόητο, δεν υπήρξε συζήτηση για αυτό, ότι θα είμαστε μαζί. Εκατό φορές να γύριζα πίσω το χρόνο, εκατό φορές την Καρολάιν θα διάλεξα με κλειστά μάτια.

Πρόεδρος: Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορείτε να το κάνετε;

Κατηγορούμενος: Ναι, αυτό είναι….

Συνεχίζοντας ο κατηγορούμενος είπε: «Ο δεσμός μας ήταν ισχυρός από την αρχή. Είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον το πώς ήμασταν. Τέσσερα χρόνια μαζί της, το όνομά μου δεν το άκουσα. Με έλεγε «αγάπη μου» και «μικρέ μου». Αυτό που έδινα – με τόσα λάθη που έχω κάνει – το έδινα μέσα από την καρδιά μου. Μακάρι να μπορούσα να συνεχίσω να το δίνω. Ήταν ό,τι πιο όμορφο έχει υπάρξει στη ζωή μου».

Μιλώντας για τις σπουδές που η Καρολάιν ήθελε να κάνει ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε: «Γυρνώντας από το ταξίδι μας στις Φιλιππίνες είχαμε βρει το καλύτερο φροντιστήριο και ξεκίνησε την προετοιμασία. Το βρήκαμε μαζί. Εκτός από όλα τα υπόλοιπα η Καρολάιν ήταν μαθήτρια του 19,9. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έχει πει ότι θα πάει ψηλά με το μυαλό της».

Πρόεδρος: Η σχολή που διάλεξε ήταν της επιλογής της;

Κατηγορούμενος: Τον ήθελε το συγκεκριμένο τομέα, Στατιστική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Πήγε καλά στην προετοιμασία της. Το να βρει ένα Πανεπιστήμιο ήταν πλάνο της κοινής μας ζωής. Συζητάγαμε τι θα κάναμε. Το πιο όμορφο που είπαμε ήταν «γιατί στην επέτειο μας 15 Ιουλίου που κλείνουμε δυο χρόνια να μην παντρευτούμε;». Αφού, λέγαμε, ότι ξέρουμε ότι θα είμαστε μαζί.

Πρόεδρος: Το είχατε ανακοινώσει και στους οικείους σας;

Κατηγορούμενος: Το όνειρο της ήταν να παντρευτεί σε παραλία. Είχε φανταστεί μια παραλία, το ηλιοβασίλεμα και να παντρευτούμε στη θάλασσα. Αργά ή γρήγορα καταλήξαμε ότι αυτό δεν μπορούσαμε να το κάνουμε στην Ελλάδα, γιατί έπρεπε να το κάνουμε σε κάποιο ξωκλήσι. Καταλήξαμε να κάνουμε ένα ταξίδι και μέσα σε αυτό το ταξίδι να γίνει και ο γάμος μας. Το ήξερα ότι ήταν νωρίς. Ακόμη και τώρα, αν σταματούσε ο χρόνος στις 10 Μαΐου, πριν ένα χρόνο και πάλι το ότι παντρευτήκαμε τότε δεν το μετάνιωσα, γιατί είδα πόσο χαρούμενη την έκανε. Το αγαπήσαμε σαν ιδέα. Οργανώσαμε ένα γάμο που βλέπεις σε ταινίες. Κλείσαμε μια παραλία για εμάς. Η Καρολάιν είχε κλείσει όλο αυτό από την Αλόννησο, για να καταλάβετε πόσο ικανή ήταν. Είχε ολοκληρωθεί μέχρι τα Χριστούγεννα από την ίδια, σαν να το είχε οργανώσει ένα γραφείο ανθρώπων. Ήμουν πανευτυχής.

Πρόεδρος: Είχατε ανακοινώσει στους οικείους σας ότι θα παντρευτείτε;

Κατηγορούμενος: Θα το ανακοινώναμε μόλις επιστρέφαμε.

Πρόεδρος: Είχατε τόση χαρά, λέτε, και δεν το είπατε στους γονείς, είναι σημαντική απόφαση…

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε θέμα να το κρύψουμε. Το σχέδιο ήταν γυρνώντας από το Πορτογαλία, όπου πήγαμε οι δυο μας, να το πούμε μετά, να το ανακοινώσουμε σε όλους στην Αθήνα και να κάνουμε το πάρτι του γάμου στην Αθήνα ή στην Αλόννησο που θα μπορούσαν να έρθουν όλοι.

Πρόεδρος: Πώς επιλέξατε τη συζυγική σας κατοικία;

Κατηγορούμενος: Πλησιάζοντας στις Πανελλήνιες ήταν σημαντικό να μην της αποσπά κάτι την προσοχή. Είχαμε συγκεντρωθεί σε αυτό. Το μόνο που κάναμε μαζί τότε ήταν η απόφαση να αλλάξουμε σπίτι στην Αθήνα. Αυτό που θέλαμε ήταν η κοινή μας ζωή να ξεκινήσει ονειρικά σε κάθε κομμάτι.

Πρόεδρος: Ναι, άλλα το όνειρο έπρεπε να λάβει υπόψη του και την πραγματικότητα. Λάβατε υπόψη σας ότι το σπίτι θα έπρεπε να εξυπηρετεί και τις δικές της ανάγκες; Θα μπορούσε να παρακολουθεί το Πανεπιστήμιο στον Πειραιά;

Κατηγορούμενος: Η προτεραιότητά μου ήταν εκείνη. Στο σχέδιο υπήρχε να πάρουμε ένα μεγαλύτερο σπίτι. Οι περιοχές που ψάχναμε ήταν και το Μαρούσι και η Κηφισιά και αλλού. Θέλαμε να βρούμε ένα σπίτι που να πλαισιώνει αυτό που λέτε.

Πρόεδρος: Ωραία είναι να μένεις στο Μαρούσι, αλλά όλοι κοιτάμε και την πρακτική πλευρά. Ήξερε εκείνη πώς είναι να περνάς 8 το πρωί την Κηφισίας; Εσείς το ξέρατε αυτό.

Κατηγορούμενος: Το συγκεκριμένο σπίτι το αγάπησα, και εκείνη δεν ήθελε ένα σπίτι μέσα στην πόλη. Και εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μένει μέσα στην πόλη.

Πρόεδρος: Πως θα μετακινούνταν στο Πανεπιστήμιο στον Πειραιά από τα Γλυκά Νερά;

Κατηγορούμενος: Δεν είχε περάσει ακόμη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν ένα ωραίο σπίτι, το είδε και εκείνη με βιντεοκλήση. Το σπίτι ήταν δίπλα στη θεία της που μένει στη Παλλήνη, πέντε λεπτά από το μετρό. Ήξερα ότι το ήθελε και ήταν κοινή απόφαση εμείς οι δυο να μην μείνουμε στο κέντρο.

Πρόεδρος: Πότε αρχίζουν τα προβλήματα; Μέχρι εδώ όπως λέτε ήταν όλα ρόδινα.

Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι υποκειμενική λέξη… Εγώ τη λέξη πρόβλημα δεν την έβαλα.

Πρόεδρος: Από τη δικογραφία φαίνεται πως είχατε προβλήματα.

Κατηγορούμενος: Το αν είναι πρόβλημα ή όχι εγώ στο μυαλό μου το έχω διαφορετικά. Γιατί ξέρω τι περάσαμε μαζί.

Η εγκυμοσύνη

Μιλώντας για την εγκυμοσύνη της Καρολάιν, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε στην απολογία του: «Η εγκυμοσύνη ήρθε τόσο νωρίς που δεν προγραμματίζαμε. Ήταν ένα σοκ. Παρ’ όλα αυτά δεν υπήρχε μεταξύ μας να τερματιστεί η εγκυμοσύνη. Ξέραμε ότι θα κάνουμε κάποια στιγμή παιδί, δεν διακυβεύτηκε ποτέ αν θα κρατούσε το παιδί. Ήταν δεδομένο ότι το παιδάκι ήρθε. Αυτό που έπρεπε να βρούμε ήταν πώς το παιδάκι θα έκανε τη ζωή μας πιο ευτυχισμένη. Ο γυναικολόγος μας βοήθησε πολύ. Της είπε ότι θα μπορεί να κάνει ότι ονειρεύονταν. Μας έδωσε μια ανάσα….».

Ο Μπάμπης Αναγωστόπουλος αναφέρθηκε στη συνέχεια στην αποβολή της Κάρολαιν και με κλάματα  είπε στο δικαστήριο: «Αυτό που μας συνέβη εκείνο το απόγευμα και δε συνέβη στο σώμα μου με γονάτισε. Μας γονάτισε. Μας διέλυσε. Όποιος και να μου το περιέγραφε πριν  δε θα το πίστευα. Η Κάρολαιν και πάλι ήταν εκεί για εμένα. Επιβεβαιώθηκε η ποιότητα αυτού του ανθρώπου. Το Σάββατο το βράδυ απέβαλλε στην κρεβατοκάμαρα μας. Τον σποράκο τον χάσαμε στο σπίτι και το είδαμε. Τον βάλαμε σε ένα κουτάκι, ήταν παιδάκι, δεν ήταν έμβρυο και πήγαμε στον Υμηττό».

«Ανέβηκα πάνω της και την πίεζα με το μαξιλάρι»

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος επαναλάμβανε συνεχώς πως εκείνη τη νύχτα, με αφορμή ένα ακόμη ξέσπασμα θυμού που είχε η 21χρονη Καρολάιν, ένιωσε για πρώτη φορά ότι «μπορεί να πάρει η μπάλα» και τη Λυδία. Όπως είπε, αυτό το κατάλαβε, όταν η κοπέλα απώθησε το παιδί.

Ωστόσο, υπέπεσε πολλές φορές σε αντιφάσεις, κάτι που επισήμανε και η πρόεδρος του δικαστηρίου, η οποία στάθηκε ιδιαίτερα στις αμφίσημες τοποθετήσεις του κατηγορουμένου για τον χαρακτήρα της συζύγου του, την οποία από τη μία σχεδόν παρουσίασε ως επικίνδυνη και από την άλλη ως τέλεια μητέρα.

«Κύριε Αναγνωστόπουλε, είτε είναι υπεροχή με το παιδί της είτε δεν είναι» είπε η πρόεδρος στον κατηγορούμενο, θέλοντας να καταδείξει ότι τα δυο αυτά μαζί -δηλαδή να νιώθει φόβο για το παιδί του εξαιτίας της μητέρας του και να πιστεύει παράλληλα ότι ήταν και τέλεια μητέρα, δεν μπορούν να συμβαδίσουν. «Όταν κατάλαβα ότι ήταν νεκρή, άρχισα να τραβάω τα μαλλιά μου» ανέφερε.

«Έκλαιγα, την ακουμπούσα, την κοιτούσα, ήμουν σε πλήρη σύγχυση… Δεν μπορούσα να καταλάβω πως άφησα εγώ να συμβεί αυτό το πράγμα» προσέθεσε.

«Μέσα στα νεύρα»

Αρχίζοντας από την παραμονή του εγκλήματος, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ανέφερε ότι η Καρολάιν είχε επιστρέψει από ένα ραντεβού με μια φίλη της «μέσα στα νεύρα». «Μου είπε καλά «τάισέ την και κάνε ο,τι θέλεις, εγώ πάω για ύπνο». Και εγώ έμεινα με τη μικρούλα» ανέφερε ο κατηγορούμενος.

Και συνέχισε: «Ήταν ο προπομπός ενός ακόμη ξεσπάσματος. Ήξερα τι θα έρθει… Ήξερα ότι δεν πρέπει να ρίξω και εγώ λάδι στη φωτιά. Το συνηθισμένο που θα έκανα, ήταν να περιμένω και μετά από 45 λεπτά θα μου έστελνε ένα μήνυμα… Δυστυχώς, εκείνο το βράδυ δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Πίστευα και ακόμα το πιστεύω ότι περάσαμε πάρα πολλά. Είχαμε απόλυτη ταύτιση, από την πιο μικρή λεπτομέρεια μέχρι όλα μας τα όνειρα. Η Καρολάιν είναι αναντικατάστατη και είναι ο άνθρωπός μου. Κάποια στιγμή μου ήρθαν δύο μηνύματα. Στο ένα μου έλεγε «you stupid». Δεν το έκανε ως βρίσιμο».

Πρόεδρος: Βρίσιμο είναι…

Κατηγορούμενος: Δεν το παρεξήγησα ούτε το έλαβα σοβαρά υπόψη μου. Μετά μου έστειλε δεύτερο μήνυμα, που μου είπε, αναφερόμενη στη μικρούλα: «Μη μου τη φέρεις πάνω ή μη …». Θεώρησα ότι ήταν ένα μήνυμα για να με πληγώσει… Γιατί δεν της έδωσα το παιδί, που μου το ζήτησε δύο φορές….Τώρα που ξανακοιτώ αυτή τη μέρα, θα έπρεπε να πάρω έναν συνάδελφο να τον βγάλω από το ρεπό του. Εκείνη την στιγμή δεν σκέφτηκα έτσι…. Το μήνυμα αυτό ήταν στο πλαίσιο των εξάρσεων. Ήταν ένας άνθρωπος στεναχωρημένος. Είναι ένας καλός άνθρωπος σε σύγχυση. Δεν απάντησα στο μήνυμα. Άφησα λίγη ώρα να περάσει. Δεν θυμάμαι πόσα λεπτά. Μετά τις 12:00 ανέβηκα στο δωμάτιο. Είχε περάσει λίγη ώρα και ανέβηκα για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Εκείνη αρνήθηκε. Δεν θυμάμαι αυτολεξεί τι μου είπε. Οι λέξεις δεν έχουν σημασία…

Πρόεδρος: Τα πάντα έχουν σημασία από αυτό το χρονικό σημείο.

Κατηγορούμενος: Ανεβαίνοντας τις σκάλες, είχε πει «δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δύο, δεν με νοιάζει». Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο, μου είπε: «Πάρε παιδί και αφήστε με ήσυχη». Μετά ανέβηκα με τη μικρή άλλες δύο φορές.

Πρόεδρος: Τι συνέβη την τρίτη φορά που ανεβήκατε με το μωρό;

Κατηγορούμενος: Η Καρολάιν είχε ξαπλώσει. Η πιο σοφή απόφαση θα ήταν να είχα κοιμηθεί με τη μικρή στον καναπέ. Ήταν ξαπλωμένη, θεώρησα ότι ηρεμεί. Νομίζω ότι με αντιλήφθηκε όταν μπήκα. Άφησα την μπέμπα δίπλα της, ώστε να πάω και εγώ από την άλλη μεριά, να πάω και εγώ να ξαπλώσω. Δεν με ένοιαζε καν εγώ να κοιμηθώ. Αλλά να κοιμηθεί η μικρή στο κρεβάτι της και να λήξει το περιστατικό. Πήγα να ανέβω και εγώ στο κρεβάτι και αυτό την εξόργισε, γιατί έκανα ό,τι μου έλεγε να μην κάνω, δηλαδή να μην κοιμηθεί η μικρή στο κρεβάτι.

Πρόεδρος: Σας ανέφερε κάτι συγκεκριμένο;

Κατηγορούμενος: Άρχισε να φωνάζει δυνατά, ξύπνησε η μικρούλα. Μου είναι δύσκολο να πω τις λέξεις που χρησιμοποιούσε. Δεν μου είναι εύκολο να πω κάτι άσχημο για την Καρολάιν. Καταλαβαίνετε, δεν χρειάζεται να σας πω…

Πρόεδρος: Οφείλετε να πείτε.

Κατηγορούμενος: Αν καταλάβετε πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο άνθρωπος για μένα. Ήταν μια στιγμή έξαρσης εκτός ελέγχου «σου είπα να μην την φέρεις εδώ, φύγετε, δεν σας θέλω», ασχημες λέξεις, δεν έχει σημασία. Πάνω στην έξαρση της στιγμής.

Πρόεδρος: Είχε μεγάλη διάρκεια το επεισόδιο μεταξύ σας;

Κατηγορούμενος: Ίσως και λιγότερο από πέντε λεπτά.

Πρόεδρος: Με τις ενδείξεις του ρολογιού εκείνο το διάστημα φαίνεται ότι έχει εντόνους παλμούς και φαίνεται (από το ρολόι) ότι διανύει απόσταση 141 μέτρων…

Κατηγορούμενος: Αυτό που μπορώ να σκεφτώ, μετά το περιστατικό, αφού έκανε μια κίνηση, ανασηκώθηκε με τον κορμό στο κρεβάτι και μας είπε να φύγουμε, η μικρή είχε ξυπνήσει. Την απώθησε… Ήταν η πρώτη φορά που σε μια τέτοια έκρηξη πήρε η μπάλα και το παιδί. Τρόμαξε. Άκουσε τις φωνές.

Πρόεδρος: Εσείς θεωρούσατε ότι η σύζυγός σας θα κάνει κακό στο παιδί σας;

Κατηγορούμενος: Όχι, δεν το θεωρούσα, ήταν μια τέλεια μητέρα, υπέροχη. Η κόρη της ήταν η ζωή της. Την αγαπούσε πιο πολύ από εμένα, πιο πολύ από τη ζωή της. Ταυτόχρονα, την στιγμή εκείνη τη στιγμή δεν ξέρω αν θόλωσε τόσο, αν άθελά της έκανε κακό στη μικρή.

Πρόεδρος: Τι σκέψεις κάνατε για τη σύζυγό σας;

Κατηγορούμενος: Μέσα στις στιγμές αυτές της έντασης δεν σκέφτομαι αν οι εκρήξεις αυτές είναι εντός ορίων. Είχε θολώσει σε τέτοιο σημείο, που έλεγε ότι «δεν θέλω το παιδί». Ήθελα να αποδεχθεί όλο αυτό που είχα περάσει εγώ και η Λυδία.

Πρόεδρος: Σκεφτήκατε εκείνη την στιγμή ότι είναι επικίνδυνη για το παιδί;

Κατηγορούμενος: Ότι σε μια έκρηξή της έκανε άθελά της κακό στο παιδί. Με διέλυσε, όταν είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο…

Πρόεδρος: Φοβηθήκατε;

Κατηγορούμενος: Πάρα πολύ. Φοβήθηκα πάρα πολύ για τη μικρή, όχι για τον εαυτό μου. Φοβήθηκα ότι δεν μπορώ να προβλέψω την επόμενη κίνησή της.

Πρόεδρος: Φοβάστε ότι θα κάνει κακό στο παιδί δηλαδή;

Κατηγορούμενος: Την στιγμή της έκρηξης έκανε κακό στο παιδί, άθελά της. Σκέφτηκα ότι οι εντάσεις επηρεάζουν πλέον και τη μικρή. Εμένα με χτυπούσε, και να με χτυπήσει 500 φορές δεν με πειράζει.

Πρόεδρος: Νιώσατε ότι μπορεί εν τη απουσία σας να δημιουργηθούν προβλήματα για τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού; Θα φοβόσασταν να αφήσετε το παιδί με τη μητέρα του;

Κατηγορούμενος: Από την στιγμή που είδα μια φορά να επηρεάζεται η μικρή, σκέφτηκα ότι μπορεί να ξαναγίνει.

Πρόεδρος: Δηλαδή, θεωρούσατε ότι η βία μπορούσε να φτάσει και στο παιδί;

Κατηγορούμενος: Μέσα μου είναι τελείως διαχωρισμένα τα δυο της κομμάτια, οι εξάρσεις της και ο γενικότερος χαρακτήρας. Σαν μητέρα δεν είχε σκοπό να τη βλάψει. Προσπαθώ να δικαιολογήσω την Καρολάιν στα πάντα, γιατί πιστεύω ότι η στιγμή της έκρηξής της δεν είναι ο εαυτός της. Και ότι τη μικρή τη λατρεύει.

Πρόεδρος: Νιώσατε θυμό γι’ αυτό το περιστατικό;

Κατηγορούμενος: Λύπη και στεναχώρια. Ήταν μια τέλεια μητέρα και έβλαψε άθελά της τη μικρή.

Πρόεδρος: Έγινε το παιδί ποτέ η αφορμή για επεισόδιο βίας από εκείνη;

Κατηγορούμενος: Όχι.

Πρόεδρος: Τότε πώς φοβόσασταν μήπως κάνει κάτι κακό στο παιδί;

Κατηγορούμενος: Εγώ ήμουν ο στόχος, όχι η μικρή. Δεν τη θεωρώ βίαιο άνθρωπο.

Πρόεδρος: Πώς δεν τη θεωρείτε, αφού φοβόσασταν για το παιδί σας….

Κατηγορούμενος: Δεν αποκλείω να έχω εξιδανικεύσει τόσο πολύ την Καρολάιν, που να μην μπορώ να δω την αντίφαση…

«Προσπάθησα να ηρεμήσω τη Λυδία»

Επανερχόμενος στις κρίσιμες ώρες του εγκλήματος, ο ίδιος είπε πως, μετά την απώθηση από την Καρολάιν της μικρής Λυδίας, προσπάθησε να ηρεμήσει το παιδί. Στη συνέχεια, όπως είπε, ανέβηκε στην κρεβατοκάμαρα για τέταρτη φορά και ρώτησε την Καρολάιν: «Κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες τη μικρή;». Ήταν μεγάλο λάθος να ξανανέβω στην κατάσταση που ήμουν. Το μόνο που ήθελα να ακούσω, ήταν ένα «συγγνώμη, δεν το εννοούσα». Αλλά το έκανα πολύ γρήγορα.

Πρόεδρος: Τη συγγνώμη δεν τη ζητάμε, μας τη δίνουν. Η σύζυγός σας δεν ήταν κόρη σας…

Κατηγορούμενος: Έπρεπε να την αντιμετωπίσω με σεβασμό και αγάπη και ας έχει κάνει κάτι λάθος.

Συνεχίζοντας, είπε: «Ξανακατέβηκα στο σαλόνι στις 2 περίπου το βράδυ. Έκανα πέρα-δώθε στο σαλόνι για να κοιμηθεί η μικρούλα. Και να σκέφτομαι αυτό που συνέβη. Τι θα γίνει. Τι θα κάνω… Εκείνη την στιγμή υπάρχει στο μυαλό μου ένα χάος. Ανεβαίνω ξανά για μια προσπάθεια να γίνει αυτό που έβλεπα ως η μόνη φυσιολογική, ώριμη λύση. Να κοιμηθούμε όλοι μαζί, να περάσει όλο αυτό. Ένα «συγγνώμη» να λήξει, χωρίς συζήτηση για την αντίδρασή της προς τη μικρούλα. Ήταν λίγο μετά τις 4 π.μ.».

Πρόεδρος: Σε κατάσταση ήταν, κοιμόταν;

Κατηγορούμενος: Δεν είμαι σε θέση να πω αν κοιμόταν, είχε κλειστά τα μάτια. Κατάλαβα ότι ήμουν εκεί, όταν έκατσα αρκετά δίπλα της. Ξάπλωσα δίπλα της. Κατάλαβε, γιατί κινήθηκε, γύρισε το κεφάλι. Πήγα να την πάρω αγκαλιά.

Πρόεδρος: Πώς αντέδρασε;

Κατηγορούμενος: Απότομα, πήγε να τιναχτεί…. ότι μην με αγκαλιάζεις, είχε αντίδραση, μου είπε «φύγε».

Πρόεδρος: Πώς αντιδράσατε;

Κατηγορούμενος: Περίμενα να περάσει η ώρα για να ηρεμήσει. Έλεγα δεν μπορεί να μην έχει καταλάβει… Όταν άρχισε να αντιδρά, έφυγε και η τελευταία μου ελπίδα.

Πρόεδρος: Είδατε δηλαδή την ίδια συμπεριφορά, όπως και τις άλλες τρεις φορές. Τι άλλαξε αυτή τη φορά; Είχατε δεδομένο ότι θα ζητήσει συγγνώμη;

Κατηγορούμενος: Δεν το είχα δεδομένο, το θεωρούσα το πιθανότερο.

Πρόεδρος: Γιατί αυτή η αντίδραση σας θύμωσε τόσο πολύ αυτή τη φορά σε σχέση με τις άλλες φορές;

Κατηγορούμενος: Είναι απόρροια αυτού που είχε γίνει με το μωρό… Έλεγα ότι κάποια στιγμή ηρεμεί… Ήθελα να λήξει το περιστατικό, να πει μια συγγνώμη.

Πρόεδρος: Ανεβήκατε στο σώμα της;

Κατηγορούμενος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω… Ναι, ανέβηκα.

Πρόεδρος: Γιατί;

Κατηγορούμενος: Γιατί έτσι όπως χτυπιόταν, δεν ήθελε να την αγκαλιάσω.

Πρόεδρος: Μα τις προηγούμενες φορές έκανε χειρότερα.

Κατηγορούμενος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω, του στιλ να της πω κατάλαβες τι έκανες; Ήθελα να ηρεμήσει.

Πρόεδρος: Δυόμιση ώρες μετά; Είναι δυνατόν να θέλετε να ηρεμήσει και να είστε πάνω της;

Κατηγορούμενος: Αυτή τη φορά ήταν η εξαίρεση.

Πρόεδρος: Η εξαίρεση που δεν σας επιτρέπει να την ξαναδείτε…

Κατηγορούμενος: Ήθελα να καταλάβει τι περάσαμε εγώ και η Λυδία.

Πρόεδρος: Τι να καταλάβει; Αφού λέτε ότι κοιμόταν…

Κατηγορούμενος; Δεν ξέρω αν κοιμόταν…

Πρόεδρος: Λέτε ότι την πιέζατε. Πού την πιέζατε;

Κατηγορούμενος: Στο μαξιλάρι.

Πρόεδρος: Πώς αντέδρασε;

Κατηγορούμενος: Μου φώναζε.

Πρόεδρος: Πού στο μαξιλάρι; Βάλατε και το χέρι στο στόμα της;

Κατηγορούμενος: Όχι.

Πρόεδρος: Τι σας φώναζε;

Κατηγορούμενος: Σήκω φύγε, κάποιες από τις κοινές βρισιές, την είχα εκνευρίσει πολύ παραπάνω.

Πρόεδρος: Και πήρατε και το μαξιλάρι και το χρησιμοποιήσατε πάνω στο κεφάλι της; Ποιος ο σκοπός;

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε σκοπός, προσπαθούμε τώρα να βρούμε τώρα λογική σε ένα σημείο που δεν μπορώ ακόμη να το εξηγήσω στο μυαλό μου… Είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου…

Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνατε ότι αυτό που κάνατε οδηγεί την κοπέλα στον θάνατο; Λέτε ότι την λατρεύατε…

Κατηγορούμενος: Ό,τι προσπαθώ να σας απαντήσω, είναι αυτό που απαντάω και στον εαυτό μου.

Πρόεδρος: Μιλάμε για πέντε λεπτά που νιώθετε ότι είχατε «γυναίκα των ονείρων σας» στα χέρια σας. Δεν καταλάβατε τι κάνατε;

Κατηγορούμενος: Δεν βγάζει και σε εμένα λογική, ό,τι λέμε είναι ξεκάθαρο λάθος.

Πρόεδρος: Σε αυτά τα πέντε λεπτά δηλαδή δεν πέρασε λεπτό από το μυαλό σας ότι «εγώ αυτή την κοπέλα τη λατρεύω» και ότι το παιδί είχε δικαίωμα να μην στερηθεί τη μητέρα του; Αλλά και τον πατέρα του…

Κατηγορούμενος: Υπήρχε ποτέ περίπτωση με μια λογική, ήρεμη σκέψη, να δω ότι το παιδί θα χάσει τους γονείς του και να το αποδεχτώ;

Πρόεδρος: Θα έπρεπε να περάσουν από το μυαλό σας. Έχετε γίνει εσείς τώρα ο βίαιος. Οδηγείτε έναν άνθρωπο στον θάνατο, τη μάνα του παιδιού σας. Τι σκεφτόσασταν εκείνη τη στιγμή, γιατί χάσατε τη λογική;

Κατηγορούμενος: Ό,τι είχε προηγηθεί…

Πρόεδρος: Μας έχετε φέρει εδώ ένα σωρό βεβαιώσεις ότι παρακολουθήσατε σεμινάρια πρώτων βοηθειών και δεν καταλαβαίνατε ότι την οδηγείτε στον θάνατο…

Κατηγορούμενος: Εκείνη την στιγμή η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι λιποθύμησε…

Πρόεδρος: Πότε καταλάβατε ότι είναι νεκρή;

Κατηγορούμενος: Όταν την είδα στο πρόσωπο. Κατέβηκα (σ.σ. μετά, μολις κατάλαβε ότι ήταν νεκρή) να δω τι κάνει η μικρή, αν κοιμάται. Είναι αδυνατον να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Έτρεξα ξανά πάνω, ήταν αδύνατον να συνηδητοποιήσω αυτό που έχει γίνει.

Πρόεδρος: Πότε άρχισε να λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης; Γιατί κάνατε και ενέργειες, για να αποκρύψετε το έγκλημα.

Κατηγορούμενος: Στην ίδια κατάσταση συνέχισα να είμαι πολλή ώρα. Σκέφτηκα πώς το άφησα εγώ να συμβεί αυτό το πράγμα…

Πρόεδρος: Τον εαυτό σας στη φυλακή τον σκεφτήκατε;

Κατηγορούμενος: Ναι. Όποιος κάνει τέτοιο πράγμα, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει στη φυλακή…

Πρόεδρος: Και τι κάνατε;

Κατηγορούμενος: Μου ήταν αδύνατον να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση…

Τι είπε για τη σκηνοθεσία των 37 ημερών και τη δολοφονία του σκυλιού

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε, ακόμη, στη μαραθώνια απολογία του ότι μετά το έγκλημα έκλαιγε και τράβαγε τα μαλλιά του. «Σκεφτόμουν τι θα κάνει αυτό το παιδί. Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα χάσει την ίδια μέρα τους γονείς του», είπε και πρόσθεσε ότι σκέφτηκε το σενάριο της ληστείας, αλλά δεν περίμενε να γίνει πιστευτό.

«Αν η βούλησή μου ήταν να φύγω θα μπορούσα να φύγω και εγώ και το παιδί μου είχε διαβατήριο. Η αποφυγή των συνεπειών ήταν μια από τις απαράδεκτες συνέπειες εκείνης της ημέρας. Από το δικό μου σοκ ήταν αδύνατον να συνειδητοποιήσω δε θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κρατάω αγκαλιά τη κόρη μου και να της υπόσχομαι ότι δεν θα την αφήσω ποτέ…. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη δεν έφταιγε σε τίποτα. Και η Καρολάιν δεν έφταιγε …Της αξίζει να έχει τα πάντα η Λυδία και δεν θα τα έχει ποτέ, γιατί το άλλο μισό ήταν η μανούλα της» είπε φορτισμένος ο κατηγορούμενος.

«Οι γονείς της Καρολάιν είναι άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν για τη Λυδία», προσέθεσε ο ίδιος.

Πρόεδρος: Την κοιτάξατε στα μάτια την αγκαλιάσατε την πεθερά σας…

Κατηγορούμενος: Έχετε απέναντί σας έναν άνθρωπο που κάθε ημέρα κλαίει και θρηνεί, αυτό δεν με απαλλάσσει βέβαια από τις ευθύνες μου. Η ζωή μου δεν τέλειωσε την ημέρα που γύρισα στην Αθήνα από το μνημόσυνο, η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια ημέρα, όταν έχασα την Καρολάιν. Το μόνο που μου μένει είναι να επανορθώσω έστω και σε ένα κομματάκι από αυτά που προκάλεσα.

Η δολοφονία της Ρόξυ

Ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε αναλυτικά στις πράξεις του μετά το έγκλημα και όπως είπε σκέφτηκε να κάνει κακό στο σκυλί για να γίνει πιστευτή η εκδοχή της ληστείας. «Την πήρα από το λουράκι, τη σήκωσα ελαφρά και έβαλα το λουρί στο κάγκελο» ισχυρίστηκε.

Πρόεδρος: Ήταν ακαριαίος θάνατος;

Κατηγορούμενος: Ήταν αδύνατο να κοιτάω, έφυγα, πήγα στην κουζίνα για να μη βλέπω.

Πρόεδρος: Έκλαψε το ζώο;

Κατηγορούμενος: Έβγαλε ήχο… Έκλαψε…

Στη συνέχεια όπως είπε προκάλεσε αναστάτωση στον χώρο και ανέβηκε με το μωρό στο δωμάτιο του εγκλήματος.

Μάλιστα, ο κατηγορούμενος ευχαρίστησε την πρόεδρο για την εξής ερώτηση που του έκανε: «Αλήθεια γιατί βάλατε το παιδί δίπλα στη νεκρή μαμά του;». Απαντώντας ο κατηγορούμενος είπε: «Χαίρομαι που με ρωτάτε. Είναι κάτι που έχει συζητηθεί αρκετά. Δεν μπορούσα να την αφήσω στον κάτω όροφο. Δεν ήξερα πότε θα έρθει η αστυνομία».

Η πρόεδρος επέμενε για την επιλογή του να βάλει το παιδί στο κρεβάτι και όχι στο λίκνο, όπου θα ήταν και πιο ασφαλές.

Πρόεδρος: Γιατί δίπλα στο παγωμένο σώμα της μαμάς του;

Κατηγορούμενος: Στα σκατά που έφτιαξα με ένοιαζε να ήταν όσο πιο ασφαλές γινόταν το παιδί. Εκεί ήταν ασφαλές, δεν μπορούσε να πέσει….

Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;

Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα με τα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα….

Αναφερόμενος στην κλήση που έκανε στην αστυνομία για να καταγγείλει ληστεία ο κατηγορούμενος είπε: «Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου».

Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύψετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;

Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ο,τι αδικαιολόγητο έγινε ήταν βασανιστικές…

Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;

Κατηγορούμενος: Σκέφτομαι ότι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή …Όταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα έβρισκαν την αλήθεια..Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.

Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας;

Κατηγορούμενος: Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και ότι δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.

Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;

Κατηγορούμενος: Εγώ ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα, αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της, την οποία της τη στέρησαν εγώ.

Το «σφυροκόπημα» της έδρας και η μαραθώνια απολογία

«Όποιος μου έλεγε ότι εγώ θα κάνω αυτό το κακό στην Καρολάιν και την Ροξούλα (το σκυλί που δολοφόνησε) θα έλεγα ότι είναι τρελός δεν θα μπορούσα να το φανταστώ…. Προσπαθώντας να βρει λογική κάποιος σε αυτό το δίωρο που συνέβησαν όλα, είναι σαν να προσπαθεί να μετρήσει το ύψος του με ζυγαριά. Δεν υπάρχει λογική. Προσπαθώ και εγώ τώρα να βρω απαντήσεις με τη ζωή μου και τη ζωή του παιδιού μου διαλυμένη… Δεν υπάρχει λογική», είπε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, απαντώντας σε ερωτήσεις της εισαγγελέως της έδρας για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δολοφόνησε την σύζυγό του και μητέρα του παιδιού του Καρολάιν Κράουτς, πριν από ένα χρόνο στα Γλυκά Νερά. Η απολογία του διήρκησε περίπου δέκα ώρες και κατά τη διάρκειά της έγινε μόνο ένα διάλλειμα.

Ο κατηγορούμενος προσπαθώντας να υπερασπιστεί τον εαυτό του για το στυγερό έγκλημά του, είχε για όλα μια απάντηση και μια εξήγηση. Ήταν το γεγονός ότι θόλωσε όπως έλεγε, ότι είχε χαθεί η λογική εκείνες τις στιγμές για εκείνον. «Πρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα υπό το πρίσμα σε τι κατάσταση ήμουν εκείνη τη στιγμή. Ήμουν ένας άνθρωπος που δεν έχει ακουμπήσει άνθρωπο», είπε και αργότερα επανέλαβε πως θα έκανε τα πάντα για να είναι ευτυχισμένη η Καρολάιν. «Ήθελε γάμο στην Πορτογαλία; Θα το κάναμε. Ήθελε να πάμε στο Βόρειο Πόλο; Θα πήγαινα. Το άξιζε. Δεν υπήρχε σκέψη μου για το μέλλον που να μην ήταν μέσα εκείνη. Τα λάθη μου για την υπόλοιπη ζωή μου θα είναι πάνω μου. Δεν προσπαθώ να περάσω την εικόνα του τέλειου συζύγου, αν ήμουν τέλειος δεν θα ήμουν εδώ και η Καρολάιν δεν θα είχε φύγει. Είμαι ο τελευταίος που θα δικαιολογήσω τον εαυτό μου».

Εισαγγελέας: Ήταν σαν να απολογείστε για ένα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας. Προσπαθούσατε να τεντώσετε μια κατάσταση. Να δείξετε ότι υπήρχε μια επιδεινούμενη ένταση ώστε να δικαιολογήσετε ένα βίαιο έγκλημα. Γνωρίζουμε από την ιατροδικαστική έκθεση ότι προσπαθούσατε εναγωνίως να σκοτώσετε. Δεν μπορεί σε αυτό το χρόνο να νομίζατε κάτι αντίθετο από αυτό που συνέβη. Δηλαδή ότι λιποθύμησε.

Κατηγορούμενος: Ότι είπα είναι μια προσπάθεια όχι να πείσω για μια κατάσταση που πρώτος είπα ότι δεν επιδέχεται καμία δικαιολογία. Οποιοσδήποτε βρίσκετε σε μια κατάσταση τέτοιας σύγχυσης…

Εισαγγελέας: Ακόμα και η χρήση του μαξιλαριού έχει έναν σκοπό να μην ακούγεται. Άρα θέλω να καταλάβω αυτή την υπερδιέγερση. Εγώ μόνο έναν στρογγυλεμένο λόγο είδα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι θα μπορούσε να σας προκαλέσει θυμό εκείνο το βράδυ.

Κατηγορούμενος: Δεν μιλάμε για μια στιγμιαία αντίδραση σε ένα στιγμιαίο ερέθισμα. Ήμουν σε μια ψυχική κατάσταση ήδη τεταμένη αλλά όχι σε βαθμό να φτάσω σε αυτό το σημείο. Είναι πράγματα τα οποία συσσωρεύονται και αθροίζονται και εκείνη η στιγμή τα έβγαλε εκτός ορίων.

Εισαγγελέας: Υπάρχει κάτι στους ισχυρισμούς σας που δεν συναντάει καθόλου τη λογική. Αν την είχατε ρίξει από τις σκάλες στον καβγά, αν την είχατε σπρώξει και είχε χτυπήσει σε ένα ντουλάπι. Βλέπω μια πρόθεση να τελέσατε φόνο και να την πιάσετε στον ύπνο. Για αυτό και αφήσατε κάτω το παιδί….

Κατηγορούμενος: Το ότι ήμουν συγχυσμένες είναι κάτι που δεν μπορείτε να αγνοήσετε. Με ένα παιδί στην αγκαλιά στις 4 το πρωί που πρέπει να κοιμηθεί.

Εισαγγελέας: Ήταν σαν να μη συγχωρήσετε το έλασσον και συγχωρείτε τον εαυτό σας για το μείζον που είναι το έγκλημα. Εκείνη την ώρα σκοτώνετε για έναν λόγο που είναι ένας διαπληκτισμός που είναι «τι θα κάνουμε με το παιδί» σε μια συγκεκριμένη στιγμή.

Κατηγορούμενος: Δεν θα δικαιολογούσα ποτέ οποιοδήποτε περιστατικό είχε προηγηθεί με τρόπο ότι καλώς έκανα την πράξη.

Εισαγγελέας: Όλο αυτό που λέτε έχει μια διαρκή μεγάλη αντίφαση με την πραγματικότητα. Ο τρόπος που φερθήκαμε εκείνο το βράδυ ήταν απόλυτα κυριαρχικός. Με κάνει να πιστεύω ότι κάτι άλλο υπήρχε.

Κατηγορούμενος: Κάτι άλλο δεν υπήρχε πλην των προβλημάτων που έχουμε συζητήσει.

Εισαγγελέας: Όσοι είχαν μιλήσει στην Καρολάιν λένε ότι ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος είναι εγκλωβισμένος σε κάτι. Κι ένα άνθρωπος ο οποίος λέει συνεχώς «φταίω, φταίω, φταίω. Εγώ φταίω για όλα».

Κατηγορούμενος: Δεν είναι ένας άνθρωπος που την βάζεις να κάνει κάτι αν δεν το θέλει.

Εισαγγελέας: Μιλήσατε στον ενεστώτα.

Κατηγορούμενος: Ήταν εκ παραδρομής

Εισαγγελέας: Δεν πειράζει. Και εκ παραδρομής η γλώσσα λέει πολλά πράγματα.

Εισαγγελέας: Θέλω να καταλάβω μια προσωπικότητα που λέει ότι «αγαπώ τα αδέσποτα και τα μαζεύω από το δρόμο» και στη συνέχεια περιγράφει ότι κρεμάει το σκύλο και γυρίζει και φεύγει….

Κατηγορούμενος: Φεύγω για να μη δω επειδή δεν αντέχω. Μακάρι να μπορούσα να πάρω τα αποτελέσματα πίσω.

Εισαγγελέας: Μάρτυρες είπαν ότι δεν άντεξαν τη θέα. Άρα πως μπορεί ο άνθρωπος που το είχε στην αγκαλιά του να το κάνει αυτό; Δεν σκεφτήκατε καλύτερα να πάω στο μπουντρούμι παρά να το κάνω αυτό; Παρόλο που μας περιγράφετε έναν άνθρωπο που τραβάει τα μαλλιά του βλέπουμε έναν άνθρωπο με ψυχρό συναίσθημα. Είδατε τη γυναίκα σας να πεθαίνει και να μην κάνετε πίσω. Είδατε το σκύλο σας να υποφέρει και να πεθαίνει και να μην κάνετε πίσω.

Κατηγορούμενος: Είναι αποτέλεσμα μιας ημέρας που δεν έχει καμία λογική και καμία σύνδεση με τον άνθρωπο που το έκανε. Είναι ένας άνθρωπος που δεν ήταν νηφάλιος που δεν είχε τίποτα να κερδίσει.

Εισαγγελέας: Δεν μου απαντάτε πως μέσα σας δεν λειτούργησε το σοκ. Να πείτε «να σταματήσω πριν προκαλέσω το θάνατο»….

Κατηγορούμενος: Μακάρι να είχε λειτουργήσει. Ήμουν τόσο θολωμένος που εκείνη τη στιγμή δεν λειτούργησε το ένστικτο που έχω μέσα στα βάθη της καρδιάς κου για την Καρολάιν και οποιοδήποτε ζωάκι.

Εισαγγελέας: Ποια είναι η σχέση σας με τους γονείς σας;

Κατηγορούμενος: Άριστες δεν φταίνε σε τίποτα ξέρουν ότι έχουν χάσει την Καρολάιν και εμένα… Είναι μεταξύ των ανθρώπων που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Η βασική πηγή δύναμης για εκείνους -και με δική μου παρότρυνση -είναι η κορούλα μου.

Σύνεδρος: Δεν μπορεί κάποιος με τόση διαύγεια να σκέφτεται πως θα αποτρέψει τις υποψίες από πάνω του και πριν πέντε λεπτά να μας λέτε ότι είστε θολωμένος…

Κατηγορούμενος: Ήταν μια σπασμωδική κίνηση χωρίς λογική….

Σύνεδρος: Δηλαδή, όλα αυτά που πράξατε μετά σας φαίνονται σπασμωδικά γιατί εμένα μου φαίνονται απόλυτα ψύχραιμα. Θέλουν όλα αυτά μια λογική διεργασία.

Κατηγορούμενος: Το ότι υπήρχε μια σκέψη δεν σημαίνει ότι ήταν λογική….

Σύνεδρος: Μόλις έγινε το συμβάν δεν το πιστεύατε. Και μετά από δυο ώρες της δέσατε τα χέρια και βάλατε το μωρό πάνω της. Αυτό απαιτεί ψυχραιμία;

Κατηγορούμενος: Ήταν μια θολωμένη ενέργεια…

Σύνεδρος: Ψάχνουμε αυτό που σας έφερε σε αυτή τη κατάσταση. Τι ήταν αυτό που σας έβγαλε έξω από τα ρούχα σας; Που δεν λειτουργήσατε λογικά. Αυτό είναι και ο βρασμός ψυχικής ορμής για να καταλάβετε…. Ποια γεγονότα σας τον προκάλεσαν τέτοια υπερδιέγερση συναισθήματος;

Κατηγορούμενος: Η θόλωση και οι σκέψεις που μπορεί να περάσουν από το μυαλό εκείνες τις στιγμές είναι τόσο χαοτικές…. Είναι στιγμές που δεν υπάρχει διαύγεια…

Σύνεδρος: Αυτό θέλω να πείτε γιατί δεν είχατε διαύγεια.

Κατηγορούμενος: Ο φόβος και ο θυμός για το παιδί.

Σύνεδρος: Έπαθε κάτι το παιδί;

Κατηγορούμενος: Δεν χτύπησε αλλά ένιωσε φόβο. Δεν υπήρχε λογική να σπρώξει τη μικρή. Είχα μια αντίδραση που δεν κατάφερα να αποτρέψω και να ελέγξω αυτό που συνέβη….

Σύνεδρος: Τσακωθήκατε και η Καρολάιν έπεσε για ύπνο. Δεν πήγε βόλτα να το σκεφτεί. Αυτό ήταν κάτι που συνηθίζατε να ξυπνάτε 4 το πρωί. Γιατί έπρεπε να γίνει έτσι όπως θέλατε εσείς. Είχε νεύρα είχε δικαίωμα να θέλει το παιδί να κοιμηθεί στο κρεβάτι του και όχι μαζί της.

Κατηγορούμενος: Όχι, μου είπε να «μη μου τη φέρεις»….

Σύνεδρος: Πόσο δύσκολο ήταν να κάτσετε κάτω να κοιμηθείτε με το παιδί;

Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος ….

Σύνεδρος: Εγώ καταλαβαίνω ότι ήσασταν ένα ζευγάρι που δεν είχε καμία επικοινωνία.

Κατηγορούμενος: Η επικοινωνία μας γενικότερα δεν μπορεί να αξιολογηθεί από μια στιγμή…

Σύνεδρος: Είπατε ότι δεν θέλατε να τη σκοτώσατε. Ποιος είναι ο σκοπός ενός ανθρώπου που βάζει στα μαξιλάρια το κεφάλι ενός άνθρωπου μέσα σε δυο μαξιλάρια. Ήταν πέντε λεπτά. …Περιμένατε δηλαδή ότι δεν θα πάθει τίποτα. Είχατε το χρόνο και να σκεφτείτε και να υπαναχωρήσετε…

Κατηγορούμενος: Ο χρόνος σαν λεπτά μπορεί να υπήρχε, αλλά δεν υπάρχει η λογική. Ήταν ένα πεντάλεπτο που χάθηκε η επαφή μου με το περιβάλλον….

Ένορκος: Γιατί σκοτώσατε το σκυλί και όχι μια γατούλα, αφού είχατε και γάτες μας είπατε

Κατηγορούμενος: Αυτό που συνέβη με τη Ρόξυ δεν είχε καμία προέκταση στη Καρολάιν…. Όσο το αγαπούσε εκείνη το αγαπούσα και εγώ. Η μόνη λογική που μπορεί να υπάρχει είναι ότι το σκυλί είναι ο φύλακας σε ένα σπίτι

Ένορκος: Λέτε ότι δεν υπήρχε στιγμή στη ζωή σας που να μην περιελάμβανε τη Καρολάιν. Σκεφτήκατε ποτέ πως θα αντιδρούσατε αν η Καρολαιν μεγαλώνοντας σας ζητούσε χωρισμό. Πως θα αντιδρούσατε σε αυτό το υποθετικό σενάριο;

Κατηγορούμενος: Δεν ήταν ιδιοκτησία μου η Καρολάιν. Είχε περάσει από το μυαλό μου αλλά ήταν τόσα πολλά αυτά που μας έδεναν…

Ένορκος: Που βρίσκατε την όρεξη να τσακωθείτε δυο τη νύχτα. Ήσασταν κουρασμένος… Γιατί δε βάλατε το παιδί για ύπνο και να κοιμηθείτε και εσείς αφού το πρωί θα ξυπνάγατε στις έξι; Να δώσετε τόπο στην οργή….

Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος έπρεπε να νωρίτερα να έχω δώσει λύση. Η πρώτη μου αντίδραση δεν θα ήταν να την αγνοήσω. Ήταν να προσπαθώ να το λύσω. Αυτό δεν είναι το φυσιολογικό;

«Ελπίζω να με συγχωρέσει ο Θεός»

Ο κατηγορούμενος θέλησε εκ νέου να αναφερθεί στη μητέρα της Καρολάιν και τότε η πρόεδρος του έθεσε νέες ερωτήσεις. «Θέλω να πω ότι στις 37 ημέρες ότι ήμουν αγκαλιά με τη μικρούλα. Έχασα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου… Αυτές τις ημέρες θα μπορούσα να είχα φύγει …Όλο αυτό το διάστημα αν έφευγα με τη κόρη μου σε μια χώρα που δεν ξέρει κανείς. Αν το έκανα θα είχα προδώσει όλους και την πεθερά μου. Πως την αγκάλιαζα; Δεν το άντεχα. Αλλά το να γυρίζω τη πλάτη θα ήταν το πιο άνανδρο πράγματα που μπορούσα να κάνω. Ο λόγος που ζω είναι η Λυδία και ο λόγος που ζει και εκείνη. Η πεθερά μου με είχε σαν παιδί της. Αξίζει όλα τα καλά και τίποτα από αυτά τα κακά που έγιναν. Το μόνο που μπορούσα να κάνω -το πιο σωστό μέσα σε τόσο λάθος κατάσταση – είναι να είναι κοντά τους η Λυδία. Εγώ αγκάλιαζα ένα άνθρωπο που ήξερε πόσο αγαπούσα την Καρολάιν», είπε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.

Πρόεδρος: Είχατε όλη την Ελλάδα πάνω σας και όχι μόνο είχε λάβει διεθνείς διαστάσεις. Και εσείς σκεφτόσασταν την πεθερά σας, δεν λέω ότι δεν είναι αξιόλογος άνθρωπος. Εσείς είχατε μπει στο μικροσκόπιο των δημοσιογράφων, των αρχών …

Κατηγορούμενος: Δεν είχαν καμία σχέση αυτά με τη πεθερά μου… Δεν είχα κανένα κέρδος να χρησιμοποιήσω την πεθερά μου. Δεν είχα μια τυπική σχέση μαζί της, ήταν στενή η σχέση μας, την αγαπούσα και την αγαπάω και τη θεωρούσα οικογένειά μου όσο και την Καρολάιν.

Πρόεδρος: Σκεφτήκατε ποτέ πως θα αισθανθεί αυτή η γυναίκα αν αποκαλύπτονταν η αλήθεια;

Κατηγορούμενος: Φυσικά. Τι να έκανα; Να της γύρναγα την πλάτη; Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για εμένα, την κορούλα μας. Μας στήριζε όλους.

Πρόεδρος: Πως θα την παρηγορούσατε; Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να είναι καν εδώ. Και αυτό σας το κάνει πολύ πιο εύκολο. Πιστεύω ότι αν ήταν εδώ θα υπερασπιζόσασταν τόσες ώρες τον εαυτό σας; Θα είχατε τη δύναμη να την κοιτάξετε στα μάτια….

Κατηγορούμενος: Θα το άντεχα…..

Κλείνοντας την απολογία του ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε: «Μετά από όλα όσα είπαμε σήμερα δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να πω στον εαυτό μου, ούτε στην Καρολάιν, ούτε στη Λυδία ούτε σε κανένα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να φτάσει το μέγεθος της καταστροφής που προκλήθηκε με δική μου ευθύνη. Κάθε μέρα θα ζητάω συγνώμη από τη γυναίκα μου. Το μόνο που θα ήθελα ήταν να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ήταν εδώ η Καρολάιν και εγώ ας ήμουν μακριά. Συγνώμη θέλω να ζητήσω και από την κορούλα μου, τη Ρόξυ και την πεθερά μου, που με αγκάλιασε. Ελπίζω κάποτε όλοι όσοι έχουν πληγωθεί -όσοι έχασαν τη ζωή τους από αυτό – να με συγχωρέσουν. Ελπίζω ο Θεός να με συγχωρείσαι. Εγώ τον εαυτό μου δεν θα τον συγχωρέσω ποτέ. Να είστε καλά….».

Η δίκη θα συνεχιστεί στις 16 Μαΐου , οπότε και αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου.

ΠΗΓΗ 15MINUTES.GR

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...

Ενημερωτικά δελτία

Ενημερωθείτε άμεσα από την εφημερίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση.