Τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά στη Γαλλία δείχνουν να υποτιμούν τον κίνδυνο του Εθνικού Μετώπου
της Φρανσουάζ Φρεσόζ *
Μια αμφιβολία βασανίζει τον τελευταίο καιρό την ηγεσία του Εθνικού Μετώπου: Mήπως το κόμμα «έπιασε ταβάνι»; Μήπως το 27,8% που έλαβε στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών του 2015 είναι το ανώτατο ποσοστό που μπορεί να λάβει; Ενώ η Μαρίν Λεπέν προσπαθεί να παρουσιάσει μια μετριοπαθή εικόνα, το κόμμα της αναρωτιέται κατά πόσον είναι σωστή η γραμμή που ακολουθεί.
Ξαφνικά, το Εθνικό Μέτωπο εμφανίζεται ευάλωτο. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζουν τα «συστημικά» κόμματα. Η ανησυχία τους για τα υψηλά ποσοστά που πέτυχαν η Μαρίν Λεπέν και η Μαριόν Μαρεσάλ-Λεπέν στον πρώτο γύρο έχει υποχωρήσει. Το ίδιο και η απογοήτευση της Αριστεράς για το ότι δεν έχει πλέον εκπροσώπηση στο Nord-Pas-de-Calais-Picardie και στην Provence-Alpes-Cοte d'Azur. Η αποτελεσματικότητα του Δημοκρατικού Μετώπου, που στέρησε το κόμμα της Λεπέν από τρεις πιθανές νίκες στο Βορρά, αδρανοποιεί την απειλή και ξυπνά στη Δεξιά και την Αριστερά τα παλιά τους ρεφλέξ, τότε που το Εθνικό Μέτωπο είχε πολύ μικρότερη δύναμη.
Στην Αριστερά, η συζήτηση για την πιθανή διεξαγωγή προκριματικών εκλογών για την ανάδειξη του υποψηφίου της έχει τη γεύση της προεδρικής μάχης του 2012, μιας κλασικής μονομαχίας της Δεξιάς με την Αριστερά: Ο Φρανσουά Ολάντ, που στις δημοσκοπήσεις λάμβανε 3%, μπόρεσε να κτίσει μια δυναμική μέσα από αυτή την εντελώς άγνωστη στη Γαλλία διαδικασία. Οι προκριματικές εκλογές έδωσαν στον Ολάντ την απαραίτητη ώθηση για να επιβληθεί στον Σαρκοζί, ύστερα από τρεις συνεχόμενες αποτυχίες της Αριστεράς στις προεδρικές εκλογές.
Με ποσοστό 17,4%, η Μαρίν Λεπέν δεν είχε εντυπωσιάσει. Αυτοί που ζητούν σήμερα την επανάληψη εκείνης της διαδικασίας, παρόλο που στην παράδοση του γαλλικού σοσιαλισμού ο απερχόμενος Πρόεδρος είναι πάντα ο μοναδικός υποψήφιος για την επανεκλογή του, υποστηρίζουν ότι ο ενθουσιασμός που θα προκληθεί είναι αναγκαίος για να υπάρξει μια νέα ώθηση της Αριστεράς. Ξεχνούν όμως ότι η υποψήφια του Εθνικού Μετώπου βαραίνει σήμερα δέκα μονάδες περισσότερο απ? ό,τι πριν από τέσσερα χρόνια. Ότι είναι σε θέση να περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, όπως το 2002, να αποκλειστεί ο υποψήφιος της Αριστεράς. Κι ότι κατόπιν όλων αυτών, ίσως να ήταν καλύτερα να συμπαραταχθούν όλοι πίσω από τον απερχόμενο Πρόεδρο.
Η αδυναμία όμως του Φρανσουά Ολάντ να οικοδομήσει μια εθνική ενότητα πίσω από το ζήτημα της αφαίρεσης της υπηκοότητας από τους τρομοκράτες δείχνει πόσο εύθραυστος είναι. Το μέτρο αυτό, ο Γάλλος Πρόεδρος το δανείστηκε ουσιαστικά από το Εθνικό Μέτωπο, γνωρίζοντας ότι έχει την έγκριση της πλειοψηφίας των Γάλλων. Ήλπιζε ότι με τον τρόπο αυτό θα πλειοδοτούσε της ακροδεξιάς. Αλλά ο υπολογισμός του αποδείχθηκε λανθασμένος. Πολλά στελέχη του κόμματός του, που διαφωνούσαν ήδη με την οικονομική του πολιτική, αισθάνθηκαν ότι θίγονται οι αξίες τους. Κάποιοι μάλιστα ζήτησαν όχι μόνο να γίνουν προκριματικές εκλογές για να εκλεγεί ο υποψήφιος της Αριστεράς, αλλά από τις εκλογές αυτές να αποκλειστεί ο σημερινός Πρόεδρος!
Αλλά και στη Δεξιά υπάρχει ένας άνθρωπος που δείχνει να υποτιμά τον κίνδυνο του Εθνικού Μετώπου: Ο Νικολά Σαρκοζί. «Θα έρθω να σας βρω!» είπε σε έναν ψηφοφόρο που είχε ψηφίσει Εθνικό Μέτωπο το 2012 και του έκανε μια ερώτηση στην τηλεόραση. Ο πρόεδρος του κόμματος των Ρεπουμπλικανών πιστεύει ότι θα επαναλάβει το νικηφόρο παιχνίδι του 2007, όταν είχε καταφέρει να προκαλέσει ασφυξία στην ακροδεξιά στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ήταν τότε που είχε υποσχεθεί στους Γάλλους ότι θα κερδίζουν περισσότερα αν δουλεύουν περισσότερο και είχε σφυρηλατήσει την εθνική τους ταυτότητα δημιουργώντας ένα υπουργείο Μετανάστευσης, Ενσωμάτωσης και Εθνικής Ταυτότητας. Ο Ζαν-Μαρί Λεπέν είχε λάβει τότε στον πρώτο γύρο μόλις 10,4%.
Σήμερα, ο Σαρκοζί χρησιμοποιεί ακριβώς τα ίδια όπλα, δηλαδή το δημοσιονομικό σοκ και μια πολύ σκληρή στάση στο προσφυγικό. Υπάρχουν όμως δύο καινούργια δεδομένα σε σχέση με τότε: Η αμφισβήτηση της προεδρικής του θητείας είναι πολύ διαδεδομένη και το Εθνικό Μέτωπο βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε περίπτωση που υποψήφιος της Δεξιάς είναι ο Σαρκοζί, η Λεπέν θα τον περάσει στον πρώτο γύρο με 26% έναντι 21%. Μόνο ο Αλέν Ζιπέ είναι σε θέση να τη νικήσει.
Εδώ και μήνες, ο δήμαρχος του Μπορντό διεξάγει μια εκστρατεία στη βάση της υπέρβασης του κλασικού διαχωρισμού μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς: Όσοι τον ψηφίσουν, είτε επειδή συμφωνούν με τις ιδέες του είτε επειδή θέλουν να ανακόψουν τον δρόμο την ακροδεξιά, θα ανήκουν ντε φάκτο στην πλειοψηφία του. Ο Ζιπέ δεν υποτιμά τον κίνδυνο του Εθνικού Μετώπου. Αντίθετα, έχει αποδεχθεί πλήρως την τρικομματική πραγματικότητα. Και θέλει να κερδίσει από τον πρώτο γύρο τον μέγιστο αριθμό διακομματικών ψήφων.
(Πηγή: Le Monde)
* Η Φρανσουάζ Φρεσόζ είναι αρθρογράφος της Le Monde.
Το κείμενο δημοσιεύεται αυτούσιο και απηχεί τις απόψεις της συγγραφέος και όχι της εφημερίδας "Λαμιακός Τύπος".
