Πρώτα Κάθαρση και μετά Συνένωση Δυνάμεων
Γράφει ο Παναγιώτης Ιακωβής
Πλήθος σοβαρών και στρατηγικών αποφάσεων που καθόρισαν το μέλλον της χώρας, ελήφθησαν ερήμην ή και κατ' αντίθεση με τις λαϊκίστικες κραυγές.
Επί παραδείγματι, η ισχυρότατη αντι - ευρωπαϊκή ψήφος στο Δημοψήφισμα του 2015, σωστά δεν ελήφθη υπόψη από την τότε Κυβέρνηση. Τότε που γέμισε η Ελλάδα με αυτοσχέδιες "Οδούς Δραχμής".
Ομοίως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ερχόμενος σε αντίθεση με τις λαϊκίστικες φωνές, έθεσε το προσωπικό του πολιτικό κεφάλαιο ως πολιορκητικό κριό, βάζοντας την χώρα στην Ε.Ε εξασφαλίζοντας πολιτική και δημοκρατική σταθερότητα στην Πατρίδα αλλά και πακτωλό κονδυλίων που δυστυχώς οι λαϊκιστές και το λαϊκό αίσθημα απαιτούσαν να κατασπαταληθούν σε Καγιέν.
Η Συμφωνία των Πρεσπών, εδέχθη δίκαιη κριτική αλλά και άγρια επίθεση από όσους σήμερα την εφαρμόζουν κατά γράμμα. Ουσιαστικώς εξασφάλισε την μη εχθρική στάση των ΗΠΑ έναντι της Πατρίδας, την οποία διαφημίζει η παρούσα κυβέρνηση.
Το λαϊκίστικο δίλημμα "βούτυρο ή κανόνια" θα το συναντήσουμε και σήμερα στις αποφάσεις για τον εξοπλισμό της χώρας, με σύγχρονα ναυτικά και αεροπορικά όπλα.
Ο Α. Παπανδρέου, ο κατεξοχήν αγαπημένος της λαϊκής βούλησης, μεταρρύθμισε την Ελλάδα κοινωνικά, παρά τις αντιστάσεις ακόμα και μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
Αντίστοιχες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις προώθησε η πλειοψηφία της Βουλής των Ελλήνων για τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών, παρά τις οπισθοδρομικές αντιδράσεις πλειοψηφικού ρεύματος της ελληνικής κοινωνίας.
Ομοίως, με τις ανεύθυνες κραυγές περί επαναφοράς της θανατικής ποινής.
Σύντομα, η πολιτική μας σκηνή θα καταληφθεί (ξανά) από πλειοψηφικά ανορθολογικά ρεύματα, τα οποία δεν ορρωδούν προ ουδενός, αρκεί να έχουν εξουσία. Υφίσταται κίνδυνος, οι Θεωρίες Συνωμοσίας να αποτελέσουν επίσημη κρατική πολιτική.
Γι' αυτό, απαιτείται η δημιουργία Προοδευτικού Πόλου Σοσιαλδημοκρατίας, που να έχει επαρκές πολιτικό μέγεθος και εκτόπισμα, ώστε να δύναται να ορθώσει ανάστημα στην επερχόμενη λαϊκίστικη, ακραία και ανορθολογική καταιγίδα.
Η κεντρο-αριστερά δύναται και οφείλει να είναι Πατριωτική αλλά όχι επιδερμικά πατριδοκάπηλη.
Έχει το πλέον ισχυρό φιλοσοφικό και θεωρητικό υπόβαθρο. Για να μπορέσει να συγκροτηθεί ένας τέτοιος προοδευτικός πόλος, απαιτείται όμως προσήλωση σε Αρχές και όχι οπορτουνιστικές παλινωδίες ανάλογα με τα λαϊκίστικα μικροσυμφέροντα τοπικών παραγοντίσκων.
Πρώτα Κάθαρση και μετά Συνένωση Δυνάμεων.
Η συνένωση δυνάμεων δεν είναι εφικτό να πραγματωθεί στον προοδευτικό χώρο, χωρίς την απαραίτητη Ανιδιοτέλεια, σε μια χώρα που οι Δημοκρατικοί της Θεσμοί, η Ελευθεροτυπία και το Κράτος Δικαίου υποβαθμίζονται καθημερινά.
Στις επιλογές μας ας θυμηθούμε τα λεγόμενα της Hannah Arendt:
H επιδερμικότητα διολισθαίνει εύκολα προς το Κακό.
Δυστυχώς, το πολιτικό μας σκηνικό σφύζει επιδερμικότητας, φωτογραφικών ενσταντανέ και λαϊκισμού. Αυτό ενέχει πλήθος κινδύνων, αφού συγχέει το "λαϊκό" με το "λαϊκίστικο".
