Όταν ουρλιάζουν οι μανάδες...

Ήταν μια ριπή αστραπής και όλα έγιναν φως, όχι φως ζωής, αλλά το φως εκείνο που ενώνει τη γη με τον ουρανό και στήνει ένα χορό αγγέλων, γιατί η γη στάθηκε λίγη και ανεπαρκής να κρατήσει αυτά τα στιβαρά νιάτα κοντά της.

Η μάνα σήμερα είναι αυτή που ουρλιάζει και ο πόνος της είναι άλλοτε βουβός άλλοτε βροντερός και απέναντι σε αυτό τον πόνο οφείλουμε όλοι σεβασμό. Η μάνα σήμερα κραυγαζει και με όλη της την ύπαρξη διαλαλεί το αιώνιο “γιατί”.

Η μάνα σήμερα ιχνηλατεί ένα χνάρι του παιδιού της και εκλιπαρεί για να το βρει.

Η μάνα σήμερα εκπέμπει το θρήνο για το παιδί της που αντιλαλεί στη γη νεκρώνοντας τη φύση, γιατί η φύση άλλα όρισε και ένα κλάσμα του χρόνου, μια σκέψη ανθρώπου, ένα ανεξελεγκτο σύστημα αναίρεσαν τα φυσικά.

Η μάνα σήμερα βοά και η βοή της συναθροίζεται και γίνεται κραυγή και γίνεται ολοφυρμός και ξεσκίζει τον αιθέρα. Η μάνα σήμερα σιωπά όχι γιατί δεν έχει τι να πει, αλλά γιατί η γλώσσα του σώματος κόπασε και εξερράγη η γλώσσα της ψυχής που στο πέρασμά της πυρακτώνει το σύμπαν.

Η μάνα σήμερα θα θρηνήσει και θα θάψει το παιδί της που με κόπο, χαρά και θυσίες ανέθρεψε, που με αγάπη και καμάρι το έπεμψε να ζήσει τη δική του ζωή, τα δικά του όνειρα και αυτή περήφανη να δρέπει τους καρπούς των κόπων της.

Η μάνα σήμερα εκβάλλει την ευγένεια της ψυχής της όχι για να γίνει αγενής, αλλά για να γίνει ο άγγελος του μηνύματος σε όλους ότι για κάθε παιδί που χάνεται είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
Η μάνα σήμερα... τι να πεις... πως να την παρηγορήσεις... πως να γλυκάνεις τον πόνο της... πως να την αντικρίσεις... πως να αναπληρωθεί το κενό του σπλάχνου της...

Για κάθε ΜΑΝΑ που θυσίασε στην κοιλάδα των Τεμπών το πολυτιμότερο κόσμημα της ζωής της, το ΠΑΙΔΙ της!

Η Παναγία μας, που βίωσε τον πόνο της απώλειας, να την παρηγορήσει...

Eυμορφία Ρουποτιά
Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Λαμίας