Ποιός αμφισβητεί την κυβέρνηση του 41% ; (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Περικυκλωμένη από ένα κύμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων βρίσκεται αυτή την περίοδο η κυβέρνηση του 41%!

Εκατοντάδες τρακτέρ έχουν παραταχθεί σε όλη την περιφέρεια με τους αγρότες να μην ικανοποιούνται από τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού και να κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους χωρίς να αποκλείουν να προχωρήσουν ακόμη και σε μπλόκα στις εθνικές οδούς.

Στο δρόμο με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και καταλήψεις σχολών και οι φοιτητές αντιδρούν στο νομοσχέδιο για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν βγήκαν και οι Μελισσοκόμοι πραγματοποιώντας πορείες μέσα στις πόλεις. Απόφαση για απεργία στις 28 Φεβρουαρίου πήρε και η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων.

Την ίδια ώρα σφοδρές είναι και οι αντιδράσεις της Εκκλησίας και της ίδιας της κοινωνίας για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Και όλα αυτά ενώ δεν έχουν περάσει παρά μόνο επτά μήνες από τις εθνικές εκλογές με τον ελληνικό λαό να δίνει στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη μια “θηριώδη” εντολή διακυβέρνησης.

Έχω την αίσθηση ότι με το τέλος της πανδημικής κρίσης, βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που ήταν κρυμένα κάτω από το χαλί λόγω του αναγκαστικού εγκλεισμού μας για την αντιμετώπιση του φονικού ιού. Είναι μια πραγματικότητα που βιώνει σήμερα ολόκληρη η Ευρώπη.

Το αγροτικό ζήτημα και ο ξεσηκωμός του αγροτικού κόσμου ήταν ο απόλυτος αιφνιδιασμός των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Ο όγκος και η ένταση των αγροτικών κινητοποιήσεων σε Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, φανερώνει σε όλες του τις διαστάσεις το αγροτοδιατροφικό πρόβλημα της εποχής. Πρόβλημα που όλοι εκτιμούν πως θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο όσο ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται αλλά και με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, την ευρωπαϊκή πολιτική της πράσινης μετάβασης, την κλιματική κρίση, τις επιπτώσεις της οποίας ήδη βιώνει ο αγροτικός κόσμος, τον ανταγωνισμό που δέχονται οι Ευρωπαίοι αγρότες από τρίτες χώρες, ενώ πολλοί ανησυχούν πως η ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα χειροτερέψει ακόμη περισσότερο την οικονομική κατάσταση των αγροτών στην Ευρώπη.

Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ένας αναλυτής “οι Βρυξέλλες ανησυχούν για το τέλος του κόσμου, την ώρα που οι Ευρωπαίοι πολίτες ανησυχούν για το τέλος του μήνα !”

Απόλυτα αιφνιδιασμένη από τις εξελίξεις στον πρωτογενή τομέα εμφανίζεται και η ελληνική κυβέρνηση. Δείχνει ότι είχε υποτιμήσει τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου, πίστευε ότι η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη, δεν υπολόγισε την δυναμική αντίδραση των αγροτών. Καθυστερημένα σήμερα προβαίνει σε διαπιστώσεις για τα αγροτικά προβλήματα, αναγνωρίζει το δίκιο του αγροτικού κόσμου και σπεύδει να ανακοινώσει μέτρα για να αποφύγει μεγαλύτερες αντιδράσεις.

Η αλήθεια είναι ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν πάνω στο τραπέζι. H περίοδος της καθολικής στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων με ευρωπαϊκό χρήμα παρήλθε μαζί με την πανδημική κρίση, τα προβλήματα ωστόσο της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας που ταλανίζουν την πραγματική οικονομία είναι εδώ και πιέζουν αφόρητα για να βρεθούν λύσεις.

Για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αφού πρώτα μοίρασε μέσα σε δύο χρόνια κοντά στα 50 δις για την αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης, «πετώντας από το ... ελικόπτερο λεφτά», χωρίς να είναι και απολύτως διαφανές για το πώς ξοδεύτηκε όλος αυτός ο πακτωλός, ζήτημα πρώτης προτεραιότητας σήμερα είναι η δημοσιονομική πειθαρχία. Όμως την ώρα που η κυβέρνηση θέτει ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας την δημοσιονομική πειθαρχία και την αύξηση των φορολογικών εσόδων μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αγρότες, μικρές επιχειρήσεις και νοικοκυριά ζητούν μεγαλύτερη οικονομικη στήριξη από την κυβέρνηση.

Η κυβερνητική πολιτική είναι υποχρεωμένη εκ των συνθηκών να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη της δημοσιονομικής πειθαρχίας και την ανάγκη στήριξης της πραγματικής οικονομίας.

Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση εν μέσω θυέλλης και κοινωνικής αναστάτωσης συνεχίζει να απολαμβάνει υψηλά ποσοστά δημοσκοπικής υπεροχής έναντι των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ωστόσο το παράδοξο των δημοσκοπήσεων είναι ότι ενώ δεν αμφισβητείται προς το παρόν η κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση. Διάχυτη είναι επίσης η δυσαρέσκεια των πολιτών για την αδυναμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ακρίβειας που είναι το υπ΄ αριθμόν ένα πρόβλημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία, ενώ δυσαρέσκεια καταγράφεται σε όλες τις μετρήσεις και για την κατάσταση που επικρατεί στη δημόσια υγεία που συνεχίζει να δοκιμάζεται από τις σοβαρές ελλείψεις ιατρικού προσωπικού, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για την αναμόρφωση του ΕΣΥ.

Καθηλωμένα σε χαμηλά ποσοστά τα κόμματα της αντιπολίτευσης δικαιώνουν τον αφορισμό του Τζούλιο Αντρεότι ότι “η εξουσία φθείρει αυτόν που δεν την έχει”.

Φαίνεται όμως ότι την παντοδυναμία της κυβέρνησης του 41% (!) αμφισβητούν σήμερα η ακρίβεια, το καλάθι του νοικοκυριού με τις υψηλές τιμές των τροφίμων, σε συνδυασμό με την πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουν οι αγρότες αλλά και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δεν βλέπουν προοπτική στο επαγγελμά τους.

Δεν χωρά αμφιβολία. Ένα 30-35% του πληθυσμού περνά πολύ καλύτερα με τη σημερινή κυβέρνηση και οι περισσότεροι από αυτούς τους ευνοημένους ζουν στην Αθήνα και σε τρεις - τέσσερις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Υπάρχει όμως και το 70% του πληθυσμού που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.

Δεν βλέπουν οφέλη από την διαφημιζόμενη ανάπτυξη και συνεχίζουν να ζουν σε συνθήκες οικονομικής ανασφάλειας. Αλλά το ποιοί και πόσοι αμφισβητούν την κυβέρνηση του 41% θα το μάθουμε στις ευρωεκλογές που έρχονται!

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος