“Μην κοιτάτε πάνω” (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Γράφει ο
Χρήστος Αλεξανδρής

Στην κινηματογραφική ταινία “Μην κοιτάτε πάνω”, με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, τη Μέριλ Στριπ και τη Τζένιφερ Λόρενς, ένας καθηγητής αστρονομίας και μια μεταπτυχιακή φοιτήτρια προσπαθούν να προειδοποιήσουν τον κόσμο για την έλευση μιας ολοκληρωτικής καταστροφής καθώς ανακαλύπτουν έναν γιγάντιο αστεροειδή να έρχεται κατα πάνω μας.

Στις μέρες μας η πραγματικότητα ξεπερνά και τα πιο ευφάνταστα σενάρια της κινηματογραφικής σκηνοθεσίας και ο κόσμος σήμερα φοβάται ότι μπορεί να ζήσει αυτό που μέχρι χθες θεωρούνταν αδιανόητο.

“Μην κοιτάτε πάνω” δεν είναι πλέον σενάριο κάποιας κινηματογραφικής ταινίας, αλλά αυτό που συμβαίνει καθημερινά τα τελευταία χρόνια. Πόλεμος στην Ευρώπη, πόλεμος και στη Μέση Ανατολή. Πύραυλοι εκτοξεύονται από εχθρικές χώρες πέφτοντας πάνω σε πολυκατοικίες σκοτώνοντας αμάχους, ισοπεδώνοντας ολόκληρα τετραγωνικά, τρομοκρατώντας φιλήσυχους πολίτες που θέλουν να συνεχίσουν να ζουν ειρηνικά στις χώρες τους.

Οι άνθρωποι με σώας τας φρένας μιλούν για διαπραγματεύσεις και διπλωματία, για ειρηνική επίλυση των διαφορών μεταξύ των κρατών, για διεθνή νομιμότητα, για ανθρώπινα δικαιώματα, για ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών, για σεβασμό της κρατικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας μεταξύ των κρατών. Επικαλούνται τους καταστατικούς χάρτες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Όλοι αυτοί θεωρούνται στις μέρες μας ρομαντικοί, ιδεαλιστές.

Είναι ρομαντικοί και ιδεαλιστές όσοι αποδοκιμάζουν την εισβολή σε μια ξένη και ανεξάρτητη χώρα, όσοι αντιδρούν στην αποκτήνωση της ζωής των κρατών, όσοι δεν συμβιβάζονται με την δολοφονία αμάχων, τον ακρωτηριασμό ανθρώπων. Όσοι αποδοκιμάζουν με όλη τη δύναμη της φωνής τους την καταδίκη ενός ολόκληρου λαού στην λιμοκτονία. Είναι όλοι αυτοί, τα εκατομμύρια των πολιτών που είχαν την αίσθηση ότι ο κόσμος έχει γίνει ευγενικότερος, περισσότερο πολιτισμένος και πίστευαν ότι με τόση πρόοδο γύρω μας τεχνολογική, οικονομική, κοινωνική, θα έκαναν τους πολέμους να φαίνονται παράλογοι και απολίτιστοι και πως ο κόσμος θα διοικούνταν από διορατικούς πολιτικούς ηγέτες με στόχο την ανθρώπινη ευημερία.

“Μην κοιτάτε ψηλά” είναι σήμερα η καλύτερη συμβουλή, βλέποντας παρανοϊκούς ηγέτες, έτοιμους να παρασύρουν ξανά τον κόσμο σε μια ανείπωτη καταστροφή.

Ζούμε στην εποχή των ατελείωτων πολέμων !

Η νέα πολεμική σύγκρουση μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι ο κίνδυνος μιας πυρηνικής καταστροφής δεν έχει εκλείψει, όπως εσφαλμένα πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

Μέχρι τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου οι πολιτικοί ηγέτες έβλεπαν τα πυρηνικά όπλα ως τη μεγαλύτερη απειλή για τη διεθνή ασφάλεια και επιζητούσαν τρόπους για την κατάργησή τους.

Σε αυτή την πανανθρώπινη ανάγκη να αποτραπεί ο πυρηνικός Αρμαγγεδών συνέδραμαν τα εκατομμύρια των πολιτών σε διάφορες χώρες της Ευρώπης που βγήκαν τότε στους δρόμους για να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν. Σαράντα χρόνια αργότερα οι πολίτες που πίστεψαν στην ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, ζουν σήμερα μια μεγάλη διάψευση βλέποντας παρανοϊκούς ηγέτες, όχι μόνο να μην θέλουν να ξεφορτωθούν τα πυρηνικά αλλά να τα έχουν παραμάσχαλα !

Απειλώντας να πατήσουν το κουμπί και να ανοίξουν οι πύλες της Κολάσεως !

Δεν είναι τυχαίο ότι πολιτικοί ηγέτες δημοκρατικών χωρών ανησυχούν διαρκώς και τρομάζουν στην ιδέα, μήπως αυταρχικοί παρανοϊκοί ηγέτες διαπράξουν το ολέθριο σφάλμα.

Στις εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη αναζητούνται επειγόντως ψυχίατροι γιατί, απ’ ότι φαίνεται, η πολιτική διπλωματία κρύβεται στα καταφύγια !