Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

«Μάθε αγελάδα μου γράμματα»

Γράφει η Οικονόμου Μάγδα

 

(7-9-2022)

Aν νομίζουν ότι θα σιωπήσω είναι γελασμένοι. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα συνεχίσω να μιλάω ώσπου να βρεθούν “αυτιά” να με ακούσουν.
Επανέρχομαι με άλλα στοιχεία:
Κάποια φορά, κατάφεραν οι χωριανοί να αποκλείσουν αρκετές αγελάδες στο προαύλιο του σχολείου – όχι βέβαια για να τους δώσουν απολυτήριο Λυκείου!!! – εξ ου και το “αστείο” της υπόθεσης, όταν ρωτούσαν κάποιοι τι θέλουν εκεί οι αγελάδες, απαντούσαν οι άλλοι: «εμείς τις αγελάδες μας τις θέλουμε “μορφωμένες!!!».
Έγινε λοιπόν ένα “σούσουρο” κατέφθασαν οι “αρχές” του τόπου, κάποιοι μίλησαν, κάποιοι “κουφάθηκαν”, υποθέτω (δεν ήμουνα μπροστά δε γνωρίζω) ζητήθηκαν κάποιες συγγνώμες, δόθηκαν κάποιες υποσχέσεις – οι οποίες δεν τηρήθηκαν ποτέ – αντάλλαξαν χειραψίες, πήρε ο καθένας το χαρτοφύλακά του “κι από ‘δω παν’ κι οι άλλοι”…  Οι αγελάδες πήραν από ένα “πιστοποιητικό επιμορφωτικού σεμιναρίου” και ξαμολύθηκαν να διδάξουν τις υπόλοιπες με ότι έμαθαν… και σε λίγο διάστημα τα “ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου”…
Α, ξέχασα να πω ότι έβαλαν ένα πρόστιμο – 800 € - στον ιδιοκτήτη των ζώων (ο οποίος ήταν παρών, όπως με πληροφόρησαν και… απειλούσε με τσεκούρι τον υπεύθυνο του σχολείου, για να αφήσει ελεύθερες τις αγελάδες του).
Εδώ κολλάει αυτό που λένε στο χωριό μου: “Του έκαναν τη μούρη κρέας” γι’ αυτόν είναι μία, άντε δύο αγελάδες (δεν ξέρω τιμές) τι είχαμε τι χάσαμε…

«Νάρκες, νάρκες παντού»
Μια μέρα είπα να πάω να μαζέψω λίγη ρίγανη, όχι μακριά απ’ το χωριό (φόβος αγελάδων, αγριογούρουνων, λύκων και… αρκούδων) (Γι’ αυτό το θέμα θα ήθελα να αναφερθώ αλλά δεν είναι της παρούσης, ίσως κάποια άλλη φορά), ίσιος δρόμος, βατός.
Ρίγανη βρήκα, έλα όμως που γύρω γύρω είχε “νάρκες αγελαδινές” (σβουνιές).
Το περασμένο φθινόπωρο πάλι, είπα να μαζέψω λίγα κάστανα και καρύδια (ότι έχει κανένας καλό είναι). Ανέβηκα λοιπόν στο λιβάδι (πάνω από τα σπίτια) κι εκεί που μάζευα, τι αντικρίζω; μια τεράστια “τούρτα αγελάδας” (σβουνιά) κι απάνω της 3-4 κάστανα, το ίδιο και πιο πάνω με τα καρύδια.
Ξέρω, θα μου πείτε “εδώ καράβια χάνονται…”, ναι το ξέρω, δεν μιλάω για τα λίγα κάστανα και καρύδια και δεν συγκρίνω το δικό μου “πάθημα” με τις τεράστιες ζημιές που έπαθαν οι άλλοι στα χωράφια τους, αλλά γιατί “ρε γαμώτο” να ενοχλούνται μερικοί που εγώ και όλοι γύρω μου θέλουμε τα χωράφια μας, τους κήπους μας, τις αυλές μας, τους δρόμους μας καθαρούς και δεν ενοχλούνται που ένας μόνο θέλει να κάνει το δικό του, το οποίο βλάπτει όλους τους άλλους; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ;
Επισημαίνω ότι δεν γνωρίζω κανέναν απ’ τους ενδιαφερόμενους, δεν έχω τίποτα προσωπικό με κανέναν, δεν έχω κανένα έννομο συμφέρον, αλλά θα συνεχίσω να μιλάω για όλους αυτούς που υπομένουν τόσα χρόνια τον “τυφώνα αγελάδες” – και δεν είναι και τρελές που να πάρει η ευχή!! απλά βάλθηκαν να τρελάνουν όλους εμάς.
Εξακολουθώ να είμαι αγανακτισμένη και θυμωμένη…



 

Φωτογραφία αρχείου

    

 

Απόψεις

# Μπροστάρης σε όλους τους αγώνες των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ το στέλεχος του ΚΚΕ και Περιφερειακός Σύμβουλος Στερεάς ο Κώστας Μπασδέκης, έχει αναδείξει το πρόβλημα σε όλα...