ΥΠΑΤΗ Η ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος

«Έτσι ο λόγος, η εικόνα, ο ήχος,
η μουσική γίνονται

Προσευχή και ηθικοποιούν τον Άνθρωπο,
τον ανασταίνουν».
                                       
Βάσος Η. Βογιατζόγλου.

Πολλές, πολυποίκιλες, ενημερωτικές, σαγηνευτικές οι πολυήμερες εκδηλώσεις Μνήμης, Αναστοχασμού και Πόνου. Ένα νοερό ταξίδι σε κείνη την Αποφράδα ημέρα - 17 Ιουνίου 1944 -

Ημέρα που οι απάνθρωποι, αιματοδιψείς Ναζί, όρμησαν αχάραγα για να προλάβουν να φέρουν τον όλεθρο, κατέσφαξαν γέρους, γυναίκες και παιδιά και  πυρπόλησαν ολάκερη την κωμόπολη.  Έδειξαν τον εωσφορικό τους  βάρβαρο ψυχικό τους κόσμο!

Έφεραν την Κόλαση σε εκείνους που κουβαλούσαν αιώνες αρετών, ανθρωπιάς και πανανθρώπινης αγάπης.

Θα’ θελα να αναφερθώ στην τελευταία εκδήλωση, σε εκείνη τη Μουσική πανδαισία, και  τον  σαγηνευτικό, λυρικό, ποιητικό λόγο.

Στο γέρμα της ημέρας και στην ώρα του εσπερινού, στην κάτω πλατεία των Ηρώων, η Μικτή Δημοτική Χορωδία του Δήμου Λαμιέων, κάτω από  την καλλιτεχνική διεύθυνση  της Κατερίνας  Μπότση έψαλλε μελοποιημένους στίχους Ελλήνων ποιητών, άριστα εναρμονισμένους  στο πνεύμα  και στο περιεχόμενο για την περίσταση.

Οι παιδικές φωνές με εκείνες των ενηλίκων και την ορχήστρα  δόνησαν, συγκλόνισαν και συγκίνησαν το πολυπληθέστατο κοινό. Γιατί, για τον  μελοποιημένο λόγο,  γι’ αυτή την Τέχνη απαιτείται πνευματική άσκηση, προσπάθεια, θυσία.

Ο εραστής της Τέχνης πρέπει να είναι ένας αθλητής. Και παράλληλα η δωρική, ποιητική, λυρική  γραφή, κείμενα γεμάτα δέος, ονειροπόλησης και πόνου, κάτω από την πένα των τριών ομιλητών, ομιλητών με γνώση και συνείδηση   του μαρτυρικού θανάτου και της ολοκληρωτικής καταστροφής.  

Λόγος μεστός, λόγος που ταξίδεψε τους ακροατές  στο θρήνο και στον οδυρμό εκείνου του  τραγικού, ανεπανάληπτου πρωινού.

Ήταν η Εμυ Αργυροπούλου, η Πάβια Αργυρίου και ο Γιώργος Σταυρόπουλος

Ήταν μια εκδήλωση άρτια  οργανωμένη.

Μια εκδήλωση που έφερε στους παραβρισκόμενους ζωντανές εικόνες εκείνης της τραγικής ημέρας.

Θερμά συγχαρητήρια..