Επιστολή Γιώργου Κοτρωνιά σε υπουργό Παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη για την έξαρση της βίας στα σχολεία

Με επιστολή που απέστειλε ο βουλευτής Γιώργος Κοτρωνιάς στον Υπουργό Παιδείας κ. Πιερακκάκη και στον πρόεδρο της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής κ. Στύλιο κατέθεσε πέντε προτάσεις σε σχέση με το θέμα της έξαρσης της βίας στο σχολικό περιβάλλον. Το κείμενο της επιστολής έχει ως εξής :

«Η κοινωνία μας διανύει τεχνολογικά την πιο ακμάζουσα περίοδο στην ιστορία της με την τεχνολογία να έχει διευκολύνει την καθημερινότητα των ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα.

Παράλληλα όμως, δυστυχώς, περνάει και την πιο σκοτεινή περίοδο σε ό,τι αφορά την κοινωνική της παρακμή αφού παραδοσιακές ηθικές αξίες και κοινωνικά πρότυπα καταστρατηγούνται και αλλοιώνονται.

Σύμφωνα με μελέτες , μεγάλο ρόλο σε αυτή την κοινωνική έκπτωση έχουν παίξει η αλόγιστη χρήση αυτών που ονομάζουμε ¨τεχνολογικά θαύματα¨ δηλαδή , του διαδικτύου , των smartphones , των τάμπλετ ,των οποίων η χρήση δεν έχει ηλικιακό όριο.

Τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της κακής χρήσης της τεχνολογίας είναι δυστυχώς τα παιδιά μας , οι αυριανοί ταγοί της κοινωνίας.

Η χρήση των social media από τα παιδιά σε καθημερινό επίπεδο και για πολλές ώρες, έχει επιφέρει πολλά προβλήματα.

Δυστυχώς τα social media προβάλλουν ιδιαίτερα την βία και την εγκληματικότητα ενώ αποτελούν ένα ιδανικό περιβάλλον για να δημιουργούνται διαδικτυακές σχέσεις μεταξύ των παιδιών.

Το αποτέλεσμα το ζούμε , αφού έχει μειωθεί το μορφωτικό επίπεδο, έχουν χαθεί τα όρια , και οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αλλάξει εντελώς μορφή αφού έχουν μετατραπεί σε εγωπαθητικές και εγωκεντρικές.

Βλέπουμε καθημερινά παραδείγματα βίας των ανήλικων που έχουν αυξηθεί σε ανησυχητικό βαθμό με ξεσπάσματα θυμού τα οποία ξεπερνούν τον μέσο νου της προηγούμενης γενιάς ,που τις περισσότερες φορές είναι και οι γονείς αυτών των ανήλικων παιδιών και των εφήβων.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι η περίοδος του κορονοϊού, ενέτεινε το πρόβλημα γιατί ο αποκλεισμός της καραντίνας επέφερε απομόνωση των ανήλικων, καθιστώντας την χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τον μοναδικό τρόπο ενημέρωσης αλλά και επικοινωνίας μεταξύ τους.

Βλέπουμε η ευγενής άμιλλα για τα μαθήματα ,του παρελθόντος ,να γίνεται συναγωνισμός για την επιβράβευση της μεγαλύτερης παραβατικότητας σήμερα.

Η κοινωνία μας καταρρέει γιατί αυτά τα παιδιά που βιντεοσκοπούν τον ξυλοδαρμό συνομηλίκων τους τα παιδιά που δείχνουν ότι δεν έχουν

ενσυναίσθηση , σε 10 χρόνια θα αποτελούν την ραχοκοκαλιά της παραγωγικής δομής της Ελληνικής κοινωνίας.

Μπροστά σε αυτό το πρόβλημα εμείς οι μεγάλοι έχουμε υποχρέωση να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας και να τα βοηθήσουμε να βγουν από αυτή την πλάνη, να τους υποδείξουμε την πραγματικότητα, να τους εμπνεύσουμε αξίες και να τα πλησιάσουμε με συνεχή διάλογο.

Ασφαλώς όλα ξεκινούν από την οικογένεια, από την μητέρα ,την οποία όμως ως οργανωμένη Πολιτεία, θα πρέπει σήμερα μπροστά στο φαινόμενο αυτό να την βοηθήσουμε με γνώσεις στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών από πολύ μικρή ηλικία.

Αυτό το σύγχρονο πρόβλημα προφανώς είναι πολυπαραμετρικό και παρά το προφανές του ρόλου της οικογένειας και του σχολείου γενικότερα μπορούμε να δούμε κι άλλες παραμέτρους οι οποίες λειτουργώντας αθροιστικά μπορούν να βελτιώσουν την εικόνα και να μετριάσουν το φαινόμενο.

Αν παρακολουθήσουμε τις αναλύσεις των κοινωνιολόγων και των ψυχολόγων για τα αίτια του φαινομένου, νομίζω ότι μπορούμε οργανωμένα να δούμε και τις λύσεις, παρόλα αυτά δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να διαπιστώσεις ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν επιδοθεί σε έναν διαγωνισμό του καλύτερου κινητού, του πιο εξεζητημένου και προκλητικού ντυσίματος, η αριστεία θεωρείται ελάττωμα και ντροπή και προβάλλεται το θράσος και η παραβατικότητα μεταξύ των ανήλικων, με αποτέλεσμα να υπερτονίζονται οι οικονομικές ανισότητες και να δημιουργείται φθόνος μεταξύ των παιδιών.

Μεταξύ των άλλων μέτρων που σίγουρα θα λάβει η Ελληνική Κυβέρνηση προτείνω και τα παρακάτω μέτρα. :

1) Συμβουλευτική γονέων, ώστε να κατανοήσουν βασικά θέματα διαπαιδαγώγησης των πολύ μικρών παιδιών , μία πρωτοβουλία η οποία μπορεί να ανατεθεί στην πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων.

2) Κάλυψη των σχολείων με κοινωνιολόγους – ψυχολόγους για να γίνεται συστηματικά ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση των ανηλίκων μαθητών, μέσα από την καθιέρωση ειδικού σχετικού μαθήματος.

3) Αναδιαμόρφωση των ποινών για τους παραβατικούς ανήλικους με έμφαση στην υποχρεωτική κοινωνική εργασία , αλλά και στους γονείς τους , με έμφαση στην αποζημίωση από τους ίδιους των ζημιών που μπορεί να έχουν προκαλέσει τα παιδιά τους σε κοινόχρηστους χώρους.

4) Εξειδίκευση από το Υπουργείο Παιδείας , του νόμου ,ο οποίος προβλέπει ήδη ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να έχουν ¨ευπρεπή ¨ εμφάνιση, ενσωματώνοντας στους εσωτερικούς κανονισμούς των σχολείων συγκεκριμένους όρους και περιορισμούς στην εμφάνιση κοριτσιών και αγοριών όπως άλλωστε ήδη γίνεται στα περισσότερα Πειραματικά Γυμνάσια της Πατρίδας μας.

Προτείνω μάλιστα μετά από ευρεία διαβούλευση και συζήτηση συλλόγων

 γονέων και μαθητών , να εξετασθεί το ενδεχόμενο υιοθέτησης χαρακτηριστικής ενδυμασίας για το κάθε σχολείο, όπως ήδη ισχύει στα ιδιωτικά σχολεία του εσωτερικού, στα κολλέγια εσωτερικού και εξωτερικού και πρόσφατα πλέον και στην Γαλλία.

5) Ενίσχυση της νομοθεσίας προστασίας των καθηγητών και των διευθυντών κατά την άσκηση των παιδαγωγικών τους καθηκόντων προς τους μαθητές.

Θεωρώ ότι ως βουλευτής και πρωτίστως ως γονιός και ο ίδιος , είναι χρέος μου ,αφουγκραζόμενος την κοινωνία ,να παρεμβαίνω με το θεσμικό μου ρόλο για μια κοινωνία καλύτερη δικαιότερη και ασφαλέστερη.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ενσκήψουμε στο οξύτατο αυτό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να βρούμε λύσεις για μια κοινωνία που να αξίζει στα παιδιά μας.»