Τίμησαν τη Μάχη της Ταράτσας στο Δήμο Λαμιέων
126 χρόνια πέρασαν από την τελευταία μάχη του «ατυχούς Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897» και η Μάχη της Ταράτσας έμεινε ως μελανή σελίδα στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος, όχι μόνο γιατί τερματίστηκε με ήττα των ελληνικών όπλων, αλλά και για το γεγονός ότι εξαιτίας του αποτελέσματος του πολέμου η χώρα μας υποχρεώθηκε να υπαχθεί υπό το δυσβάστακτο καθεστώς του «Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου».
Η Μάχη της Ταράτσας όπως ονομάστηκε από τους ιστορικούς που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Ρούμελης, τιμήθηκε το πρωί του Σαββάτου, στο Μνημείο της Μάχης της Ταράτσας στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής.
Την εκδήλωση για τη Μάχη της Ταράτσας , διοργάνωσαν ο Δήμος Λαμιέων με το Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Νομού Φθιώτιδας.
Στην επιμνημόσυνη δέηση που τέλεσε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ.κ. Συμεών, το παρών έδωσαν οι πολιτικές, πολιτειακές, αυτοδιοικητικές και στρατιωτικές αρχές του τόπου αποτίνοντας τον ελάχιστο φόρο τιμής στους προγόνους .
Χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Λαμιέων Θύμιος Καραΐσκος, ο οποίος αναφέρθηκε στα ιστορικά στοιχεία της Μάχης της Ταράτσας, δηλώνοντας χαρακτηριστικά οτι ''οι Έλληνες έχουμε ιστορικό χρέος να θυμόμαστε , να μαθαίνουμε και να επιδιώκουμε να διατηρούμε τους δεσμούς με το παρελθόν και την ιστορία μας''. Ακολούθησε ομιλία από το Γενικό Γραμματέα του ΣΕΑΝ Κωνσταντίνο Σπαλιώρα, κατάθεση στεφάνων στο μνημείο, τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των πεσόντων και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. Στη μνήμη των ηρώων στεφάνι κατέθεσε και ο Περιφερειάρχης Στερεάς Φάνης Σπανός .
Ας θυμηθούμε τα ιστορικά γεγονότα.
Μετά την υποχώρηση της Ελληνικής Στρατιάς από το πεδίο της μάχης του Δομοκού, συμπτυσσόμενη αυτή προς νότο, είχε εντολή να καταλάβει αμυντικά την τοποθεσία Δερβέν Φούρκα.
Η μάχη κράτησε ως το βράδυ. Το πεζικό μας ακόμη και χωρίς την υποστήριξη του πυροβολικού, πέτυχε να διατηρήσει τις θέσεις του. Χωρίς υποστήριξη όμως καταλήφθηκαν τα υψώματα της Αντίνιτσας και, μπροστά στον κίνδυνο να αποκοπούν από τη Λαμία, ο υποστράτηγος Μακρής αναγκάστηκε να διατάξει σύμπτυξη προς το εσωτερικό της στενωπού και στην συνέχεια πορεία προς Λαμία, όπου και στην θέση Ταράτσα συνεχίστηκε ο αγώνας την επόμενη μέρα.
Το πρωί της 7ης Μαΐου η εμπροσθοφυλακή του Ετέμ Πασά, έφθασε στα πλησίον της Καμηλόβρυσης και Ταράτσας, έξω από τη Λαμία. Ακολουθούν μάχες και οι Τούρκοι τελικά στρατοπεδεύουν.
Εν μέσω προέλασης του τούρκικου στρατού και της απελπισίας που επικρατούσε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, σε μια πράξη ηρωισμού και αυτοθυσίας ο Λοχαγός Τσαλτάκης, με ένα μικρό τμήμα ρουμελιωτών ευζώνων οχυρώθηκε στα υψώματα της Καμηλόβρυσης και της Ταράτσας, βόρεια της Λαμίας, στις πλαγιές της Όθρυς.
Προσπάθησε να καθυστερήσει την τούρκικη προέλαση, αν και γνώριζε ότι αυτή η απόφαση του ήταν πολύ ριψοκίνδυνη. Στόχος και ελπίδα του Τσαλτάκη ήταν η ανασύνταξη των ελληνικών δυνάμεων και η σωτηρία της Λαμίας.
Πράγματι, με την αυταπάρνηση και τον δικό του ηρωισμό και των στρατιωτών του επιβραδύνθηκε η τούρκικη προέλαση και δόθηκε χρόνος στην διπλωματία, ώστε να συμφωνηθεί ανακωχή, η οποία και επετεύχθη λίγες μέρες αργότερα. Ο Αθανάσιος Τσαλτάκης όμως και οι στρατιώτες του στην προσπάθεια τους να σταματήσουν την Τούρκικη προέλαση έχασαν την ζωή τους αλλά κατάφεραν και έσωσαν την Λαμία από την τουρκική εισβολή.
Εντωμεταξύ, ο τότε Νομάρχης Κωνσταντίνος Έσλιν, συνοδευόμενος από τον λοχαγό Γεώργιο Χατζηανέστη, με μια άμαξα και λευκή σημαία, πέρασε μέσα από τις οθωμανικές γραμμές και μέσα σε πυκνούς πυροβολισμούς έφτασε στο στρατηγείο του Οθωμανού αρχηγού της εμπροσθοφυλακής Σεϊφουλάχ πασά. Εκεί του επέδωσε ανεπίσημο τηλεγράφημα για ανακωχή διασπείροντας τη φήμη ότι έληξε ο πόλεμος. Αυτό κατεύνασε τα πνεύματα και έδωσε το χρόνο ώστε να φτάσει το επίσημο μήνυμα από τον Σουλτάνο και τον Τσάρο για την συνθηκολόγηση. Τελικά με την μεσολάβηση των ευρωπαϊκών δυνάμεων, στις 20 Σεπτεμβρίου υπογράφηκε ειρήνη, με επαχθέστατους όρους για τη χώρα μας.
