ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΛΕΓΡΑΦΕΙΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ - ΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΝ ΕΛΑΤΕΙΑΣ (ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ)
Γράφει ο Παν. Γεωρ. Δημάκης, Υπεύθυνος Ιστορικού Αρχείου Δήμου Αμφικλείας Ελατείας • Email: pgdimakis@gmail.com
Η επανάληψις εμμέσως ή αμέσως γεγονότων, συμβάντων και αποφάσεων, όπως οι καταργήσεις, κρατικών υποστηρικτικών δομών, από κωμοπόλεις, πολίχνες και οικισμούς, όπως τα Ταχυδρομεία, τα Ειρηνοδικεία, οι κρατικές τράπεζες και κοινωφελείς οργανισμοί, Αστυνομικά τμήματα, Σχολεία, κολλέγια ιατρών και φαρμακοποιών, στα οποία προστέθηκαν και οι δημόσιες μεταφορές τελευταία, αλλάζουν δραματικά το τοπίο, στήν ύπαιθρο και βλάπτουν τήν ζωή, αυτών πού απέμειναν, πιστοί στήν επιλογή τους, να συνεχίσουν να καλλιεργούν και να παράγουν, τα υπέροχα προϊόντα τής ευλογημένης Ελληνικής γής.
Παρά τήν τρέχουσα όμως σήμερα, ιδεολογική αλλαγή, τού πολιτικού σκηνικού, πού θα προϋπόθετε και ανάλογες ανανεωτικές μεταβολές, παρακολουθούμε τήν ακολουθία, τής πεπατημένης οδού, όπου η λογική τού κέρδους, με τήν μείωση τών μικρών υποστηρικτικών κρατικών δομών, στις αγροτικές μικροκοινωνίες, απονευρώνει, τον κοινωνικό αυτόν ιστό και δημιουργεί κύμα και επιθυμία φυγής. Οι δοκησίσοφοι κένταυροι τής εξουσίας, ανίκητοι διαχρονικά, αποφασίζουν αφ' υψηλού, αλλαγές, καταργήσεις, μεταφορές, αγνοώντας επιδεικτικά, ένα παραγωγικό τμήμα, τού αγροτικού κόσμου, τροφοδότη τών καλύτερων και καθαρότερων δειγμάτων, ανδρείας στα δύσκολα χρόνια και, υπομονής και λιτότητας, στις περιπτώσεις κρίσεων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, επ' ουδενί υπέρβαση και δοκιμές, τών ορίων αντοχής του. Άς είναι, ο θρήνος επί τού απωλεσθέντος Παραδείσου, έχει χάσει τήν παλιά του έννοια, οι ιδεολογίες έχουν αποστιλβωθεί και η νέα εποχή, μάς δείχνει τα δόντια της.
Γυρίζουμε λοιπόν πάλι, στο παρελθόν, στις αρχές τού 20αι.σε μία περίκλειστη περιφερειακή κωμόπολη, τήν Ελάτεια, ώς παράδειγμα, με ανθούσα κοινωνική ζωή, πού υποστηριζόταν από αρκετές κρατικές δομές, Σχολεία, Δικαστήρια, Αστυνομία, Αγρονόμο, Συμβολαιογραφεία, Υποθηκοφυλακεία, τράπεζες ...και φυσικά Ταχυδρομείο Τ.Τ.Τ., από τα πρώτα τής Ελλάδος, μέσω τού οποίου επικοινωνούσαν και διεκπεραίωναν, οι κάτοικοι αγρότες, κτηνοτρόφοι, επαγγελματίες, πλήθος εργασιών, δοσοληψίες, εμπορικές εργασίες κ.λ.π., αλλά και επικοινωνίας, μετον γύρω Κόσμο. Το παράδειγμα έχει και εικόνα (φωτό 1, 2,3,4,5).
Στο Ταχυδρομείο Ελατείας υπηρέτησαν, πολλοί και άξιοι δημόσιοι υπάλληλοι, πού άφησαν αγαθή ανάμνηση, εκτός τής προσφοράς των, ώς καταναλωτών, αλλά και τήν συμμετοχή τους, στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα, αφού η ενεργή παρουσία των, στήν κοινωνική διεργασία, μετασχημάτιζε τον τραχύ αγροτικό πυρήνα, και, ενίσχυε τα εξαρτώμενα μικροεπαγγέλματα. Η πενταμελής οικογένεια Κούγια, φωτό 5, είναι ένα, ασφαλές, καλό παράδειγμα, τής 10ετιας 1920-1930, πού έμενε επ' ενοικίω, στήν οικία Γιάννη Μαγκανά, στον κεντρικό πεζόδρομο, σήμερα Κ. Χριστοδουλάκου, και, φωτογραφίζεται, με το απαραίτητο φόντο τής μάλλινης βελέντζας, με τα παιδιά και τον υπάλληλο τηλεφωνητή-ταχυδρόμο. Όλοι λοιπόν αυτοί, αλλά και οι υπόλοιποι υπάλληλοι, πού αποτελούσαν και κύρια οικονομική, τροφοδοτική αρτηρία, στο οικονομικό μικροσύστημα, λόγω τού σταθερού εισοδήματος, έδιναν τον χώρο και τήν αναγκαία ώθηση, σ' ένα σωρό μικροεπαγγελματίες, τεχνίτες και λοιπούς, να ανεβάσουν τήν απόδοσή τους και το όχημα να τρέχει. Το παράδειγμα αυτό, μίας οικογένειας Ταχυδρομικού, τον προηγούμενο αιώνα, είναι ενδεικτικό και ασφαλώς, ισχύει για όλες τις δημόσιες διοικητικές δομές, πού απεχώρησαν ή μεταφέρθηκαν και σε όσες επίσης θα αποχωρήσουν.... αργότερα. (Φωτό 6)
Η παράθεση τών φωτογραφιών, τών ταχυδρομικών Cartes- Postales, τού προηγουμένου αιώνα, εκτός τού Φιλοτελικού ενδιαφέροντος, εξαιρετικού, από πάσης πλευράς σημαντικού, μάς παρέχουν επίσης ενδυματολογικές πληροφορίες και παρουσίες, όψεις τοπίων και τόπων και πολλά άλλα, πού μάς υποβοηθούν στήν κατανόηση τών ιστορικών πηγών, πού οδηγεί σε ασφαλέστερη γνώση των, και, μπορούν να είναι, εξ ίσου σημαντικές, με τα λοιπά ιστορικά τεκμήρια. Επίσης η μαγεία αυτή, ενός μακρινού κόσμου, πού συμπλέκεται και διαπλέκεται, με τήν ζωή και τών άμεσων προγόνων μας, έχει και μία συναισθηματική φόρτιση, αφού είναι και το requiem μίας εποχής.
ΛΕΖΑΝΤΕΣ:
1) Η ΦΥΣΗ ΘΑΛΕΡΗ ΚΑΙ ΧΛΩΡΗ. ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΚAI ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ
2) Φωτο 1, 2, 3 Η Ασημίνα Χρέμου, από τήν Ελάτεια, ήταν κόρη τού Γυμνασιάρχη Αθανασίου Σταμόπουλου. Καλλονή και πολύφερνος νύφη τής εποχής, έλαβε καλή μόρφωση, ενώ παρά τήν αυστηρότητα τών ηθών τότε, ακολουθούσε στις υπηρεσιακές μετακινήσεις τού πατέρα της, πού διεύθυνε κάποτε το Γυμνάσιο Αταλάντης, διατηρώντας μία αυτονομία κινήσεων, αποκτώντας φιλενάδες, με τις οποίες, μοιραζόταν τις νεανικές της ανησυχίες, και όλα όσα ο σιδερένιος τότε κώδικας συμπεριφοράς, επέτρεπε. Το 1923, μία δύσκολη για τον τόπο μας συγκυρία, βρέθηκε στήν Θεσσαλονίκη, όπου διέμεναν πολλοί συγγενείς τής μητέρας της, τό γένος Σαντά. Κανένα πρόβλημα επικοινωνίας, από τήν μικρή κωμόπολη, πού κατοικούσε, δεν εμπόδιζε τήν ταχυδρομική σύνδεση και τον ταχυδρόμο τής εποχής, να επιδίδει τις καλογραμμένες, με πέννα Χ και μελάνι, Cartes-postales, φυσώντας χαρούμενος τήν ταχυδρομική του σάλπιγγα. Οι κάρτες ποστάρονται το 1923 από Θεσσαλονίκη φωτο1-1 και από τήν Αταλάντη το 1927 φωτό 2-2, από νεάνιδες καλοντυμένες, μορφωμένες, τής Αταλάντης μάλιστα στα Γαλλικά, πού τότε ήταν η γλώσσα τής υψηλής κοινωνίας, από τις αδελφές Νικοσία, διευθυντού τής Εθνικής τραπέζης Αταλάντης, φυσικά σε αποδέκτη πού τήν εγνώριζε. Οι φωτογράφοι τής εποχής εκτός από τήν εξαίρετη τεχνική, αποτυπώνουν και τα υπέροχα αυτά πορτραίτα και κυρίως τήν γλώσσα, τού σώματος, δίδοντας έτσι προεκτάσεις σκηνογραφίας. (Από το Αρχείο τού Ε. Χρέμου και αυτό).
