Αθανάσιος Δ. Γκίκας - Μαθηματικός

Αθανάσιος Δ. Γκίκας - Μαθηματικός

Με αυτή την υπογραφή δημοσιεύει ο «Λαμιακός Τύπος» τα κείμενά του εδώ και τριάντα (30) χρόνια.

Από σεμνότητα δεν αναφέρει άλλους τίτλους. Θα το πράξει ο «Λαμιακός Τύπος», όχι αυθαίρετα, αλλά αντλώντας τις σχετικές πληροφορίες μέσα από τα κείμενα που έγραψαν γι’ αυτόν ο Χρ. Μιχαήλ διδάκτορας Κλασσικής Φιλολογίας, ο Ηλ. Αργυρόπουλος διδάκτορας των Μαθηματικών, η Πόλυ Τζωρτζοπούλου Φιλόλογος – Ποιήτρια και τα έχει δημοσιεύσει ο «Λ.Τ.». 

Γράφουν:

• «Ανάλωσε το φως της ψυχής και του νου του στη γαλούχηση των μαθητών του με τη μαθηματική σκέψη ^. έκανε τους μαθητές να νοιώσουν οικείοι με τους αριθμούς, τα σύμβολα, τα θεωρήματα. Έγινε μύστης των αξιών και των πανανθρώπινων ιδανικών.

Κατάφερε να ευαισθητοποιήσει την επιστήμη των αριθμών και συμβόλων διαποτίζοντας τη με συναίσθημα.

Υπηρέτησε την Αστρονομία, αντίκρισε το μεγαλείο του κόσμου και κυρίως τη συμπαντική σημασία της ανθρώπινης παρουσίας στο Πλανητικό μας Περιβάλλον».

• «Δημιουργικά ήταν τα χρόνια ως απλού Καθηγητή και στη συνέχεια Διευθυντή. Η διδακτική του ικανότητα αδιαμφισβήτητη. Μέλημά του δεν ήταν να καλύψει τη διδακτική ύλη, αλλά κύρια να πείσει τους μαθητές του για:

α) Την απόλαυση της Μαθηματικής διαδικασίας.

γ) Την ομορφιά ενός Μαθηματικού Συλλογισμού.

γ) Την αυταξία της αφηρημένης σκέψης».

• «Είναι ευρύτατα γνωστός ως άριστος Μαθηματικός, ως επιτυχημένος Διευθυντής Σχολικών μονάδων της Λαμίας, ως Επιμορφωτής στο Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο (Π.Ε.Κ.) Λαμίας, διδάσκοντας την ειδική διδακτική των Μαθηματικών στους μαθηματικούς της Περιφέρειας και όχι μόνο.

Συγγραφέας 3 βιβλίων Ανωτέρων Μαθηματικών για τις ανάγκες του Τμήματος Ηλεκτρονικών των Τ.Ε.Ι. Ενός βιβλίου Αστρονομίας και Διαστιμικής για την Β΄ Λυκείου, λαμβάνοντας μέρος στον αντίστοιχο διαγωνισμό του Υπουργείου Παιδείας, αξιοποιώντας τις γνώσεις του ως Αστρονόμου στο Ευγενίδειο Ίδρυμα (Πλανητάριο) για κάποια έτη.

Συγγραφέας επίσης του βιβλίου «Ο κόσμος των Ελληνικών Μαθηματικών» που εξέδωσε με δαπάνες του ο Δήμος Λαμιέων» (Έκδοση Λ.Τ.).

• «Το βιβλίο αυτό δεν είναι ανάλογο με τα άλλα βιβλία μαθηματικών του συγγραφέα. Είναι βιβλίο το οποίο μέσα από την ιστορική εξέλιξη των μαθηματικών φιλοδοξεί να αναδείξει την αξία τους τη σχέση τους με άλλους τομείς, τη Φυσική, τη Φιλοσοφία, τον Πολιτισμό και δεν παραλείπει να τονίζει η παιδευτική τους αξία για την οποία ο συγγραφέας αγωνίσθηκε και την υπηρέτησε για 35 περίπου χρόνια».  

• Ο Δήμαρχος Λαμίας (Εκδότης) είπε:

«Είναι γοητευτικό ανάγνωσμα που διαβάζεται και από μη Μαθηματικούς.

Ο συγγραφέας διαθέτει βάθος σκέψης και έρωτα για τη Φιλοσοφία και τα Μαθηματικά. Είναι άνθρωπος με ανυψωμένη την πνευματική του διάνοια.

Το βιβλίο δεν είναι παράθεση βιογραφικών. Με αφορμή αυτές επιχειρεί να κάνει σύνδεση με τα προβλήματα των ανθρώπων που έχουν σχέση με την Παιδεία και τον Πολιτισμό».

• «Τριάντα περίπου χρόνια ζωής τον έζησα με την ιδιότητα του συναδέλφου, του συνεργάτη, του Διευθυντή. Τα διοικητικά του προσόντα αδιαμφισβήτητα. Όλοι αντιλαμβανόμασταν ότι το σχολείο είχε Διευθυντή και μάλιστα πανόπτη,ετοιμόλογο,καιγιατί όχι ετοιμοπόλεμο, προς όλες τις κατευθύνσεις. Μπορούσες να στηριχθείς σ’ αυτόν.

Πρώτο μέλημα η τάξη και η ευθύνη. Πρότυπο ο ίδιος.

Οι στόχοι, οι αποφάσεις, η ξεκάθαρη ενημέρωση και πάνω απ’ όλα η σχολική κοινότητα γνώριζε που οδεύει, ο καθείς και το έργο του.

Κάποτε ασφυκτιούσαμε με τους γοργούς ρυθμούς του. Είχε δε ένα τρόπο να επιμένει μοναδικό, και ακόμα τρόπο πιο μοναδικό να φέρνει διαλεκτικά τις όποιες αντιδρομίες μας, στο δικό του στόχο.

Προϊστάμενος με αδαπάνητη ψυχική διάθεση, όραση διεισδυτική, συνελάμβανε τα μηνύματα των καιρών.

Ήθελε να μορφοποιήσει σε δημιουργική πρωτοβουλία εκείνα τα κύματα της σύγχρονης ζωής και έπλητταν, τα τείχη του σχολείου.

Επιθυμούσε να το φέρει όσο πιο κοντά στην κοινωνική πραγματικότητα, στα προβλήματά της, αλλά και στη δυνατότητα που έδινε σ’ όλους μας».

• «Γνώριζε ότι τα αρνητικά της κοινωνίας εισέρχονται στο σχολείο και το διαβρώνουν. Θέλησε να κάνει το λουρί της μηχανής να γυρίσει ανάποδα, ώστε αξίες από το σχολείο να οδεύσουν προς την κουρασμένη κοινωνία και να την αναβαθμίσουν.

Πήρε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες γι’ αυτό έχοντας ως συνεργάτες σπουδαίους καθηγητές, πάντως όχι όλους.

Αρχικά και κάθε μέρα, χωρίς υστερόβουλους υπολογισμούς, έδινε μάχη ενάντια στην αδράνεια, την αμάθεια, την κακότητα.

Με συνέπεια, πέρα από τα όσα τα Αναλυτικό Πρόγραμμα επέβαλε πραγματοποιούσε, την τελευταία Τετάρτη κάθε μήνα, εκδηλώσεις στις οποίες έπαιρναν μέρος Ομιλητές – Συζητητές Καθηγητές, έγκριτα μέλη της Λαμίας, μαθητές, αν τους επέτρεπε η φοίτηση στα Φροντιστήρια ή τα ιδιαίτερα μαθήματα». 

• «Το τριμηνιαίο περιοδικό «Λυκειακά Χρονικά» ήταν, επί των ημερών του, μια μορφή ζωής από το σχολείο για το σχολείο και με τον ανάλογο κοινωνικό αντίκτυπο.

Το έγραφαν Καθηγητές του Λυκείου, όσοι είχαν την ικανότητα ή έστω όσοι ήθελαν.

Το πρώτο μέρος θεωρητικό, σύγχρονοι προβληματισμοί και το δεύτερο μια σειρά πρακτικών εφαρμογών επί της διδασκόμενης ύλης με θέματα που κέντριζαν το ενδιαφέρον των μαθητών για παραπέρα έρευνα και μελέτη.

Αυτό το περιοδικό έζησε όσο και η θητεία του εν λόγω Διευθυντή».

• «Οι σχολικές εκδηλώσεις, επί των ημερών του δεν είχαν τίποτα από την τυποποίηση μιας στείρας επανάληψης. Οι γιορτές στα χρόνια της διοίκησής του, ποιούσαν ήθος και ο ίδιος, προλογίζοντας το κάθε διαφορετικό βήμα, όρθιος όλη την ώρα στο πλατύσκαλο καλοντυμένος, όπως επέβαλαν οι περιστάσεις, δίδασκε και με το ήθος του και με τη σοφία του».

• «Μαθηματικός λογοτέχνης για τους φίλους, λάτρης της φυσικής ομορφιάς έγραψε ακόμα ένα βιβλίο για τον τόπο του, Έκδοση του Δήμου Υπάτης. Ως προσκυνητής ακουμπά στην Ιστορία του τόπου του με αρρενωπή συγκίνηση κρατώντας πάντα το μέτρο ^. αυτό είναι το χαρακτηριστικό του, κληρονομιά από την αρχαιότητα.

Απέναντι στον ακάμπτο ιστορισμό του σπουδαστηρίου, που με ψυχρά δάχτυλα ανασκαλεύει το παρελθόν, έχει ν’ αντιτάξει την εσωτερική ζέση και το άμεσο βίωμα.

Τίποτα το άνευρο, άχρωμο, ουδέτερο που να θυμίζει ταριχευτή αναμνήσεων.

Όλα εν κινήσει φθεγγόμενα, χωρίς να παραγνωρίζει το στοιχείο της αντικειμενικότητας στις εκτιμήσεις του. Δείγμα της Ευφορίας και της Ευφυΐας της ψυχής του.

Για το απώτερο παρελθόν επιστρατεύει μέθοδο Θουκυδίδη, κάνοντας χρήση της αντιπαραβολής των εντύπων, ενώ για το κοντινό επιστρατεύει την αυτοψία».

• «Γράφει, ως ο καλύτερος θεράπων των Μουσών, με λογοτεχνική χάρη, ποιητική ευαισθησία, πράγμα παράξενο και συγχρόνως θαυμαστό για ένα θετικό επιστήμονα.

Διαβάζοντας τα βιβλία του διαπιστώνεις ότι εφαρμόζει, όπου απαιτείται, την αρχή της εποπτικότητας με σκοπό διδακτικό, αισθητικό και ιδίως τεκμηριωτικό, με μια απροσδόκητη λογοτεχνική ικανότητα και ενημερότητα, που μαρτυρούν το πολύπλευρο του συγγραφέα Μαθηματικού.

Απόδειξη δε της αντικειμενικότητάς του, που θυμίζει Θουκυδίδη, η φράση που καλεί τους συντοπίτες του να κάνουν την αυτοκριτική τους «γιατί πίστεψαν ότι τα Λουτρά θα είναι ακένωτη πηγή πλούτου που δεν θα στερέψει ποτέ χωρίς οι ίδιοι να πράττουν κάτι για τη βελτίωση και τη διαφήμισή τους».

• «Εκπληκτική για ένα Μαθηματικό η εκφραστική του ευχέρεια. Ο λόγος του ρέων, σαφής, ακριβής, προσεκτικός, αποδεικτικός διακρινόμενος για ορθοέπεια και επιστημονική Έκφραση».

Αυτός ο Μαθηματικός που δίδαξε, έγραψε βιβλία, για την Επιστήμη του και τον τόπο του, τίμησε το βήμα ως ομιλητής προσκεκλημένος από σωματεία ή οργανώσεις, δεν έλαβε κάποιο αξίωμα από την Πολιτεία. Έφυγε από την υπηρεσία ήρεμος γιατί επετέλεσε καλύτερα το έργο που ο Νόμος επέβαλε και με συνέπεια εκείνο που αυτόβουλα αναλάμβανε.

Θεωρεί έπαινο την ευγενική χειραψία μαθητών του που σταδιοδρομούν ως επιστήμονες, επιχειρηματίες, εργάτες στην πόλη.